Ο Νίκος Τινής με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας, γράφει για τα συμφέροντα και τις πολιτικές που ακολουθούν Ουάσινγκτον και Άγκυρα

Οι ΗΠΑ από την Ανατολική Μεσόγειο στράφηκε και προς τη Μαύρη Θάλασσα. Για να βοηθήσουν την Ουκρανία πρέπει να έχουν μεν καλύτερη στρατηγική για την περιοχή που θα περιλαμβάνει την Τουρκία. Δυστυχώς, οι ΗΠΑ στο Αιγαίο θεωρούν δεδομένη την Ελλάδα και η προσπάθεια τους επικεντρώνεται στο μάντρισμα της Τουρκίας και στην επίλυση των διαφορών της με την Ελλάδα. Δεν τους ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, αλλά το δικό τους πρώτα συμφέρον και το συμφέρον της συμμαχίας γενικότερα, στοχεύοντας στην ελεύθερη ναυσιπλοΐα στα στενά των Δαρδανελίων, στην εξερεύνηση ενέργειας και στην κοινή πολιτική για τους μετανάστες, με λίγα λόγια το ενδιαφέρον τους κινείται πάντοτε σε περιφερειακό επίπεδο. Η Τουρκία, για τις ΗΠΑ, θεωρείται ότι είναι αντίποδας έναντι της Ρωσίας, του Ιράν και των τρομοκρατικών οργανώσεων στη Μέση Ανατολή, γι’ αυτό και η επίσκεψη Μπλίνκεν στην Άγκυρα.

Ολοκλήρωσε το διπλωματικό του μαραθώνιο στη Μέση Ανατολή ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Είχε συνάντηση με όλες τις εμπλεκόμενες χώρες στον πόλεμο της Γάζας. Μπορεί κάποιος να κρίνει, προσωρινά, τις επαφές του Α. Μπλίνκεν, ότι δεν είχε καμία επιτυχία. Αυτό δεν είναι βέβαιο. Η πολιτική είναι τέχνη. Άλλα λένε τα επίσημα ανακοινωθέντα των συνομιλιών, άλλα μεταξύ των αντιπροσωπειών και άλλα σε ιδιαίτερες συναντήσεις των εκπροσώπων. Όμως, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη θέληση και τον ωμό τρόπο που μπορεί η Αμερική να επιβάλει τις απόψεις της, όπως στην περίπτωση της Κύπρου, (κακός αστυνομικός, η Βρετανία καλός αστυνομικός). Γνωστά τα αποτελέσματα. Η Τουρκία στον γεωγραφικό Άτλαντα είναι μεγάλη χώρα σε σύγκριση με την Κύπρο, συμπεριλαμβανομένης και της μεγάλης ακτογραμμής της στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στη Μαύρη Θάλασσα.

Άρχισε τα καμώματα του κακοφανισμένου εναντίον του Δυτικού Κόσμου και του ΝΑΤΟ, αρνούμενη συνάντηση Ερντογάν-Μπλίνκεν. Παίζει πολύ καλά αυτόν τον ρόλο για να πετύχει την αγορά των F-16 από τις ΗΠΑ εκμεταλλευόμενη τη θέση της (έλεγχος Δαρδανέλια – Μαύρη Θάλασσα) και οι απλοί Τουρκοκύπριοι εξετάζουν αν εξυπηρετούνται πρώτα τα συμφέροντα της Τουρκίας και ύστερα τα δικά τους εντός της ΕΕ. Χάρη στην προπαγανδιστική μηχανή, ο ισλαμοφασίστας Ερντογάν, μπορεί να παρουσιάσει τις σχέσεις του με τη Ρωσία ενώ ευρίσκεται στο ΝΑΤΟ, ως συμφέρουσες για την Τουρκία, και ως Χαλίφης του φανατισμένου όχλου του Ισλάμ. Ελέγχοντας τον Τύπο και σόσιαλ μίντια και φωτογραφίες του με όλους τους ηγέτες του ΝΑΤΟ, του προσδίδουν όχι μόνον κύρος, αλλά και ότι επιτυγχάνει ως διαπραγματευτής, να μην υποκύψει στις θελήσεις της Δύσης.

Ο Ερντογάν θεωρεί ότι μπορεί να παίζει με τη νοημοσύνη όλων μας, θέλει να γίνει εγγυήτρια δύναμη για την Ουκρανία, τη Γάζα μετά το τέλος του πολέμου, ενώ στην Κύπρο που υποτίθεται έχει αυτόν το ρόλο, οι εγγυήσεις περνούν μέσα από την κατοχή των εδαφών μας. Η πρότασή του για τη Γάζα, (οι αραβικές χώρες αρνούνται να παίξουν αυτόν τον ρόλο), προφανώς και γίνεται ενόψει του ενδιαφέροντος της κατοχικής δύναμης να έχει μόνιμη παρουσία στην περιοχή.