Σκέψεις του Αντώνη Χατζηαντώνης, πρόσφυγα από την Κερύνεια και συνταξιούχου εκπαιδευτικού, γύρω από την ενημέρωση που λαμβάνουν οι πολίτες…
Έχω προσέξει το εξής πράγμα. Από τις 7 Οκτωβρίου που ξέσπασαν οι ταραχές μεταξύ της Χαμάς και του ισραηλινού στρατού έχουν εξαφανιστεί από τους δέκτες μας και από τα δελτία ειδήσεων τα νεότερα, οι εξελίξεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν εισέβαλε τον Φεβρουάριο του 2022 ο Πούτιν, στην Ουκρανία; Δεν έχει καταληφθεί ένα μέρος της χώρας αυτής; Δεν συνεχίζονταν οι μάχες στο Ντονέτσκ, στο Λουκάντσκ κ.λπ.;
Αμέσως μόλις ξέσπασαν οι ταραχές στη Μέση Ανατολή, σαν κάποιος να σήκωσε το μαγικό ραβδί και σκέπασε τις ειδήσεις όλες, από το ουκρανικό μέτωπο. Και μεταφέρθηκε η ενημέρωση, ή μάλλον το ενδιαφέρον των πολιτών – προβάτων, στο τι συμβαίνει σε μία μικρή λωρίδα, όπου εγκλωβίστηκαν οι Παλαιστίνιοι και βομβαρδίζονται συνεχώς, από ισραηλινά αεροπλάνα και τανκς.
Πώς εξαφανίστηκαν αυτές οι ειδήσεις; Αλλά και τι απέγινε με τις κυρώσεις, που επέβαλαν οι δυτικές χώρες προς τη Ρωσία; Τι απέγιναν οι απειλές του Ρώσου προέδρου που μετέφερε πυρηνικά στη Λευκορωσία, και απειλούσε με 3ο Παγκόσμιο; Τι γίνεται με τις αποστολές όπλων από Αγγλία, Γερμανία, ΗΠΑ και λοιπά, προς την πρώην Σοβιετική αυτή Δημοκρατία; Και ο Ζελένσκι; Τι απέγινε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που ήταν ο καθημερινός πρωταγωνιστής στα δελτία, με τις επισκέψεις του στα Κοινοβούλια ευρωπαϊκών χωρών, με τις παρακλήσεις του για οικονομική και στρατιωτική βοήθεια κ.λπ.; Που συχνά – πυκνά, αντάλλασσε φιλοφρονητικούς ασπασμούς, με Ευρωπαίους αξιωματούχους;
Έχω την εντύπωση, ότι υπάρχει κάποια ομάδα, δεν γνωρίζω από ποιους αποτελείται, οι οποίοι καθορίζουν, το τι πρέπει να μάθουμε και τι όχι. Κάποιοι, που αόριστα, τους αποκαλούμε το «αόρατο σύστημα εξουσίας», θέλουν να κρατάνε το μυαλό μας απασχολημένο σε κάτι, υποτίθεται σημαντικό, για να ξεχνάμε τα καθημερινά μας, ουσιαστικά, προβλήματα. Τις επερχόμενες εκποιήσεις, ας πούμε. Να ξεχνάμε τη σκανδαλώδη ανεπάρκεια των υπηρεσιών του κράτους, στην Παιδεία, στην Υγεία κ.α., τις μεγάλες κομπίνες, τις μεγάλες απάτες, ή ακόμη-ακόμη, το ίδιο το εθνικό μας θέμα! Και εφόσον η προσοχή μας τώρα στράφηκε στο δράμα των μικρών παιδιών, στα ερείπια κατεστραμμένων νοσοκομείων, όπως για παράδειγμα, στο νοσοκομείο «Αλ Σίφα» της Γάζας, πιθανόν αυτό το «αόρατο σύστημα εξουσίας», να σκέφτηκε πως το Παλαιστινιακό, πουλάει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο θέμα… Με άλλα λόγια, κάποιοι έχουν τη δύναμη να κατευθύνουν τη σκέψη μας, όπου εκείνοι θέλουν. Δεν σας θυμίζει τον Μεγάλο Αδελφό, του Τζορτζ Όργουελ, αυτή η κατάσταση;
