Ο Χρυσόστομος Περικλέους εκφράζει την άποψη του για το αιγοπρόβειο γάλα και κάνει δύο εισηγήσεις.
Με αφορμή σχετική συζήτηση στις «Αιχμές» (Φεβρ 2022), υποδείκνυα, σε άρθρο μου, την ανάγκη ταχύτατης ανάπτυξης της αιγοπροβατοτροφίας ώστε πολύ γρήγορα να καλυφθεί η αυξημένη ζήτηση στο αιγοπρόβειο γάλα λόγω της κατοχύρωσης του παραδοσιακού χαλουμιού ως ΠΟΠ. Σημείωνα επιπλέον ότι, στο ξηρό κλίμα της Κύπρου το οποίο επέβαλε για αιώνες την αιγοπροβατοτροφία σε όλες τις χαμηλές ημιορεινές περιοχές, θα μπορούσαμε να επαναφέρουμε την εγκαταλειμμένη αυτή πτυχή της ζωής με σύγχρονες κτηνοτροφικές και γαλακτοκομικές μονάδες σε αυτές τις περιοχές. Σημείωνα επίσης ότι, σε μια ξηρική χώρα όπως η Κύπρος, ήταν λάθος κατεύθυνση, από περιβαλλοντικής άποψης, η υπέρμετρη ανάπτυξη της αγελαδοτροφίας με τις ψηλές απαιτήσεις σε αρδεύσιμες καλλιέργειες. Αυτή η πολιτική συνέτεινε, μεταξύ άλλων, στην εγκατάλειψη της γης, από την ημιορεινή μέχρι τη χαμηλή, με παράπλευρη απώλεια την εγκατάλειψη της χαρουπιάς.
Με τον θόρυβο των αγελαδοτρόφων επανέρχομαι για να εισηγηθώ δύο συγκεκριμένες πολιτικές:
Πρώτο: Παροχή σημαντικών οικονομικών κινήτρων για γρήγορη ανάπτυξη της αιγοπροβατοτροφίας.
Δεύτερο: Εφόσον, μέχρι να αλλάξει το ισοζύγιο, θα υπάρχει υπέρ-πλεόνασμα αγελαδινού γάλακτος ας κάμνουν οι τυροκόμοι αγελαδινά χαλούμια. Στα οποία να πληροφορούν τον καταναλωτή, είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό, ότι είναι αγελαδινά. Κι ας έχουμε λιγότερα χαλούμια ΠΟΠ. Γιατί σώνει και καλά να πωλούν αγελαδινό χαλούμι ως ΠΟΠ;
Εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής θα σημαίνει επιστροφή στην καλλιέργεια δημητριακών και άλλων ξηρικών κτηνοτροφικών φυτών για τις νέες ανάγκες. Και μια ευεργετική συνέπεια, η ανάκαμψη της χαρουπιάς, για την οποία τόσος λόγος γίνεται αλλά κανένα έκδηλο έργο, εκτός από την προσπάθεια του Κώστα Χριστοφίδη που δεν ξέρουμε αν απέδωσε και αν είχε συνέχεια.
