Ο Νίκος Τινής γράφει για το εθνικό μας πρόβλημα εφιστώντας την προσοχή που πρέπει να δείξουν κυπριακή και ελλαδική ηγεσία στις τουρκικές βλέψεις και πολιτικές.
Το ειδικό βάρος μιας πρωτοβουλίας το καθορίζει η σοβαρότητα αυτών που εμπλέκονται καθώς και η ομαδικότητα στις αποφάσεις. Το ένστικτο των Ελληνοκυπρίων για σωστή λύση του κυπριακού ζητήματος (εισβολή – κατοχή) υπήρξε καταλυτικός παράγοντας στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν. Ο Αλέκος Μαρκίδης, όντας Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας, βεβαίως, ως νομικό πρόσωπο, δήλωσε ότι όλοι οι έποικοι πρέπει να φύγουν και να εφαρμοστεί το ανθρώπινο δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων στα σπίτια τους και στις περιουσίες τους.
Μια ζωή σε αυτόν τον τόπο διυλίζουμε το χθες, αντί να προγραμματίζουμε για το αύριο, αλλά το κατεστημένο αντιδρά σε κάθε καινοτομία, γιατί δεν είναι έτοιμο για να αντιμετωπίσει τις νέες μεταρρυθμίσεις, η δε Αριστερά προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις της σ’ όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου.
Ο Θουκυδίδης ανάδειξε τη δύναμη του ισχυρού και ο Μαρξ ανάδειξε το κεφάλαιο καθοριστικό παράγοντα της μελλοντικής οικονομίας και καταλήξαμε στον ίδιο παρανομαστή να παλεύουμε για τον επιούσιο και να αντιμαχόμαστε ενάντια στον κατακτητή διεκδικώντας ψωμί και λευτεριά και αγωνιζόμενοι για ισότητα, δικαιοσύνη και εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου και εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο, προσπαθώντας να αποτρέψουμε το δίκαιο του ισχυρού και να εφαρμόσουμε την ισχύν του δικαίου, με την αξιοποίηση των νέων γεωπολιτικών δεδομένων, (οι προβλέψεις γίνονται με την ίδρυση «δεξαμενής σκέψης» ή με την ίδρυση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας), μας λείπει η διορατική πολιτική. Εμείς εδώ στην Κύπρο σχεδιάζουμε για την επανεκλογή μας την επόμενη πενταετία. Η καρέκλα της εξουσίας έγινε αυτοσκοπός.
Οι σχεδιασμοί της Τουρκίας, μακροχρόνιοι, άρχισαν να τους υλοποιεί, με υπομονή και επιμονή, «συμπεριφέρεται σαν αλεπού άμα συναπαντιέται με κότες» (όπως είπε κάποτε ο Νεοκλής Σαρρής), οι Τουρκοκύπριοι έγιναν αδελφοί της, αλλά πώς συμβαίνει για το ΑΚΕΛ να είναι και δικοί του αδελφοί;
Δυστυχώς, για την Κύπρο, δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα ξελασπώνει τον Ερντογάν. Κάθε φορά που η Τουρκία διεκδικεί εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και ευρισκόμενη σε απομόνωση, η Αθήνα μπαίνει σε διάλογο με την Τουρκία, αχρηστεύοντας ευνοϊκές συγκυρίες για επιβολή κυρώσεων, ή χρήση αρνησικυρίας, με νέα συνάντηση των ηγετών, με παρότρυνση των ΗΠΑ, στη Θεσσαλονίκη, για ίδρυση Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας, όπου είναι και το σπίτι του Ατατούρκ.
Κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας, κάποτε ρώτησαν τον Ρόναλντ Ρήγκαν (κυβερνήτης της Καλιφόρνιας) «Τι είδους κυβερνήτης θα είσαι;» και αυτός απάντησε: «Δεν γνωρίζω, δεν είχα παίξει ποτέ τον ρόλο του κυβερνήτη». Όταν έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ, διερωτήθηκε δημόσια: «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έκαναν τη δουλειά αυτή οι προηγούμενοι, αφού δεν ήταν ηθοποιοί». Δεν φτάνει να σου γράψουν μια καλή ομιλία. Υπάρχει τεράστια διαφορά να εκφωνείς έναν λόγο που γράφει κάποιος άλλος με τα δικά του πρότυπα και έναν ο οποίος αντανακλά τις σκέψεις σου, το βίωμα και την προσωπικότητα και τις αξίες σου. Πρέπει να έχεις αυτογνωσία, να μη φαίνεσαι πιο μορφωμένος και έξυπνος από ότι είσαι.
