Ο Λοΐζος Πίπης γράφει για κάποια κοινά προβλήματα συμπεριφοράς παιδιών από 4,5 μέχρι 5 ετών και τον τρόπο αντιμετώπισή τους από τους γονείς.

Για μερικά παιδιά ο φυσικός θυμός παίρνει τη μορφή καταστροφής με πράγματα παρά με ανθρώπους: Πετούν παιχνίδια κάτω και μακριά, ξεσχίζουν σελίδες από βιβλία, τσαλαπατούν τροφές αδειάζοντας δοχεία, με αποτέλεσμα η καταστροφική αυτή συμπεριφορά να οδηγεί σε επικίνδυνες πράξεις με βαριές συνέπειες. Ίσως, θα χρειασθεί χρόνος, μέχρι που να αντιληφθούν τα μικρά, πως ναι μεν οι «μπάλες χοροπηδούν», αλλά τα πιάτα ή οι πορσελάνες συνθλίβονται και τα βιβλία αντί του χειρισμού τους με προσοχή καταστρέφονται.

Είναι σημαντικό για τους γονείς να παραμένουν ψύχραιμοι και υπομονετικοί με το πεντάχρονο ή και πιο μικρό παιδί, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσουν τον θυμό με θυμό. Ίσως, βλέποντας και παρακολουθώντας την έκρηξη της οργής του, να φοβούνται πως κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα.

Εδώ είναι ακριβώς που χρειάζονται οι γονείς ο ένας τον άλλο, φτάνει να έχουν ή να εκφράζουν την ίδια γνώμη για τη συμπεριφορά του παιδιού τους.

Οι γονείς έχουν καθήκον να συμπεριφέρονται με τάκτ στα παιδιά τους, προσέχοντας μέχρι σε ποιο βαθμό μπορούν να εμπλέκονται στη συμπεριφορά των παιδιών τους και κάνοντας τα πράγματα χειρότερα από ό,τι είναι.

Το παιδί που πετά αντικείμενα εδώ κι εκεί ή και απερίσκεπτα, ίσως χρειάζεται μερικές λέξεις μονάχα αγάπης – σταθερές και σύντομες που τα έχουν στέρεο αποτέλεσμα, παρά από ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο ή και ώθησή τους προς εκδίκηση του με μια σκληρή ή υποδειγματική τιμωρία. Το παιδί ίσως ανακαλύψει τότε ή πιστέψει πως πραγματικά οι γονείς του, το αγαπούν, αφού επιμένουν και του το τονίζουν.

Μια μακρόχρονη προσέγγιση, περιλαμβάνει την προσπάθεια να ανακαλύψει την αιτία ή – τις ανάγκες του παιδιού που συμβαίνει και που το οδηγεί στην τάση της καταστροφής: Φλέγεται το παιδί για την ανάγκη προσοχής; Θέλει να γίνεται ή να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος; Νιώθει ανία; θέλει αλλαγή στο παιχνίδι του; Θέλει να παίξει μαζί σου ή να φτιάξει φιλίες;

Είναι πολύ σπουδαίο να μάθει το παιδί πως υπάρχουν διάφοροι τρόποι να επιδεικνύει τη δύναμή του ή τις δεξιότητες του: Να συζητάμε τα παιδιά τον ρόλο που θα αναλαμβάνει το κάθε παιδί μπροστά σ’ ένα ζωντανό ακροατήριο διασκεδάζοντας, χορεύοντας ή τραγουδώντας.

Σημείωση: Είναι σημαντικό ύστερα από τη θύελλα της καταστροφής, να δίδεται η ευκαιρία στο παιδί να καθαρίζει τα όσα προκάλεσε με την αναστάτωσή του, φτάνει να του τονιστεί ότι δεν πρόκειται για τιμωρία, διαφορετικά θα αρνηθεί.

Μπορεί όμως κάποια ήμερα να ανταποκριθεί στην εναλλακτική προσέγγιση: «Είσαι μεγάλος αλλά και δυνατός για να δημιουργείς τα όσα ωραία και μεγάλα με τη θέληση σου» οι φράσεις «μεγάλος και δυνατός» τον πείθουν να αναλάβει υπευθυνότητα των πράξεων του. Αυτή η βοήθεια του για καθαρισμό αμοίβεται με ένα γνήσιο «ευχαριστώ» και χωρίς αντέγκληση. Και το επεισόδιο θεωρείται λήξαν.