Ο Μάριος Χριστοφίδης γράφει για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το Κυπριακό και θεωρεί όχι χρειάζεται εφαρμογή της Realpolitik…
Μακάρι το 2023 – 24 να μην είναι χαμένος ή και μοιραίος χρόνος για το Κυπριακό. Εξακολουθούμε όμως ακόμα και πηγαίνουμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Από το 1948 μέχρι το 2023 είναι η τραγική ιστορία της διχοτομημένης Κύπρου με ευθύνη των εκάστοτε διπλωματικά ανίκανων και ανιστόρητων, αγεωγράφητων κομματικών και θρησκευτικών αρχηγών και των Προέδρων της Δημοκρατίας.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι με τους κάκιστους χειρισμούς του Κυπριακού για 75 χρόνια από τους εκάστοτε υπεύθυνους τώρα με το αδιέξοδο παρουσιάζεται το δίλημμα ντε φάκτο ή ντε γιούρε διχοτόμηση εκτός εάν αλλάξει γνώμη ο Ερντογάν. Η γεωγραφία δεν αλλάζει αλλά η πολιτική γεωγραφία αλλάζει και καλά κάνουν οι πολιτικοί να διαβάσουν το βιβλίο του Friedrich Ratzel «Politische Geographic».
Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ επειδή πίστεψε ότι θα υπήρχαν εξελίξεις στο Κυπριακό στη συνάντηση του Γκουτέρες με τον Ερντογάν (που δεν έγινε ποτέ) κάλεσε τον Ερντογάν σε συνομιλίες με βάση τη ΔΔΟ με πολιτική ισότητα.
Όμως ο Ερντογάν δεν ανταποκρίθηκε καθόλου και επέμενε στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση στη γνωστή τουρκική θέση των δυο κρατών με την αναγνώριση της ΤΔΒΚ. Μετά την ομιλία του Ερντογάν για δυο κράτη και την άρνηση του να συναντήσει τον Γκουτέρες και μετά τις ξεχωριστές συναντήσεις του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών με Χριστοδουλίδη και Τατάαρ και ύστερα από την απόρριψη Τατάρ για τριμερή συνάντηση και διορισμό ειδικού απεσταλμένου το Κυπριακό βυθίστηκε πολύ πιο βαθιά στο τέλμα.
Επομένως, οι σοφοί του Εθνικού Συμβουλίου, κάποια στιγμή και σύντομα, θα πρέπει να αποφασίσουν αλλαγή της 59χρονης (από το 1964) ή της 46χρονης (από το 1977) αποτυχημένης στρατηγικής. Και επειδή δεν είναι ειδικοί, θεωρώ ότι θα πρέπει να καλέσουν εμπειρογνώμονες από το εξωτερικό για να συμβουλεύσουν πώς και τι πρέπει να γίνει. Τα ερωτήματα προς τους εμπειρογνώμονες πρέπει να είναι: «Πώς μπορούμε να πείσουμε (όχι να πιέσουμε διότι η Τουρκία δεν πιέζεται ) τη Τουρκία να αλλάξει τη θέση για δυο κράτη στην Κύπρο και να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων»; «Εάν αρχίσουν συνομιλίες, ποια πρέπει να είναι η ατζέντα και βέβαια ποια λύση πρέπει να επιδιώξουμε»; Απαιτείται, λοιπόν, Realpolitik υπό τας παρούσας εξελίξεις.
