Ο Γιάννης Χριστοφίδης γράφει πως η τουρκική επεκτατική πολιτική φαίνεται ότι δεν θα σταματήσει ποτέ κι ότι τόσο η Κύπρος, όσο και η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσουν ένα αρραγές μέτωπο.
Οι νεότερες χαμένες πατρίδες του Ελληνισμού, που κατά το πλείστον οφείλονται στον διχασμό των Ελλήνων, είναι η Μικρασία, η Βόρειος Ήπειρος και η Βόρεια Κύπρος… Σήμερα, βρισκόμαστε στο μεταίχμιο ολοκλήρωσης της τουρκικής κατοχής στην υπόλοιπη «ελεύθερη» Κυπριακή Δημοκρατία. Η τουρκική επεκτατική πολιτική φαίνεται ότι δεν θα σταματήσει ποτέ! Το Ισλάμ καθοδηγεί τα βήματα τους! Όταν ο εχθρός κινείται με βαρβαρικές και ιδιοτελείς μεθόδους, οι διεκδικήσεις του, δεν έχουν όρια και τα μέσα που χρησιμοποιεί, δεν έχουν ανθρώπινη λογική. Η λογική του κατευθύνεται, από τη δύναμη του και τη δυνατότητα του, να στήνει παγίδες, να εξευτελίζει και να καταστρέφει λαούς και πολιτισμούς.
Οι παγκόσμιες αξίες της ελευθερίας, της αλήθειας, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της αλληλοβοήθειας και του σεβασμού του ανθρωπίνου προσώπου, δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιο του. Τα στοιχεία που τον καθοδηγούν, είναι το μίσος, η δολιότητα, η κατάκτηση, η επιτυχία, το οποιοδήποτε κέρδος, ο φανατισμός και η ανθρώπινη δόξα… Είναι για τους πιο πάνω λόγους, που καμιά συνεννόηση, καμιά διαπραγμάτευση, κανένας διάλογος, δε μπορεί να στεφθεί με επιτυχία και να καρποφορήσει.
Τόσο η Κύπρος, όσο και η Ελλάδα, θα πρέπει να αποκτήσουν ένα αρραγές μέτωπο, πολιτικό και στρατιωτικό, για αντιμετώπιση του κοινού εχθρού. Ας αφήσουν τα καλοπιάσματα. Στο τέλος θα μετανιώσουν πικρά! Ο πόλεμος δεν πρέπει να αποφεύγεται, όταν και η ειρήνη είναι σε βάρος μας. Ας μη ξεχνούμε ότι η πραγματική ειρήνη επιτυγχάνεται, όταν ετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Και τον πόλεμο, δεν τον επιλέγουμε εμείς. Μας τον επιβάλλουν με τις προκλητικές τους ενέργειες, τα τετελεσμένα που πραγματοποιούν και την αλλοίωση της πληθυσμιακής αναλογίας τόσο των κατεχομένων όσο και των ελεύθερων περιοχών, με την αποστολή χιλιάδων μεταναστών –μουσουλμάνων και εξτρεμιστών. Κινδυνεύουμε να γίνουμε μειοψηφία, με την απαράδεκτη ανοχή μας. Και στο τέλος θα μας πούνε, ότι εμείς κάναμε την εισβολή στην Κύπρο το 1974! Όπως μας είπαν τελευταία, ότι οι Έλληνες, σφάξανε τους Έλληνες το 1922 κι έβαλαν φωτιά στη Σμύρνη!
Εμείς ως χριστιανοί και εν ονόματι της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, δεν πάμε στον πόλεμο με σκοπό να σκοτώσουμε ανθρώπους, έστω και τους εχθρούς μας. Γιατί τότε γινόμαστε δολοφόνοι! Στον πόλεμο πάμε για να θυσιαστούμε, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας, τα γυναικόπαιδα, τους ηλικιωμένους, τα ιερά και τα όσια μας. Εδώ δεν έχουμε μόνο συγκρούσεις πολιτισμών, αλλά και θρησκειών.
Η μια διακηρύσσει το μίσος, ως κανόνα ζωής και την «διά πυρός και σιδήρου» εξάπλωσή της και η άλλη διακηρύσσει την αγάπη, ως κανόνα ζωής: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου και τον πλησίον σου, ως σ’ εαυτόν» και για την εξάπλωση της, την προσωπική συγκατάθεση του κάθε ανθρώπου. Ως Έλληνες και χριστιανοί, με μια ιστορία και ένα πολιτισμό χιλιετηρίδων, ας αφήσουμε τις μικρότητες και τις ασήμαντες μικροδιαφορές που μας διχάζουν και ενωμένοι, ας κάνουμε το ορθόν και το πρέπον, υπό τις περιστάσεις.
Οι Έλληνες είναι πλασμένοι για τον ηρωισμό. Ας θυμηθούμε τον Κων/νο Παλαιολόγο στην Κων/πολη, τον μοναχό Σαμουήλ στο Κούγκι, τις Σουλιώτισσες στο χορό του Ζαλόγγου, τη Μαρία τη Συγκλητική στη Λάρνακα, τον Γρηγόρη Αυξεντίου στα βουνά του Μαχαιρά, τον Κυριάκο Μάτση στο Δίκωμο και τόσους άλλους και ας προχωρήσουμε μπροστά, ατενίζοντες και παίρνοντας δύναμη, από τη σταυρική θυσία του αγαπημένου Ιησού Χριστού και Θεού μας.
