Ο Τάσος Γ. Οικονόμου, κάτοικος Παραλιμνίου, γράφει για τη «μεγάλη και προκλητική αδικία», όπως υποστηρίζει που υφίστανται εδώ και χρόνια οι χαμηλοσυνταξιούχοι…
Είναι η γλώσσα μας η ελληνική τόσο πλούσια, λίγο που τη γνωρίζω, που πολλές φορές διερωτώμαι, οι άλλοι λαοί, πώς διασκεδάζουν, μη χρησιμοποιώντας ή κατέχοντας το ελληνικό τραγούδι. Και όμως, υπάρχουν λέξεις στην αγγλική γλώσσα, με στοχευμένη και απόλυτη ερμηνεία, κυρίως στο ποδόσφαιρο. Αλλά και στην τουρκική γλώσσα, δύο λέξεις που γνωρίζω, πάρα πολύ εκφραστικές. Είναι οι λέξεις «μάσσιαλλα», εκφράζοντας την τελειότητα και το «άι σιχτίρ», την απόλυτη βρισιά.
Έμεινα στα χωράφια, βοηθώντας την οικογένεια μου, από τον καιρό που γεννήθηκα. Είχαμε περιβόλι στο Βαρώσι, στα «Ττεκκελίτικα», έξι σκάλες, κληρονομιά από τον παππού, αλλά οι γονείς μας, με την εργατικότητα τους, δημιούργησαν περιβόλι εξήντα σκαλών με εσπεριδοειδή, παράδεισο στη γη.
Γεννημένος τον Νοέμβριο του 1940, θυμούμαι και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σχεδόν τελειώνοντας το Γυμνάσιο του Βαρωσιού, μη έχοντας καλύτερες επιλογές, έμεινα στα περιβόλια με την οικογένεια, υπάλληλος δηλαδή, μέχρι το 1968 που παντρεύτηκα. Δεν γνώριζα –και είναι γεγονός– ότι μέχρι τότες, δεν γράφτηκα στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Πιστεύω ότι δεν εγγραφόταν κανένας γεωργός ή ελεύθερος επαγγελματίας.
Με τον πόλεμο και την εισβολή, χάσαμεν τα περιβόλια μας, τη ζήση μας δηλαδή και δεν πήραμε μέχρι σήμερα, καμίαν βοήθεια, διότι η κατοικία μας είναι στο Παραλίμνι και δεν λογίζομαι πρόσφυγας.
Συνομήλικοι μου, με μόρφωση του Γυμνασίου, μη έχοντας που να ακουμπήσουν, τρύπωσαν στο Δημόσιο, αν θυμάμαι καλά με 28 λίρες τον μήνα. Νομίζω ότι, οι δάσκαλοι και οι αστυνομικοί, μέχρι τον πόλεμο του 1974, διορίζονταν με 38 λίρες το μήνα. Το 1981-82, η τότε κυβέρνηση, έκανε αλλαγές στις κλίμακες του Δημοσίου και στις συντάξεις φυσικά. Ως γεωργός, εκείνα τα χρόνια, είχα δεν είχα, πλήρωνα 55 λίρες την τριμηνία, για να μην πάμε φυλακή.
Όταν επισκέπτομαι υπεραγορές, βλέπω τα καροτσάκια συνταξιούχων και υπολογίζω ανάλογα. Αν ήταν γεωργός ή τσοπάνος, τα ψώνια μέχρι κάτω, στον πάτο. Αν ήταν στο Δημόσιο, έστω και απλός, «ξίσιηλα».
Παίρνω τη σύνταξη μου, 487 ευρώ τον μήνα και δεν δικαιούμαι, λένε στην κυβέρνηση, το μικρόν τσιεκκούδιν, διότι έχω κάτι μικροενοίκια.
Χρησιμοποιώντας μηχανάκια της λογιστικής, βαλτοί οικονομολόγοι, άφησαν αυτούς που τους ανέθρεψαν… τους σκλάβους της γης, στη μιζέρια και την περιφρόνηση. Δοξάζω τον Θεό, που είμαι ακόμη ακμαιότατος και δουλεύω στα χωράφια, διά να τα βγάζω πέρα.
ΥΓ. Όλοι οι κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, λιγότερο ή περισσότερο, είναι συνυπεύθυνοι σε αυτή τη μεγάλη και προκλητική αδικία σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων. Ο Μακάριος, ουδέποτε θα το έκανε.
