Ο Χρυσόστομος Π. Ρουσής, πρώην διευθυντής σχολείων Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης, επισημαίνει τη λανθασμένη χρήση αρχαίων φράσεων/ αποφθεγμάτων, που χρησιμοποιούμε σήμερα:
Λέμε και γράφουμε: 1. Πολλοί γονείς είναι «υπέρ το δέον» επιεικείς απέναντι στα παιδιά τους (και όχι: υπέρ του δέοντος). Σημειώστε: δέον μετοχή του ρήματος «δει» (πρέπει). Η φράση «υπέρ το δέον» (υπέρ+αιτ.) και η φράση «πέραν του δέοντος» (πέραν+γεν.) δηλώνουν την υπερβολή, την υπέρβαση τού κανονικού: Γονείς «πέραν του δέοντος» προστατευτικοί/ αυστηροί.
- Το παιδί «διέλαθε την προσοχή» μου και έπεσε σε πισίνα (και όχι: διέλαθε της προσοχής μου). Σημειώστε: Το ρήμα «διαλανθάνω» (ξεφεύγω) είναι με αιτιατική, όπως και το ρήμα «διαφεύγω»: Πώς διέλαθε την προσοχή του υπεύθυνου καθηγητή; – Δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή μας ότι μας υποστήριζαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
- «Διά του λόγου το ασφαλές», παρουσιάζω και τη φωτογραφία της σκηνής (και όχι: διά του λόγου το αληθές). Σημειώστε: Η φράση σημαίνει «για να αποδειχθεί η αλήθεια των λόγων κάποιου» και είναι από το απολυτίκιο των Φώτων (… και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου το ασφαλές) και δεν του αλλάζουμε τα… φώτα!
Α-σφαλής (α-στερητικό+σφάλλω) είναι αυτός που δεν σφάλλει, που είναι βέβαιος.
