Ανοικτή επιστολή από την Γιάννα Λεωνίδα, προς Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπουργό Οικονομικών, κυρίες και κύριους βουλευτές του Κυπριακού Κοινοβουλίου
Με την παρούσα επιστολή μου, θα ήθελα απερίφραστα και με κραυγαλέα οργή να εκφράσω την απύθμενη θλίψη μου για την απάνθρωπη και δόλια συντονισμένη από όλους εσάς προσπάθεια για επιτάχυνση της εφαρμογής του περί εκποιήσεων πρώτης κατοικίας νόμου.
Ενώ όλοι εσείς όπως και οι προκάτοχοι σας, γνωρίζετε πέραν πάσης αμφιβολίας ποια συμμορία οδήγησε σε κατάρρευση το τραπεζιτικό μας σύστημα, ενώ ακόμη και οι γάτες ξέρουν ποιοι οδήγησαν τον φτωχό βιοπαλαιστή σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική δυσπραγία και αναξιοπάθεια, έρχεστε σήμερα κατά τρόπο συλλογικό και εμετικά δόλιο να πετάξετε στους δρόμους τους δανειολήπτες.
Ουδέποτε έχετε έως σήμερα εξετάσει ενδελεχώς και ξεχωριστά την κάθε περίπτωση ΜΕΔ (Μη Εξυπηρετούμενου Δανείου).
Ουδέποτε λάβατε υπόψη σας τις εξοντωτικές συρρικνώσεις μισθών κατά την περίοδο της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης.
Ουδέποτε έχετε επιδείξει στοιχειώδη κατανόηση για όλες εκείνες τις αιτίες που οδήγησαν τους δανειολήπτες σε αναπόφευκτη αδυναμία αποπληρωμής του στεγαστικού τους δανείου.
Με απολύτως κανένα εχέγγυο προστασίας δεν έχετε θωρακίσει όλες και όλους εκείνους που οδηγήθηκαν στη φτωχοποίηση από τον γραβατωμένο υπόκοσμο της διαφθοράς.
Που είναι η κρατική μέριμνα για να υπερασπιστεί σθεναρά το θύμα και να τιμωρήσει το θύτη;
Ποια η δική σας νομική κατοχύρωση όταν προχωρείτε αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα σε μια εξωφρενική γενίκευση των εκποιήσεων;
Σε ποια άλλη χώρα του πλανήτη έχει συντελεστεί παρόμοιο έγκλημα εξόφθαλμης ληστείας καταθέσεων πλην της Κύπρου;
Γνωρίζετε ασφαλώς ποιες είναι οι Ευρωπαϊκές εκείνες νομοθεσίες που ρητά προστατεύουν την πρώτη κατοικία. Δυστυχώς όμως σε ένα κατ’ ευφημισμό δημοκρατικό πολίτευμα, ο νομοταγής πολίτης καλείται ως… είθισται να πληρώνει άδικα το οδυνηρό και δυσβάσταχτο τίμημα.
Κύριε Πρόεδρε, κύριε υπουργέ Οικονομικών, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η συντριπτική πλειοψηφία των δανειοληπτών βρίσκεται πέραν από κάθε όριο απελπισίας. Αν έστω και την ύστατη δεν εκδηλώσετε έμπρακτα τη δέουσα αρωγή προς όλα αυτά τα τραγικά θύματα, να είστε απόλυτα βέβαιοι πως η αντίδραση δεν θα είναι μεμονωμένη αλλά συλλογική.
