Στο ίδιο έργο θεατές: ξένοι εργάτες να διαμένουν πέντε-πέντε, δέκα-δέκα, χωρίς τα στοιχειώδη, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης με εξαντλητικά ωράρια εργασίας, σε συνθήκες απόλυτου υγειονομικού εφιάλτη. Κάντε εικόνα. Σφαγές ζώων, απόβλητα, οσμές, μύγες, λίγα μέτρα από τα σπιτάκια που μοιάζουν με κούτες παπουτσιών, σε συνθήκες καύσωνα και κρύου, εφτά ημέρες τη βδομάδα. Και μέσα σε όλα αυτά να έρχεται καπάκι και μια πανδημία.
Οι 79 εργαζόμενοι σε σφαγείο που εντοπίστηκαν θετικοί στον κορονοϊό, φέρνουν ξανά στην επιφάνεια το θέμα της άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης που αποτελεί το υπόστρωμα (το βρώμικο μυστικό, καλύτερα) της ανάπτυξης για πολλούς τομείς της οικονομίας. Ένα φαινόμενο που όχι μόνο γίνεται αποδεκτό αλλά υποθάλπεται συστηματικά τα τελευταία δέκα (τουλάχιστον) χρόνια.
Η πραγματικότητα της εργασιακής εκμετάλλευσης είναι πολύ καλά γνωστή στην Αστυνομία, στο τμήμα μετανάστευσης, στο γραφείο ευημερίας, στους Δήμους, στις συντεχνίες, στους βουλευτές και τους υπουργούς. Κάθε συζήτηση για καταπολέμηση της -περιλαμβανομένης της συζήτησης για το νομοσχέδιο της Ενιαίας Επιθεώρησης Εργασίας- καταλήγει σε αδιέξοδο για το «καλό της οικονομίας».
Προτάσσοντας την οικονομική επιβίωση των κλάδων τους, οι οργανωμένοι εργοδότες ασκούν πιέσεις σε κόμματα και βουλευτές που είναι πρόθυμοι να τους ακούσουν… Η οικονομική κρίση που διανύουμε αποδυναμώνει διατάξεις και συμβάσεις, νομοθεσίες και ποινές, αφήνοντας ανοικτό το δρόμο της εκμετάλλευσης από επιτήδειους εργοδότες.
Η πρώτη σοβαρή υπόθεση εμπορίας προσώπων για εργασιακή εκμετάλλευση ήρθε στην επικαιρότητα πριν από 11 χρόνια. Ο εργολάβος που ανέλαβε το αεροδρόμιο Λάρνακας ήταν ο τελικός αποδέκτης ενός οργανωμένου σκλαβοπάζαρου ανδρών από τη Ρουμανία. Δούλευαν 15 ώρες την ημέρα, έτρωγαν από ένα κομμάτι ψωμί, έπιναν λίγο νερό και μετά κλειδώνονταν σε μικρά κοντέινερ, χωρίς τουαλέτα και ζεστό νερό.
Τότε πολλοί από μας μαθαίναμε για πρώτη φορά ότι «αυτά συμβαίνουν και στην Κύπρο», ότι ανάμεσά μας υπάρχουν σύγχρονοι σκλάβοι κι ότι αρκετοί εργοδότες χρησιμοποιούν φυσική βία για να γίνεται η δουλειά τους. Η κυβέρνηση Χριστόφια τότε, ήταν αποφασισμένη να πατάξει το φαινόμενο και να βάλει τέλος στην αισχροκέρδεια της παράνομης εργασίας και της εκμετάλλευσης.
Το μόνο που άλλαξε έκτοτε είναι η έκπληξη μας όποτε βγαίνει μια τέτοια υπόθεση στη δημοσιότητα. Ακολούθησαν δυστυχώς τόσες πολλές, σε διάφορες παραλλαγές, που μας εκπαίδευσαν στην ανοσία. Οι Ρουμάνοι έγιναν Ινδοί και Αφρικάνοι και η οικοδομή έγινε φάρμα, θερμοκήπιο, κουζίνα εστιατορίου και φούρνος. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι η κατακλείδα: το φτηνό εργατικό δυναμικό πρέπει να παραμένει φτηνό, με κάθε κόστος.
