Η διαχείριση μιας γκάφας είναι ένα πολύ καλό τεστ για τα πολιτικά πρόσωπα. Ειδικά αν δεν είσαι κανένας Ομπάμα για να προτάξεις τη γοητεία σου και να τα μπαλώσεις, τότε το μόνο που σου απομένει είναι η δημόσια απολογία.
Στα μέρη μας όμως -να φταίει η παρατεταμένη ξηρασία;- δεν ευδοκίμησε ποτέ η πολιτική συγγνώμη. Ακόμη και οι προσπάθειες μεταμέλειας γίνονται άγαρμπα, με έπαρση και αλαζονικά τεχνάσματα του τύπου «αν έσφαλα να απολογηθώ», χωρίς στην ουσία να απολογείσαι.
Στην περίπτωση του υπουργού Παιδείας, κάθε ατόπημα επιχειρείται να διορθωθεί με ένα καινούργιο. Ο Πρόδρομος Προδρόμου διόρισε μιαν ανδροκρατούμενη επιτροπή συμβούλων για τον Πολιτισμό. Τον έκραξε το σύμπαν κι επανήλθε με ανακοίνωση, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι δεν βρήκε γυναίκες με τα προσόντα.
Υπό την πίεση της κατακραυγής, ήρθε την επόμενη μέρα και πρόσθεσε άτσαλα εννέα γυναίκες, αυξάνοντας τα μέλη της επιτροπής, σε 25! Προσπαθώντας σπασμωδικά να καθησυχάσει τις αντιδράσεις δημιούργησε ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, δημιουργώντας μιαν επιτροπή καταδικασμένη να δυσλειτουργήσει (τα κριτήρια επιλογής των προσώπων είναι μια άλλη συζήτηση).
Τον περασμένο Σεπτέμβρη, ο Υπουργός δήλωνε με απόλυτο τρόπο ότι «δεν θα βάλουμε κλιματιστικά στα σχολεία». Ακολούθησε ξανά χαμός στα social media, ασκήθηκαν πιέσεις από τους οργανωμένους γονείς κι εκπαιδευτικούς, γράφτηκαν άρθρα στις εφημερίδες και αφού πέρασαν λίγες μέρες βγήκε νέα εξαγγελία: «Κλιματιστικά σε όλα τα σχολεία».
Κι έτσι, ενώ θα μπορούσε να εισακούσει τις εισηγήσεις και τις επιστημονικές μελέτες για στροφή σε «πράσινο» σχολείο με τη χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας, λόγω της πίεσης, έδωσε μια βιαστική και ασύμφορη λύση.
Όταν οι πολιτικές σου αποφάσεις υπαγορεύονται από αμφίβολα κίνητρα και ψηφοθηρία, εκπίπτεις του πολιτικού σου ρόλου και καταντάς ένας καλοπληρωμένος μάνατζερ των θεσμών. Γίνεσαι έρμαιο όποιου φωνάζει περισσότερο και γελοιοποιείσαι, εξευτελίζοντας και τον θεσμό που εκπροσωπείς. Όπως έγινε και στην περίπτωση του εκπαιδευτικού που ζωγράφισε τους σκύλους που κατουράνε. Ο Υπουργός υπέκυψε στις πιέσεις ενός τσούρμου θιγμένων οπισθοδρομικών μυαλών και ανακοίνωσε ότι θα οδηγήσει τον καθηγητή στο πειθαρχικό, δημιουργώντας ένα απαράδεκτο και επικίνδυνο προηγούμενο. Και μάλιστα για το τίποτα. Για έργα που αν κρίνονταν από την καλλιτεχνική τους αξία θα περνούσαν απαρατήρητα.
Αντιθέτως, όταν ένα πολιτικό πρόσωπο καθοδηγείται από αρχές και ακολουθεί ένα όραμα διακυβέρνησης, έχει τα κότσια να αντισταθεί και στην κατακραυγή. Γιατί έχει θέσεις και επιχειρήματα στα οποία στηρίζεται για τις αποφάσεις του και μπορεί να γίνει πειστικός.
Αλλιώς, διαμορφώνεις πολιτικές στο πόδι και παίρνεις αποφάσεις ανταποκρινόμενος στις πιέσεις του κάθε σπόνσορα της πολιτικής σου επιβίωσης. Και το χειρότερο, δεν απολογείσαι ποτέ.
