Εδώ και μέρες ακούω και διαβάζω διάφορα σχόλια για το αποτέλεσμα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, για το τι έφταιξε και τι πήγε στραβά, ή γιατί το εκλογικό σώμα συμπεριφέρθηκε με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Ακόμα υπάρχουν και οι εκτιμήσεις περί της δήθεν αδικίας του νόμου που διέπει τις βουλευτικές εκλογές.
Ξεκινώντας από αυτό καθ’ αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Ο μέγας ηττημένος σ’ αυτές τις εκλογές είναι το ΑΚΕΛ, ή καλύτερα η νυν ηγεσία του κόμματος. Γιατί το ΑΚΕΛ, όπως όλα τα ιστορικά κόμματα από την ώρα που βρίσκεται στην πολιτική ζωή του τόπου για τόσες δεκαετίες, σημαίνει δεν μπορεί να ηττηθεί. Οι όποιες ήττες προκύπτουν σε ιστορικά κόμματα, οφείλονται στις αδυναμίες των ηγεσιών τους να διαχειριστούν αυτό που έχουν στα χέρια τους.
Φαίνεται όμως ότι εκεί στην Εζεκία Παπαϊωάννου δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί τι έγινε την Κυριακή. Σύντροφοι, την Κυριακή ηττηθήκατε συλλογικά και όχι ατομικά. Γιατί τα τελευταία χρόνια είχε καταβληθεί μια συλλογική προσπάθεια από το σύνολο της ΑΚΕΛικής ηγεσίας η οποία την περασμένη Κυριακή ηττήθηκε. Ή καλύτερα απορρίφθηκε όχι τόσο από το εκλογικό σώμα της Κύπρου συνολικά, αλλά πρώτα και κύρια από τα ίδια τα μέλη και τους οπαδούς του κόμματος.
Θα σταθώ μόνο στην τελευταία πενταετία –γιατί αν επεκταθώ σε βάθος δεκαετίας το έργο είναι πολύ πιο φοβητσιάρικο– όπου το κόμμα συρρικνώθηκε κατά 3,3%. Αν θέλετε σε αριθμούς, κάπου 20 χιλιάδες ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ (και η βαρύτητα που φέρει ως κόμμα έχει σημασία) του γύρισαν την πλάτη. Στις πλέον ευνοϊκές συνθήκες για κόμμα αντιπολίτευσης. Τα λάθη και οι παραλείψεις των κυβερνώντων είναι καταγραμμένα παντού, μόνο στις σελίδες του «Φ» να κοιτάξει κανείς την τελευταία πενταετία θα δει εκατοντάδες σφάλματα και λάθη των κυβερνώντων.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ είχε απλώς να κτίσει πάνω σ’ όλα αυτά. Και ούτε αυτό το κατάφερε. Κι αυτό δεν το λέμε εμείς (που θα μας κατηγορήσουν και πάλι ως εχθρούς του κόμματος), το είπαν οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ, ένας έκαστος εξ αυτών των 20 χιλιάδων που δεν πήγαν αυτή τη φορά να ψηφίσουν το κόμμα που ψήφισαν πριν πέντε χρόνια.
Αν λοιπόν θέλουν εκεί στο ΑΚΕΛ να αντιληφθούν τι πήγε στραβά, θα πρέπει να κάνουν απλά πράγματα: να κάτσουν κάτω και να ακούσουν τι έχει να τους πει ο δικός τους κόσμος και να σταματήσουν να επιχειρούν να τους εξηγήσουν ποιο είναι το σωστό. Διότι αποδείχθηκε περίτρανα την περασμένη Κυριακή πως συλλογική ηγεσία και κόσμος έχουν εντελώς διαφορετική αντίληψη του τι συμβαίνει στον τόπο. Φάνηκε πως οι δικαιολογίες περί «ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης» ή «συστημικά ΜΜΕ» και όλα τα άλλα που διοχετεύονταν από την ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν έφταναν στον απλό οπαδό του κόμματος. Ούτε και οι προσωπικές επιθέσεις εναντίον δημοσιογράφων έπιασαν τόπο.
Όταν από τις στήλες του «Φ» γράφαμε κατά καιρούς τι λένε οι απλοί ΑΚΕΛιστές μέσα στους καφενέδες για την ηγεσία του κόμματός τους, κάποιοι μας κουνούσαν το δάκτυλο και μας υποδείκνυαν να μην βάζουμε στο στόμα μας τον κόσμο του ΑΚΕΛ. Φαίνεται πως εμείς γνωρίζαμε πολύ καλύτερα τι σκέφτεται και τι λέει ο απλός αριστερός που κάθεται στο καφενείο και πίνει τον καφέ του και παίζει πιλόττα. Εκείνο το παλιό ρεφρέν «το κόμμα ξέρει» για να επιβληθεί μια απόφαση από πάνω προς τα κάτω, ίσως είναι ευκαιρία να αλλάξει και να πάει αντίστροφα, «ο λαός ξέρει».
Γιατί σύντροφοι, ο λαός ξέρει τα κακώς έχοντα των κυβερνώντων. Τα ξέρει, τα βιώνει κάθε μέρα μέσα στο πετσί του, στη δουλειά του, στο σπίτι του. Είδε τα εισοδήματά του να συνθλίβονται, βλέπει τα παιδιά του άνεργα και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με χίλιες δυσκολίες. Δεν περιμένει κανένα κόμμα ή κομματάρχη να του πει αυτά που ξέρει. Από το κόμμα του και τον κομματάρχη του περιμένει να ακούσει το πώς θα βγει από αυτή την κατάσταση. Και φαίνεται πως εκεί ήταν και το μεγάλο πρόβλημα. Για τον μέσο ψηφοφόρο φάνηκε –εκ του αποτελέσματος– πως δεν υπήρξαν προτάσεις για έξοδο από τη σημερινή κατάσταση.
Το εκλογικό σώμα δεν είναι ούτε αρνιά, ούτε πρόβατα, όπως κάποιοι προσπαθούν να τα παρουσιάσουν. Γιατί εάν ήταν πρόβατα όπως κάποιοι λένε θα έτρωγαν ό,τι σανό τους σέρβιραν. Οι τελευταίες εκλογές έδειξαν πως το εκλογικό σώμα ξέρει πολύ καλά τι κάνει ή ακόμα και όταν δεν κάνει κάτι, ξέρει το γιατί. Ξέρει τι ψηφίζει και τι δεν ψηφίζει. Ας σταματήσουν κάποιοι να παίζουν με τη νοημοσύνη μας ως προς τις επιλογές που έκανε το εκλογικό σώμα. Όπως θα πρέπει να σταματήσουν να παίζουν με τη νοημοσύνη των δικών τους ψηφοφόρων.
bimbishis@phileleftheros.com
