Οι αποστολές θανάτου βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη της ΕΟΚΑ. Κάθε μέρα εκδιδόταν κάποια διαταγή επικίνδυνης αποστολής που συνεπαγόταν τη σύγκρουση με τους Άγγλους, σε μια πόλη, σ’ ένα χωριό. Και στο ημερολόγιο του αγώνα καταγράφονται τέτοιες διαταγές με αποτελέσματα τον θάνατο αγωνιστών. Τέτοια αποστολή, που όμως δεν είχε τη μοιραία κατάληξη, είναι μπηγμένη σαν μαχαιριά στη μνήμη μου, στο άχαρο άκουσμα της φυγής από τούτο τον κόσμο φίλου ακριβού και συναγωνιστή. Ήταν τον καιρό της τομεαρχίας του Ανδρέα Τσιάρτα «Πολυνείκη» μια μέρα του 1957, 15 Φεβρουαρίου… Η εντολή εκδόθηκε από τον Αχιλλέα Ιάσονος «Λίνο», στους Ομαδάρχες Κρούσεων Λευκωσίας Λουκή Καρανίκη «Θησέα» και Γιάννη Σπανό «Λόντο» για κινητοποίηση των ομάδων Λευκωσίας και Αγίου Δομετίου. Γιατί στις επικίνδυνες αποστολές προβλεπόταν η συμμετοχή των ομάδων προς κάλυψη ή εφεδρεία. Και η εντολή ήταν, «να συνεργαστούν οι ομάδες «Θησέως» και «Λόντου» για εκτέλεση Άγγλου στη διασταύρωση Λήδρας και Αρσινόης. Να παραληφθούν περίστροφα από Λίνο, (Γραφεία Ιωάννου και Παρασκευαϊδη». Ώρα εκτέλεσης περί την 11η μεσημβρινή.
Οι δυο ομαδάρχες απεφάσισαν ποιοι θα συμμετείχαν στην αποστολή. Θα κτυπούσαν με περίστροφα οι Ομαδάρχες που θα περαλάμβαναν από την αγωνίστρια Νίτσα Χατζηγεωργίου. Φρουρά οι Αλέκος Μαυρομμάτης, Σάββας Κωνσταντίνου, Δημήτρης Ανδρονίκου της δεύτερης ομάδας. Η Χατζηγεωργίου θα παρέδιδε τα περίστροφα στην οδό Λήδρας, έξω από το Γραφείο Ταξιδίων Λούη και θα τα παρελάμβανε μετά την ολοκλήρωση της αποστολής.
Σημείωση: Ο Άγγλος ήταν αξιωματικός και οπλοφορούσε. Διέμενε σε διόρωφο της οδού Αρσινόης και κυκλοφορούσε έχοντας και τα δυο χέρια στις τσέπες, έτοιμος να ανασύρει τα όπλα και να πυροβολήσει. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι όταν τον προειδοποίησαν ότι όπως κυκλοφορούσε ήταν στόχος, απάντησε: «Ας έλθουν». (Πληροφορία αντικατασκοπείας αστυνομίας οδού Πάφου).
Έντεκα περίπου η ώρα η στόχος κατέβηκε στο δρόμο και προχώρησε προς την οδό Λήδρας. Οι δυο εκτελεστές ειδοποιήθηκαν από την Χατζηγεωργίου και άρχισαν να προχωρούν από το Φαρμακείο Δώρου Πουλλή προς τη διασταύρωση. Ξαφνικά εμφανίστηκε ο αστυνομικός Αιμίλιος Πατσαλίδης, πλησίασε και ζήτησε τα περίστροφα από τους δυο Ομαδάρχες: «Κοπέλια σας έχουν περικυκλώσει, δώστε μου τα περίστροφα και φύγετε». Άρπαξε ο Αιμίλιος τα περίστροφα και διέφυγε από το Φαρμακείο στη μικρή παράλληλη οδό όπου το εστιατόριο «Αλέξη». Ταυτόχρονα ο Λούης είπε στην Νίτσα «αντιλαμβάνομαι ότι κάτι θα κάνετε. Ειδοποίησε τους φίλους σου ότι οι Εγγλέζοι καραδοκούν πίσω από τις μισάνοιχτες γρίλιες του ανωγίου (τώρα δικηγορικό γραφείο Χατζηδημήτρη- Μαμαντόπουλου). Κρατούν αυτόματα και παρατηρούν τον δρόμο. Θα τους παίξουν»…
Τα πράγματα εξελίχθηκαν αστραπιαία. Λουκής και Γιάννης έβαλαν τα χέρια στις τσέπες και άρχισαν να βαδίζουν στον δρόμο. Οι Άγγλοι τους περικύκλωσαν και τους συνέλαβαν, αλλά δεν βρήκαν όπλα κι άρχισαν να ερευνούν άλλους διαβάτες. Οι δυο έφυγαν με την Νίτσα, οι φρουροί έστριψαν προς την Ονασαγόρου κι ο Αχιλλέας που επόπτευε προχώρησε προς το καφενείο Χατζησάββα…
Η αποστολή διεκόπη με αισία έκβαση. Κι οι δυο ομάδες ανάμεναν άλλη αποστολή, αλλά η τύχη άλλα σχεδίασε. Οι πληροφοριοδότες πρόδωσαν τους δυο αγωνιστές και το Σπέσιαλ Μπράντς με τον Μπέρτς, τον Γουϊλλαρντ, τον Ληντς, τον Αχμέτ και τον Ροβέρτο έκαμαν εφόδους στο Παγκύπριο Γυμνάσιο όπου συνέλαβαν τους τελειοφοίτους Γιάννη Σπανό και Αλέκο Μαυρομμάτη και στον Άγιο Δομέτριο όπου συνέλαβαν τον Λουκή Κατανίκη στην Υπηρεσία Τηλεφώνων. Και κατά τις 10 η ώρα το πρωι οι τρεις συναντήθηκαν στο Λοκ Άπ της Αστυνομίας Πύλης Κυρηνείας όπου υπηρετούσε και ο Αιμίλιος Πατσαλίδης και ο αστυνόμος Μάμας Χριστοδουλίδης. Οι τρεις αγωνιστές προσποιήθηκαν ότι δεν γνωρίζονταν και οδηγήθηκαν στην ξύλινη σκάλα που ανέβαζε στο Σπέσιαλ Μπραντς όπου οι θάλαμοι βασανιστηρίων. Εκεί άκουσαν τα χτυπήματα, τις βουρδουλιές, τα γρονθοκοπήματα και τα αγκομαχητά αγωνιστών που βασανίζονταν. Ήταν ο Λεόντιος Παπακυριακού από το Δάλι κι ο Σπύρος Γεωργίου από το Γέρι. Τους βασάνιζαν ο Μπέρτς, ο Γουίλλαρντ, Λήντς, ο Αχμέτ. Η πόρτα του κελιού ήταν ανοικτή και σε κοινή θέα βασανιστές και βασανιζόμενοι. Τους είχαν βγάλει τα παπούτσια και βάδιζαν με δυσκολία. Οι βασανιστές τους παρατούσαν και κάθιδροι πήγαιναν να ξεδρώσουν στα γραφεία τους, προειδοποιώντας τους νεοφερμένους: Περιμένετε, θα ρθει κι η σειρά σας…
Ολοι ξανασυναντήθηκαν στα Κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς όπου γνωρίστηκαν. «Κρατήθηκαν εκεί Πολιτικοί Κρατούμενοι για δυο χρόνια, μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου 1959 όταν η Ζυρίχη άνοιξε τις Πύλες του δεσμωτηρίου.
Βέβαια η μοίρα του Λουκή Καρανίκη και του Γιάννη Σπανού τους επεφύλαξε νέα συνάντηση υπό παρόμοιες συνθήκες. Τους είχαν συλλάβει τα μεσάνυχτα της 29ης Ιουλίου 1973 με την ψευδή κατηγορία ότι είχαν απαγάγει τον Βάκη. Έναν υπουργό του Μακαρίου που συνέλαβαν άνθρωποι της ΕΟΚΑ Β΄. Τους έκλεισαν στα κελιά που τους είχαν ρίξει οι Εγγλέζοι τον καιρό του Αγώνα!… Όσο για τον Αλέκο Μαυρομμάτη τον έδιωξαν από την δουλειά. Ήταν καθηγητής Φιλολογίας. Την ίδια τύχη η Πολιτεία επεφύλαξε και στον καθηγητή φιλολογίας και δημοσιογράφο Γιάννη Σπανό. Ουδεμία κατηγορία είχε ευσταθήσει εναντίον τους…Κι η Νίτσα; Την αγωνίστρια, πασίγνωστη για την ομορφιά της την δολοφόνησαν. Τα ελατήρια πολιτικά! Ο τάφος της άγνωστος! Κι ο Λουκής Καρανίκης; Πέθανε προ ημερών από φυσικό θάνατο…
