«Ο ομφάλιος λώρος δια της ναυτιλίας, που ένωνε την Κύπρο με την Ελλάδα, επανασύσταται κατά τρόπο πιο αποτελεσματικό, με πιο σύγχρονα πλοία». Τάδε έφη ο Πρόεδρος Αναστασιάδης την περασμένη Κυριακή κατά την τελετή θαλάσσιας επανασύνδεσης Κύπρου – Ελλάδας. Είναι εκπληκτικό. Στο φινάλε της προεδρικής θητείας του, ο Νίκος Αναστασιάδης αποκαλύπτει ένα μοναδικό ταλέντο το οποίο αγνοούσαμε. Ο άνθρωπος διαθέτει ικανότητες χειρουργού, που θα ζήλευε ακόμη και ο διάσημος καρδιοχειρουργός σερ Μαγκντί Γιακούμπ. Πώς καταφέρνει να αποκόπτει αναίμακτα τον ομφάλιο λώρο και, κυρίως, πώς καταφέρνει να τον ανασυγκολλήσει είναι για να υποκλιθούμε. Μάλιστα, το μοναδικό αυτό ταλέντο του, ο Πρόεδρος φαίνεται να το δίδαξε και σε άλλα στελέχη της Πινδάρου. Αφού την Ελλάδα και τη σύνδεση με την Κύπρο την ενθυμούνται κατά το δοκούν.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά, για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του σπουδαίου αυτού ταλέντου του Προέδρου. Πάμε πίσω στο 2015, σε μια περίοδο που οδήγησε σε κρίσιμες συνομιλίες στο Κυπριακό στο Μοντ Πελεράν και στο Κραν Μοντανά. Τότε, που ο Αναστασιάδης ακολούθησε τον ψευδαισθησιακό δρόμο ενός νορβηγού «αστρονόμου», που οραματίσθηκε ευθυγράμμιση των άστρων, και πέταξε σε κάποιο σκονισμένο μπαούλο στην αποθήκη του Προεδρικού την φουστανέλα την οποία φορούσε στα νιάτα του και σκορπούσε ενθουσιασμό σε αθώους ελληνοπρεπείς Κυπρίους.
Ήταν τότε, που για πρώτη φορά ανέδειξε τις χειρουργικές ικανότητές του. Απέκοψε με μια μαγική κίνηση τον ομφάλιο λώρο με την Ελλάδα. Μάλιστα, εντελώς αναίμακτα, αφού δεν έτρεξε ούτε σταγόνα αίμα. Υπό την έννοια ότι δεν προκλήθηκε καμία αντίδραση ούτε στην Κύπρο ούτε στην Ελλάδα. Δήλωνε τότε ο Γιακούμπ της πολιτικής: «Κάποια στιγμή, όπως μετά την καταστροφή του ’74, έχουμε απεξαρτητοποιηθεί και ανεξαρτητοποιηθεί και λειτουργούμε επιτέλους ως κράτος. Κατά τον ίδιο τρόπο να επιτευχθεί και η αποκοπή του ομφάλιου λώρου με την όποια άλλη πατρίδα».
Εκείνη η μαγική αποκοπή του ομφάλιου λώρου δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Δυστυχώς, ακολούθησε σειρά άλλων γεγονότων και δηλώσεων, που επισφράγισαν το χειρουργικό επίτευγμα του Αναστασιάδη. Όλα στη βάση της ίδιας ψευδαίσθησης, ότι η περιβόητη ευθυγράμμιση των άστρων την οποία πρόβαλλε ένας υπερεκτιμημένος «αστρονόμος», θα οδηγούσε σε λύση του Κυπριακού και γι’ αυτό έπρεπε να καλοκρατάει τον Ακιντζί.
Στις 12 Μαρτίου 2015 ήταν η σειρά του Χάρη Γεωργιάδη, τότε δεξιού χεριού του Προέδρου, να επιβεβαιώσει ότι η αποκοπή του ομφάλιου λώρου ήταν επιτυχής. Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Reuters, ο Χάρης Γεωργιάδης δήλωνε: «Η γλώσσα είναι κάτι κοινό που έχουμε με τους Έλληνες, αλλά η οικονομία μας είναι εντελώς διαφορετική. Υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί αλλά αυτό είναι όλο». Πολιτιστικοί δεσμοί, αυτό είναι όλο! Η επιτομή της αποκοπής του ομφάλιου λώρου! Υπήρξε και συνέχεια, όταν αποκάλεσε τους εξ Ελλάδος, απλούς… επισκέπτες!
Στις 7 Απριλίου 2017 υπήρξε μια ακόμη επιβεβαίωση. Όχι απλή δήλωση αυτή τη φορά αλλά εμπράκτως δράση. Για να πεισθεί και ο πλέον άπιστος Θωμάς σε αυτό τον τόπο. Τριάντα βουλευτές του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ ψήφισαν στην Βουλή τον επονομαζόμενο «νόμο Ακιντζί» με τον οποίο απαγορεύθηκε στα σχολεία, η έστω και 10λεπτη αναφορά στο Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950. Κι αυτό έγινε, δίκην υποταγής στην τουρκική αντίδραση. Στους 30 βουλευτές που ψήφισαν τον εν λόγω προσβλητικό νόμο, περιλαμβάνονταν 16 βουλευτές του ΔΗΣΥ!
Οι συνομιλίες στο Κυπριακό κατέληξαν σε ναυάγιο. Έκτοτε αφέθηκε κι αυτό να σκονίσει στα συρτάρια των διπλωματικών γραφείων. Ευρισκόμενοι σε πορεία προεδρικών εκλογών, ο Αναστασιάδης και οι λοιποί στην Πινδάρου ενθυμήθηκαν τις φουστανέλες που ξεχάστηκαν στις αποθήκες. Αποφάσισαν να τις ανασύρουν. Για να έχουν, όμως, αποτέλεσμα έπρεπε να ανασυγκολληθεί ο ομφάλιος λώρος. Και ο «Γιακούμπ της πολιτικής» ανέλαβε να πετύχει ένα ακόμη χειρουργικό θαύμα. Η τελετή για το παρθενικό ταξίδι του επιβατηγού πλοίου που συνδέει την Κύπρο με την Ελλάδα ήταν το τέλειο «χειρουργικό τραπέζι»!
Ένα δεύτερο παράλληλο σκηνικό με τον ίδιο στόχο ήταν το πρόσφατο συνέδριο της Πινδάρου. Όπου οι αγκαλιές, τα φιλιά, η ανταλλαγή επαίνων με τους εξ Ελλάδος προσκεκλημένους (Μητσοτάκης, Σχοινάς) σε ένα περιβάλλον με πολλές ελληνικές σημαίες, λειτουργούσε σαν ένας τέλειος θάλαμος αναζωογόνησης των χειρουργηθέντων! Δεν άκουσα τον Χάρη, όμως, να τους πει ότι ο δεσμός είναι μόνο πολιτιστικός!
Μπορεί ο Αναστασιαδης και οι πέριξ του, ελέω εκλογών, να θυμήθηκαν τις φουστανέλες και να χορεύουν ξανά τσάμικο στο Χάνι της Γραβιάς, πλην όμως, δεν μπορούν να ξεφύγουν από την πολιτική που χάραξαν τα τελευταία χρόνια. Απόλυτα κατανοητή η διαφορετική κρατική υπόσταση. Αυτήν της Κ.Δ. δεν την παζαρεύουμε με οποιονδήποτε. Η παραχάραξη, όμως, της Ιστορίας είναι άλλο πράγμα και δεν την επιτρέπουμε σε κανέναν.
Δυστυχώς, για τους «Γιακούμπ» και τους πολιτικούς που υποκρίνονται διάφορους ρόλους με άκρως ατάλαντο τρόπο, το φιλοθεάμον κοινό τους έχει μάθει. Και δεν παρασύρεται. Η απώλεια 50.000 ψηφοφόρων που καταγράφει η Πινδάρου τα τελευταία χρόνια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και σε αυτό. Τους αφήνει να συνεχίζουν τον κατήφορό τους, αναζητώντας τα πολιτικά τάρταρα…
