Γίνεται πολύς λόγος για τις Συμφωνίες του Αβραάμ και για το πώς αυτές οι «συμφωνίες εξομάλυνσης» μπορούν να προωθήσουν μια νέα περιφερειακή αρχιτεκτονική για τη Μέση Ανατολή και την Κύπρο. Με απλά λόγια, η ομαλοποίηση δεν μπορεί να υπάρξει στην περιοχή εάν το Ισραήλ δεν τερματίσει την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας και δεν επιτρέψει τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.
Προτού μπορέσουμε να επικεντρωθούμε σε αυτόν τον φάρο που παραπλανά ορισμένους να πιστεύουν ότι φωτίζει το δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον στη Μέση Ανατολή, πρέπει πρώτα να δούμε τις συνεχιζόμενες σκληρές πραγματικότητες επί του εδάφους που έχουν δημιουργηθεί και διατηρούνται από το κατοχικό κράτος του Ισραήλ, η ίδια χώρα που φιλοδοξεί να είναι οραματιστής για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.
Μια ολόκληρη γενιά παλαιστινιακής νεολαίας μεγάλωσε μέτα την υπογραφή των Συμφωνιών του Όσλο πιστεύοντας αισιόδοξα σε μια διαδικασία που θα οδηγούσε στην επίτευξη μιας ειρηνευτικής συνθήκης βασισμένης στα ψηφίσματα 242 και 338 του ΟΗΕ και η οποία θα εκπλήρωνε το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση και δημιουργία του δικού τους κράτους όπου θα μπορούν να ζουν ελεύθερα χωρίς ισραηλινές μαφιόζικες συμμορίες να δρούν και να ελέγχουν τις ζωές τους, να εισβάλλουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στις πόλεις και στα σπίτια τους, να τους τρομοκρατούν, να τους συλλαμβάνουν και να τους σκοτώνουν απλώς και μόνο επειδή ασκούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους να αντιστέκονται στην ισραηλινή κατοχή. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι το Ισραήλ με τον υπερσύγχρονο στρατό του χρησιμοποιεί ανορθόδοξες και μαφιόζικες τακτικές για να διεισδύσει σε παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς και πόλεις χρησιμοποιώντας πλαστές παλαιστινιακές πινακίδες και μεταμφιεσμένοι σε Παλαιστίνιους πολίτες για να πραγματοποιήσει εν ψυχρώ εκτελέσεις Παλαιστινίων τύπου μαφίας.
Από τις αρχές του 2022, το Ισραήλ έχει συλλάβει περισσότερους από 1,500 Παλαιστίνιους, μεταξύ των οποίων είναι παιδιά, γυναίκες και διοικητικοί κρατούμενοι. Μόνο φέτος, οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής έχουν δολοφονήσει περισσότερους από 165 Παλαιστίνιους, οι περισσότεροι νέοι, μετατρέποντας το 2022 στην πιο θανατηφόρα χρονιά στη Δυτική Όχθη από το 2015. Είναι αυτή η νεολαία που νιώθει εξαπατημένη και απογοητευμένη από την υποκρισία της Δύσης και του κατοχικού κράτους του Ισραήλ – ο οραματιστής για ειρήνη και ευημερία.
Ο παλαιστινιακός λαός έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη στην πολιτική της διεθνούς κοινότητας που τηρεί δύο μέτρα και δύο σταθμά, προχωρώντας με αυστηρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ στην περίπτωση της κατοχής της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά των Παλαιστινίων, της περιφρόνησης των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, δεν υπάρχουν διεθνείς κυρώσεις, καμία πίεση, καμία συνέπεια. Υπάρχει μόνο ατιμωρησία. Η εισβολή είναι εισβολή. Η κατοχή είναι κατοχή. Οι φόνοι είναι φόνοι. Η αρπαγή γης, η κατεδάφιση σπιτιών και σχολείων, η εκτόπιση ανθρώπων και οι παράνομοι εποικισμοί σε εδάφη άλλων είναι πράξεις παράνομες και αντίθετες με τους διεθνείς νόμους.
Ανεξάρτητα από τον αριθμό των περιφερειακών συμφωνιών που γίνονται, εάν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, οι διεθνείς νόμοι και οι νόμοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν εφαρμοστούν από το κατοχικό κράτος του Ισραήλ, η σταθερότητα και η ειρήνη στο Ισραήλ και στη γειτονιά του, θα είναι μόνο ένα άπιαστο όνειρο.
Το να κλείνουμε τα μάτια στη δικαιοσύνη για τους Παλαιστινίους και να επικεντρωνόμαστε στην περιφερειακή συνεργασία και ευημερία, θα είναι μόνο αντιπαραγωγικό για την ειρήνη και την ασφάλεια του ίδιου του Ισραήλ. Το κλειδί για την ειρήνη και τη σταθερότητα είναι μια λύση δύο κρατών.
*Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Κυπριακή Δημοκρατία.
