Δεν είναι η πρώτη φορά που όταν ξεσπούν κάποιες καταιγίδες της εποχής ή ακόμα και βροχές με ένταση, περιοριζόμαστε να κάνουμε θλιβερούς απολογισμούς για καταστροφές και όσα ανεπιθύμητα προκύπτουν. Η βασική διαπίστωση ότι απουσιάζουν ακόμα και στοιχειώδεις υποδομές στις πόλεις μας, βοά κάθε φορά ακόμα πιο εκκωφαντικά. Συλλαμβανόμαστε παντού και πάντοτε το ίδιο απροετοίμαστοι και το ίδιο αδιάβαστοι. Τρέχει, βέβαια, κάθε φορά η Πυροσβεστική Υπηρεσία, όταν οι κλήσεις που δέχεται σ’ έκτακτα περιστατικά παίρνουν φωτιά. Για να περισώσει ό,τι σώζεται στην περίπτωση. Ωστόσο, εκείνο που σταθερά παραμένει αναλλοίωτο είναι η ανευθυνότητα και η προχειρότητα που ξεχειλίζουν από παντού.
Την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν σχεδόν όλοι –αρμόδιοι, συναρμόδιοι, αναρμόδιοι– λαλίστατοι για το «τις πταίει» και κυρίως ως προς το «τι δέον γενέσθαι». Με μια ολοκληρωμένη παρουσίαση χθες, κάλυψε το θέμα και η Δέσποινα Ψύλλου στον «Φ», με το «μενού» να είναι από κάθε άποψη εμπλουτισμένο και χορταστικό. Από διαπιστώσεις, επισημάνσεις μέχρι και προφητείες… για το μέλλον. Όλα τρέχουν, έστω εκ των υστέρων. Σε σημείο που να διερωτάται κάποιος κατά πόσο με τόση «σοφία» που ρέει από παντού, μπορούν να προκύπτουν και τέτοιου είδους προβλήματα σ’ αυτή την κατά τα άλλα τόσο παραδεισένια πολιτεία.
Ένα όντως τραγελαφικό που βγαίνει, είναι το εξής: ενώ δεν παραλείπουμε ν’ αναπέμπουμε δεήσεις στον Ύψιστο, κάθε φορά που ο εφιάλτης της ξηρασίας πλανάται πάνω από τη χώρα μας, για να ευλογήσει να γεμίσουν και να υπερχειλίσουν τα φράγματά μας, ακούμε τώρα κι άλλα κουφά… Επειδή υπερχειλίζουν και εν πάση περιπτώσει είναι γεμάτα τα φράγματα στην ευλογημένη αυτή συγκυρία, ο κίνδυνος καταστροφών από πλημμύρες μεγιστοποιείται. Η ορμητικότητα του νερού είναι ακόμα πιο απειλητική για τις «ανοχύρωτες πολιτείες», όπως καταντήσαμε τις πόλεις μας να φαντάζουν μπροστά από τέτοιου είδους καιρικά φαινόμενα. Με άλλα λόγια, ο προγραμματισμός σ’ αυτό τον τόπο, αποδεικνύεται γι’ άλλη μια φορά κι εδώ, ότι τοποθετείται με συνέπεια σ’ αυτόματο πιλότο… Κι ας εξαγγέλλονται κατά καιρούς προγράμματα, μελέτες και αναπτύξεις σε βάθος πενταετιών, δεκαετιών και βάλτε. Και όχι, βέβαια, με το αζημίωτο. Υπάρχουν και αρχεία, για όσους θεωρούν ότι είναι υπερβολές όλα αυτά. Όλα, όμως, «έπεα πτερόεντα», αποδεικνύονται στην πράξη. Μάθαμε σ’ αυτό τον τόπο να τρέχουμε ασθμαίνοντας πάντα και σχεδόν κατά κανόνα μετά από τα γεγονότα, τα οποία μάς προλαβαίνουν… Καλύτερα, φανερώνουν τη γύμνια μας και αποκαλύπτουν την ανικανότητά μας. Χαρακτηριστική περίπτωση, τα γεφύρια του Πεδιαίου, στη Λευκωσία, που με τις πρώτες σταγόνες πλημμυρίζουν και εκβάλλουν εικόνες πλεούμενων σε λίμνες. Όσο για τις υποσχέσεις για το μέλλον, τις επισκιάζει κι αυτές το τέρας της αναξιοπιστίας που επελαύνει σχεδόν παντού και πάντοτε. Κι όλα αυτά, μέχρι την επόμενη φορά… Που σίγουρα, δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος προφήτης για να προβλέψει ότι θα υπάρξει.
