Ένας κτύπος της καρδιάς άραγε ισοδυναμεί με μια δόνηση του νου; Η ένταση σίγουρα διαφέρει. Το αισθάνεται ο άνθρωπος καθότι καλείται καθημερινά να αντιμετωπίσει τον εαυτό του μα και τον Άλλον πάντα με όλες τις παραμέτρους της ύπαρξης του, τουλάχιστον όσες αντιλαμβάνεται. Μέσα από τις συγκρούσεις που γεννιούνται σε συνάρτηση με τη ζωή και το τέλος της, ο άνθρωπος δύναται αν θέλει να προσδιορίσει άμεσα ή έμμεσα τι καλείται νους και ψυχή. Το σώμα το αντιλαμβάνεται ζώντας στον υλικό κόσμο και αναμφισβήτητα το χαίρεται ή το καταπονεί μέσω των αισθήσεων. Αν δεν είχε ο άνθρωπος τη δυνατότητα των αισθήσεων θα ήταν ένα αντικείμενο. Τα υλικά αγαθά δεν τα δημιουργεί καμία ανώτερη δύναμη αλλά η ανθρώπινη για να διευκολύνει τη ζωή σ’ ένα πεπτωκότα κόσμο. Η διευκόλυνση δεν είναι αρκετή τις περισσότερες φορές και έτσι θέλγεται από την πολυτέλεια της αισθητικής ώστε να ταυτιστεί με την ευμορφία εντός αλλά και εκτός σε ένα κόσμο υποφερτό ή δυστυχώς συγκεντρώνεται μονάχα στην ύλη με αποτέλεσμα την ουσιαστική ανυπαρξία.
Άραγε μπορεί να υπάρχει ο άνθρωπος με σώμα και νου δίχως την παρουσία της καρδιάς; Αν ναι, δεν θα μπορούσε να ερωτευτεί, να αγαπήσει και να απαντήσει στα ερωτήματα της. Οι απαντήσεις αιωρούνται στην καρδιά του άλλου και η ανάγκη της ολοκλήρωσης πάλλεται ως ιδέα στον κόσμο του καθενός. Τι είναι όμως ο έρωτας; Ίσως ως εμπειρία καταργεί ακόμα και τη διάσταση του χρόνου, όπως η έξαρση της ψυχής με την έμπνευση της δημιουργίας. Η επιστήμη έχει ανακαλύψει πως ο άνθρωπος καταργεί τον χρόνο σαν ταξιδέψει γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Αν ο έρωτας είναι το μέσο του ταξιδιού αυτού, θα μπορούσε η ψυχή να συγκεντρώσει φαντασία και ουσία και να υπερβεί την διάσταση που μας βαραίνει στη γη. Άλλωστε, ο άνθρωπος έδωσε στον έρωτα και τη φαντασία φτερά για να μπορεί να απεγκλωβίζεται από τα όρια της πραγματικότητάς του και να ελευθερώνει την ψυχή από τα δεινά της πτώσης. Με τον κτύπο της καρδιάς, η ψυχή δύναται να ταξιδεύει, να υπερβαίνει τον χρόνο και να μεταμορφώνεται.
Να μετρούμε τον χρόνο με τους κτύπους μιας ερωτευμένης καρδιάς! Όσο ρομαντικό κι ευφάνταστο κι αν ακούγεται, τόσο πιο αληθινό είναι στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Ανέκαθεν ο έρωτας ξεπερνούσε με τον κτύπο του την Πέμπτη Ουσία της ζωής. Η καρδιά είναι ευφυέστερη από ό,τι νομίζουμε.
* Εκπαιδευτικός
