Λίγα χρόνια μετά το «ελεγχόμενο πραξικόπημα» στην Τουρκία το 2016, συμμετείχα στην 3η μου αποστολή με το Ευρωκοινοβούλιο στην Τουρκία κι είχαμε διαπιστώσει την επιστράτευση των κρατικών θεσμών για εισχώρηση του νεο-οθωμανικού δηλητηρίου στην τουρκική κοινωνία, ανατρέποντας βαθμιαία το καταπιεστικό κεμαλικό «βαθύ κράτος», μετατρέποντάς το σε καθεστώς νεο-οθωμανικής εκδοχής στον 21ο αιώνα. Οι πρόσφατες εκλογές στην Τουρκία, η οποία βαδίζει στον 2ο γύρο, επιβεβαίωσαν την ανατροπή, που ούτε η φτωχοποίηση της κοινωνίας, ούτε η θεσμική σήψη κατάφεραν να τερματίσουν.   

Ωστόσο, σε συζητήσεις σε Κύπρο κι Ελλάδα για τις τουρκικές εκλογές, εκπλήττει η πλαδαρότητα με την οποία οι εγχώριες ελίτ, με προβεβλημένους αναλυτές, ακαδημαϊκούς και πολιτικούς, αξιολογούν την κατάσταση. Πρόκειται για εγχώριες κι ευπροσάρμοστες ελίτ, μετακινούμενες με άνεση από αριστερά στα δεξιά κι αντίστροφα, με τρανταχτό παράδειγμα της οριζόντιας ελιτίστικης «συμμαχίας» την «επιχείρηση» ανάδειξης το 2003-4 του «ισλαμοδημοκράτη Ερντογάν», που αξιολογώντας τον θετικά, επέμεναν να τον εμπιστευτούμε για το μέλλον μας στην ΕΕ. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, οι «ειδικοί» διαψεύστηκαν και επαληθεύτηκαν οι απλοί πολίτες που αξιολογούν με ορθολογισμό την Τουρκία του Ερντογάν. Οι παραδοξότητες των εγχώριων «ειδικών» παρατηρούνται και σήμερα για τις τουρκικές εκλογές, με συχνή κι επιτήδεια υποβάθμιση της ωμής πραγματικότητας. 

Σε μια χώρα με μαζική παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τον μεγαλύτερο αριθμό φυλακισμένων δημοσιογράφων στον κόσμο και υποταγή των ΜΜΕ, με άρνηση σεβασμού των Αποφάσεων Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων και άλλα, όλα καταλήγουν σε ένα ερώτημα: Είναι η Τουρκία χώρα που μπορεί να υπάρξουν δημοκρατικές εκλογές; Η αρμόδια επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει αποφανθεί προ πολλού ότι η δικαστική εξουσία στην Τουρκία δεν είναι ανεξάρτητη, ούτε αμερόληπτη. Με πρόφαση το «ελεγχόμενο πραξικόπημα», ο Ερντογάν αντικατέστησε με διάταγμα χιλιάδες δικαστές κι εισαγγελείς και διόρισε δικούς του υποτακτικούς. Χωρίς ανεξάρτητη δικαστική εξουσία, δεν νοείται δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά καθεστώς. 

Στην Τουρκία επικρατεί ένα τυραννικό νεο-οθωμανικό καθεστώς. Δείγμα της νεο-οθωμανικής κατακτητικής αντίληψης με λαφυραγώγηση, είναι το γεγονός ότι ο Ερντογάν ολοκλήρωσε την προεκλογική του εκστρατεία με προσευχή στην Αγιά Σοφία! Τρία χρόνια μετά την μετατροπή του συμβόλου της Χριστιανοσύνης και μνημείου παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς σε τέμενος, ο νεοσουλτάνος εισήλθε εκπορθητής στο χώρο για να δείξει το λάφυρο στους αφιονισμένους όχλους. Το ίδιο αυτό καθεστώς, με εθνικιστικό παροξυσμό θεωρεί τρομοκράτες τους Κούρδους, τη μεγαλύτερη εναπομείνασα εθνότητα στην Τουρκία, αφού οι άλλες εξαλείφθηκαν. Οι Κούρδοι, είναι πανάρχαιος γηγενής πληθυσμός, ενώ οι Τούρκοι εμφανίστηκαν ως μογγολικό φύλο με την κατάκτηση του Βυζαντίου αιώνες αργότερα. Όμως, το να μιλά ένας κουρδικά σήμερα τον καθιστά τρομοκράτη και το Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών, που εγκολπώθηκε πολλούς Κούρδους και κατέστη το 3ο μεγαλύτερο παρά τις διώξεις, τελικά απαγορεύτηκε με διάταγμα του νεοσουλτάνου. Ενώ αυτά συμβαίνουν στην σημερινή Τουρκία, οι εγχώριες μας ελίτ συνεχίζουν να αναφέρονται στον Ερντογάν που «έπεισε» και αυτά μέχρι την … επόμενη διάψευσή τους.   

*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο