Παγκόσμια ημέρα νοσηλευτών και τα πολλά προβλήματα

 Η Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1965 στις 12 Μαΐου, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Αδελφών Νοσοκόμων. Καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα Αδελφών Νοσοκόμων για να τιμήσει την γέννηση, το 1820, της Φλωρεντίας Ναϊτιγκέϊλ, της Αγγλοϊταλίδας φιλάνθρωπου που θεωρείται η ιδρύτρια της σύγχρονης νοσηλευτικής.

Η γιορτή καθιερώθηκε για να θυμίζει σε όλους τον βασικό ρόλο των νοσηλευτών σε κάθε περιβάλλον υγειονομικής περίθαλψης και ταυτόχρονα την ημέρα αυτή η κοινωνία να τιμά τους ανθρώπους που με αυταπάρνηση δίνουν καθημερινά τον μεγάλο αγώνα για τη ζωή.

Όπως συνηθίζεται, την ημέρα αυτή οι νοσηλευτές θα ακούσουν από επίσημα και ανεπίσημα χείλη τα μεγάλα μπράβο και τα πολλά ευχαριστώ, θα ακούσουν να τους αποκαλούν σύγχρονους ήρωες και θα πάρουν το πιο δυνατό χειροκρότημα.

Μετά όμως; Μετά που θα σβήσουν τα φώτα της γιορτής, οι νοσηλευτές θα επιστρέψουν στην καθημερινότητα τους, στα εξαντλητικά ωράρια και στην επαγγελματική αβεβαιότητα. Κάποιοι από αυτούς θα επιστρέψουν σε εργασία που δεν τους προσφέρει ούτε την τυπική επαγγελματική αναγνώριση.

Παρά τους αγώνες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα και παρά τις δράσεις και τις δραστηριότητες που αναπτύσσει ο επαγγελματικός σύνδεσμος των νοσηλευτών ΠΑ.ΣΥ.Ν.Μ., είναι σε εκκρεμότητα πολλά άλυτα προβλήματα που αφορούν την επαγγελματική, προσωπική και κοινωνική ζωή του κάθε νοσηλευτή.

Η βεντάλια των άλυτων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι νοσηλευτές είναι πλατιά. Τόσο πλατιά που κάνει τη νοσηλευτική γενικώς να θεωρείται ένα από τα πιο υποεκτιμημένα και κακοπληρωμένα επαγγέλματα.

Δεν είναι τυχαίο γεγονός, λοιπόν, η μείωση του ενδιαφέροντος από τη νέα γενιά να ακολουθήσει την νοσηλευτική επιστήμη. Οι αριθμοί νέων που αποφοιτούν από τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα κάθε χρόνο μειώνονται και αυτό έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στο σύστημα υγείας που στην  τελική την πληρώνει ο ασθενής.

Είναι φανερό ότι η 12^η του Μάη για να γίνει πραγματική γιορτή του νοσηλευτή πρέπει τα μεγάλα λόγια να γίνουν έργα.

Ως κλαδική επιτροπή των εργαζομένων στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια της Σ.Ε.Β.Ε.Τ.Τ.Υ.Κ.- Π.Ε.Ο γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η μετατροπή των «ΘΑ» και των μεγάλων υποσχέσεων σε πράξη δεν θα γίνει με ευχές και ευχολόγια, αλλά με έργα, με δράση και  με αγώνες.

 Για εμάς η 12^η Μαΐου είναι ημέρα επιβεβαίωσης και δέσμευσης για συνέχιση του αγώνα για:

– Ρυθμισμένους όρους απασχόλησης, μέσω κλαδικής συλλογικής σύμβασης που η εφαρμογή της να είναι υποχρεωτική.

– Η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή να εφαρμόζεται για όλους τους εργαζόμενους.

– Ο νοσηλευτής να αποκτήσει ξεκάθαρο και διακριτό επαγγελματικό και επιστημονικό ρόλο στο χώρο της Υγείας.

– Σωστή και αποτελεσματική στελέχωση των νοσηλευτικών μονάδων.

– Επαγγελματική ασφάλιση.

– Ενδεδειγμένη ασφάλεια και υγιεινή στους χώρους εργασίας.  

Μέχρι, λοιπόν, να μετατρέψουμε τη 12^η Μαΐου σε πραγματική γιορτή για τον νοσηλευτή, χρειάζεται όλοι, συσπειρωμένοι και οργανωμένοι μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της Π.Ε.Ο., να δώσουμε αρκετές μάχες.

* Κ.Ο. Γραμματέας Σ.Ε.Β.Ε.Τ.Τ.Υ.Κ., ΠΕΟ