Μια από τις μεγαλύτερες πλάνες που επικρατεί και στην Κύπρο, είναι ότι η μετανάστευση αποτελεί αρμοδιότητα της ΕΕ. Οι Συνθήκες της ΕΕ αποτελούν τον υπέρτατο νόμο και καθιστούν την μετανάστευση αρμοδιότητα κάθε κράτους-μέλους. Έτσι, κάποια διαθέτουν πλαίσιο εισδοχής μεταναστών, ενώ άλλα όχι. Ωστόσο, υποχρεώσεις για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απορρέουν από Διεθνείς Συμβάσεις κι από τις Συνθήκες της ΕΕ με παροχή προστασίας ασύλου σε όσους κινδυνεύουν λόγω πολέμων ή καταδιώκονται λόγω των πεποιθήσεων τους. Προς τούτο, η ΕΕ υπέδειξε κοινό πλαίσιο κανόνων, το οποίο όμως δεν προσαρμόζεται στις ιδιάζουσες συνθήκες κάθε κράτους-μέλους, το οποίο ταυτοχρόνως έχει αρμοδιότητα και ευθύνη για την δημόσια τάξη, ασφάλεια κι αυτοπροστασία του.
Μια σύγκριση επιβάλλεται. Όταν το καθεστώς της Λευκορωσίας διοχέτευε παράνομα μεταναστευτικές ροές σε κράτη της ΕΕ, όπως στη Λιθουανία, Πολωνία και Λετονία, τα κράτη-θύματα και οι Βρυξέλλες χαρακτήρισαν την κατάσταση ως μορφή σχεδιασμένου υβριδικού πολέμου από την Λευκορωσία. Μεταξύ άλλων, η Λιθουανία είχε ήδη από πριν (2021) νομικό πλαίσιο απώθησης που θεσπίστηκε και σε νομοθεσία επαναπροώθησης των μεταναστών που διασχίζουν παράνομα τα σύνορα της. Τα κράτη της ΕΕ επικαλέστηκαν λόγους ασφάλειας εμποδίζοντας την παράνομη είσοδο.
Η Τουρκία ασκεί υβριδική επίθεση εις βάρος της Κύπρου εργαλειοποιώντας την παράνομη μετανάστευση για να διαβρώσει οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες και πρωτίστως για να ανατρέψει την δημογραφία αιώνων και στις ελεύθερες περιοχές, αλλά στην Κύπρο οι Κυβερνήσεις μελετούν για χρόνια τη λήψη …αποτελεσματικών μέτρων. Παρεμπιπτόντως, εν μέσω της οργανωμένης υβριδικής επίθεσης και της μαζικής κατάχρησης των κανόνων της ΕΕ, αρκετοί άνθρωποι με επιτακτική ανάγκη προστασίας και ασύλου, «χάνονται» και καταπλακώνονται στο χαοτικό ορυμαγδό, χωρίς να νοιάζονται οι διάφορες «ανθρωπιστικές» ΜΚΟ. Δυστυχώς, η βιομηχανία εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου με χρηματοδοτούμενους ανθρωπιστές, με διακινητές κι εκμεταλλευτές φτηνής εργασίας, πολιτικούς μεσάζοντες και διάφορους γραφικούς, έχουν «ειδικό» συμφέρον στην διατήρηση της κατάστασης.
Οι αριθμοί στην περίπτωση της Κύπρου τρομάζουν, αλλά η Κύπρος, ευρισκόμενη στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και για χρόνια θύμα της τουρκικής κατοχής και υβριδικής επίθεσης που εργαλειοποιεί τις μεταναστευτικές ροές, δικαιωματικά μπορεί και οφείλει να προσαρμόσει έστω και τώρα, τους κανόνες στις ιδιάζουσες εγχώριες συνθήκες έναντι της τουρκικής βαναυσότητας που στοχεύει στην ανατροπή της δημογραφίας και στις ελεύθερες περιοχές.
Ειδικά, λόγω της υφιστάμενης παράνομης κατοχής, η προσαρμογή έπρεπε να υφίσταται προ καιρού ώστε, κάθε παράνομη είσοδος από την Τουρκία στα κατεχόμενο έδαφος της Κύπρου, να ακυρώνει τον κανόνα προστασίας ασύλου που προνοείται, μαζί με άλλα, όπως η μετατροπή των χρηματικών επιδομάτων σε είδος, επίσπευση διαδικασίας εξέτασης αιτήσεων, αλλά πρωτίστως αποτελεσματικά μέτρα που θα αφορούν την πηγή των μεταναστευτικών ροών και θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά αμέσως και θα φέρουν αποτέλεσμα.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
