Αλήθεια, δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε πια σε αυτό τον τόπο. Για τουλάχιστον τέσσερις μήνες, μια αγέλη αδέσποτων σκύλων, συνεπεία εγκληματικής εγκατάλειψής τους από ανεύθυνα όντα, που υποτίθεται ότι διαθέτουν μυαλό και θέλουν να λέγονται άνθρωποι, προκαλεί τρόμο σε διάφορες περιοχές κατά μήκος του Γραμμικού Πάρκου στην Λευκωσία, το οποίο διασχίζει τρεις δήμους (Λευκωσίας, Στροβόλου, Λακατάμιας). Πρώτα, θανατώνοντας γάτους τους οποίους τρέφουν σε συγκεκριμένα σημεία κάποιοι εθελοντές. Πιο πρόσφατα, επιδεικνύοντας επιθετική τάση έναντι διερχομένων από το πάρκο. Ιδίως αν τύχει να συνοδεύουν άλλο σκύλο. Σε όλο αυτό το διάστημα, η αγέλη βάλθηκε να αποδείξει την ανεπάρκεια ενός τριτοκοσμικού και κατ’ επίφαση ευρωπαϊκού κράτους, καθώς και την ανικανότητα των Αρχών τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όλοι οι αρμόδιοι αναζητούν τους σκύλους αλλά αυτά αποδεικνύονται πολύ παιγνιδιάρικα. Παίζουν κρυφτό τα αφιλότιμα. Εμφανίζονται και μόλις κάποιος ειδοποιήσει τις τοπικές αρχές, εξαφανίζονται. Προφανώς, θα έχουν σκάσει από τα γέλια όλους αυτούς τους μήνες. Τύφλα να έχει το παρδαλό κατσίκι μπροστά τους. Έφτασε στο σημείο το φτωχό κι αυτό να κινδυνεύει να απολέσει την πατέντα της περιώνυμης φράσης.
Μην γελάτε αγαπητοί φίλοι. Το θέμα παραείναι σοβαρό. Έχουν επιστρατευτεί ένα σωρό κρατικές υπηρεσίες (Κτηνιατρικές, Αστυνομία, Θήρα) κι ένα σωρό δήμοι (Στροβόλου, Λευκωσίας, Λακατάμιας). Τζίφος. Οι σκύλοι τους δουλεύουν ψιλό γαζί. Τζουπ, εμφανίζονται σε μια περιοχή, τζουπ, λίγο μετά μεταφέρονται στην πιο κάτω περιοχή και τζουπ, αργότερα εντοπίζονται στην άλλη άκρη του Πάρκου.
Και οι αρμόδιοι και οι υπηρεσίες; Συνεχίζουν να αναλώνονται σε συσκέψεις και παρασυσκέψεις. Αναποτελεσματικές βεβαίως. Αφού οι μεν κάνουν κλωτσοσκούφι τις ευθύνες, οι δε κρύβονται πίσω από πρόνοιες κάποιων παλαιολιθικών νόμων και μερικοί άλλοι, δηλώνουν αδυναμία δράσης λόγω απουσίας κατάλληλων μέσων.
Χθες, είδα για πολλοστή φορά στα τηλεοπτικά κανάλια τον δήμαρχο Στροβόλου να κλαψουρίζει. Πάσχιζε απεγνωσμένα να πείσει ότι δεν είναι εύκολο πράγμα. Μα πώς να είναι εύκολο πράγμα, αφού τέσσερις μήνες αναμένετε να σας τηλεφωνήσουν πολίτες να σας πουν πού είδαν τους σκύλους. Μόνο που οι αθεόφοβοι, την ώρα που σας τηλεφωνάνε, δεν εξηγούνται και με τους σκύλους να μείνουν εκεί να σας περιμένουν μέχρι να δεηθείτε να πάτε. Τους αφήνουν να φύγουν…
Άσε που ακόμη και αν τύχει να μείνουν εκεί να σας περιμένουν τα δύσμοιρα τα ζώα, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ξέρετε πώς να τα πιάσετε. Τι νομίζετε; Ότι θα τους φωνάξετε και θα έρθουν; Αγριεμένα είναι τα κακόμοιρα. Έτσι τα κατάντησε η ανευθυνότητα εκείνων που τα παράτησαν. Και πρέπει τώρα να ζήσουν. Με ό,τι βρίσκουν. Μ’ αρέσει κιόλας που ομολογείτε ότι δεν διαθέτετε όπλα με ειδικά βελάκια που ναρκώνουν τα ζώα. Τόσους μήνες δεν φροντίσατε καν να λύσετε το πρόβλημα αυτό.
Χθες, άκουγα και τον επικεφαλής της Αστυνομίας για τα Ζώα (για φαντάσου, έχουμε και τέτοια). Έλεγε ότι στις τάξεις του Τμήματος και των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών επικρατεί προβληματισμός και επιχειρείται να εξευρεθεί λύση για την παγίδευση των άγριων σκύλων, προκειμένου να μεταφερθούν σε ασφαλή χώρο. Θου, Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!
Φτιάξτε κύριοι, μια ομάδα 5-6 ατόμων από όλες τις υπηρεσίες και τους δήμους. Αναθέστε τους να κυκλοφορούν συνεχώς κατά μήκος του Γραμμικού Πάρκου. Κάποια στιγμή θα εντοπίσουν τα ζώα. Ακόμη και μια ειδοποίηση πολιτών θα τους βρει σχεδόν επί τόπου. Σκεφτείτε πώς θα τα πιάσετε αν τα βρείτε. Με αποτελεσματικό τρόπο. Σκεφτείτε ό,τι θέλετε. Αλλά επιτέλους, φέρτε αποτέλεσμα!
Αυτή η υπόθεση σας ρεζιλεύει. Μας ρεζιλεύει και ως κράτος. Όχι πως δεν γνωρίζαμε τη γενικότερη ανικανότητά του. Αλλά τόσο πολύ πια; Και για να μην ξεχνάτε ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, σας θυμίζουμε για πολλοστή φορά ότι αφορά ζωές! Αν ο μη γένοιτο, υπάρξει κάποιο θύμα, πλέον, δεν θα μιλάμε για ρεζιλίκι αλλά για τραγωδία!
Αν σας ενδιαφέρει…
