Η 1η Απριλίου είναι η κορυφαία μέρα που σηματοδότησε τη σύγχρονη ιστορία της μαρτυρικής Κύπρου που με μπροστάρηδες τα αμούστακα παιδιά της, πήρε τις ανηφοριές και τα μονοπάτια για να συναντήσει τη λευτεριά.
Η Πρωταπριλιά είναι ημέρα σύμβολο για αγώνα, διεκδίκηση, αξιοπρέπεια και λευτεριά. Εύκολα μπορεί να λεχθεί πως, είναι μια παγκόσμια μέρα που αφορά όλους τους λαούς που τότε και σήμερα αγωνίζονται για ισότητα, δικαιοσύνη, απελευθέρωση, πρόοδο και ευημερία.
Το έπος της ΕΟΚΑ του 1955-1959 που το κόσμησε με τη δράση της μια χούφτα ανώνυμων νέων ανθρώπων, με βαθιά πνευματική κατάρτιση, αποτελεί σύμβολο και φάρο αντίδρασης αλλά και αντίστασης για όσους ακόμα αναζητούν όραμα, ελπίδα, φως και αξιοπρέπεια. Για όσους επιμένουν, (παρά τη διαφθορά της εποχής), να ζουν ακόμα όρθιοι στη γη που τους γέννησε.
Ο Αυξεντίου, ο Δράκος, ο Μάτσης, ο Βαγορής, ο Πατάτσος, ο Λένας, η Λουκία Λαουτάρη Παπαγεωργίου από το Αυγόρου, όπως και ο Παπάσταυρος Παπαγαθαγγέλου δεν είναι κάποια ονόματα. Είναι οι κολώνες της ιστορίας του τόπου που πρέπει να μεταβιβάζεται ανόθευτη από τη μια γενιά στην άλλη. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ούτε μια στιγμή πως, η Κυπριακή Δημοκρατία στηρίζεται πάνω σε αυτές τις κολώνες.
Σήμερα, ως μνημόσυνο και ελάχιστο φόρο τιμής προς όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά αυτού του τόπου, οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι σε όλα τα επίπεδα. Και με δυναμισμό να ζητήσουμε και να απαιτήσουμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας αλλά και τη Διεθνή Κοινότητα, να μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από τα βαρίδια της πολυετούς τουρκικής κατοχής. Έμπρακτα και αποτελεσματικά και όχι φιλολογικά και αδιάφορα.
Διεκδικούμε, (και για εμάς και για τα παιδιά μας), απελευθέρωση και μια δίκαιη, βιώσιμη λύση που θα αντέχει στο χρόνο και θα στηρίζεται στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο πρέπει να είναι το ίδιο για όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, αλλά και για όσους φιλοδοξούν να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας.
Με ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο, (και εδώ εστιάζεται η τεράστια ευθύνη των πολιτικών αρχηγών), που θα στηρίζεται στα μηνύματα και στις αξίες του 1955 και σε πλήρη συνεργασία με το Μητροπολιτικό Ελληνισμό, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος και να διεκδικήσουμε λευτεριά και αξιοπρέπεια.
Αυτή τη λευτεριά και αυτή την αξιοπρέπεια τη χρωστάμε στο Γρηγόρη, στο Βαγορή, στο Ζάκο και σε όσους πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Κυπριακής λευτεριάς.
*Οικονομολόγος – Δημοσιογράφος
