Πριν τρία σχεδόν χρόνια η λέξη κορωνοϊός ήταν άγνωστη, σήμερα βρίσκεται στην καθημερινότητά μας. Μετά το πρώτο κύμα, μας προέκυψαν οι μεταλλάξεις με τα περίεργα ονόματα: π.χ. Όμικρον με μεταλλάξεις BQ.1 και ΒQ.1.1, υποπαραλλαγή BA.2 (BA.2.75), η άλλως «Κένταυρος», υποπαραλλαγές ΒΑ.4 και BA.5 κ.ά. Είμαστε επίσης μάρτυρες της επέλασης του στελέχους Δέλτα του κορωνοϊού που εξαφάνισε τις προηγούμενες μορφές κυμάτων σχεδόν παγκοσμίως. Πρόκειται για μια τυχαία μετάλλαξη στο RNA του κορωνοϊού που είναι ισχυρότερη και πιο αποτελεσματική. Σε όλες τις περιπτώσεις νοσηλεύτηκαν και πέθαναν άνθρωποι, συνήθως μεγάλοι σε ηλικία, ώστε η προσβολή τους με κορωνοϊό να προκαλέσει «αποσυντονισμό» των υποκείμενων νοσημάτων από τα οποία έπασχαν.
Η μετάλλαξη (mutation) ορίζεται στη βιολογία ως οποιαδήποτε μεταβολή που μπορεί να συμβεί στο γενετικό υλικό ενός οργανισμού. Οι μεταλλάξεις συμβαίνουν με τυχαίο τρόπο, κάποτε δέχονται επίδραση και από το περιβάλλον˙μπορεί να είναι ευνοϊκές, επιβλαβείς ή ουδέτερες.
Τις συνέπειες των μεταλλάξεων τις είχαμε ήδη βιώσει.
Για παράδειγμα η ισχυρά τοξική ουσία DDT (ανακάλυψη 1939, Paul Hermann Müller) χρησιμοποιήθηκε ως εντομοκτόνο για την καταπολέμηση των κουνουπιών στις ελώδεις περιοχές για περιορισμό της ελονοσίας. Στην αρχή αποδείχτηκε πολύ αποτελεσματικό μέχρι που σε κάποια κουνούπια συνέβησαν μεταλλάξεις οι οποίες έκαναν τα κουνούπια ανθεκτικά. Αφού το DDT σκότωσε τα αρχικά κουνούπια έμειναν τα ανθεκτικά.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα αντιβιοτικά για τα οποία γίνεται ενημέρωση να αποφεύγεται η αχρείαστη και υπερβολική χρήση. Με το τυχαίο φαινόμενο των μεταλλάξεων επικράτησαν τα ανθεκτικά βακτήρια (όπως κουνούπια).
Αυτή υπήρξε πάντα η διαδικασία εξέλιξης της ζωής.
Η γη έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. χρόνων, ενώ υπολογίζεται ότι η ζωή έχει ηλικία γύρω στα 3,8 δισ. χρόνια. Κάποτε διάφορες συσσωρεύσεις ύλης απέκτησαν την ικανότητα να αυτοπολλαπλασιάζονται κάτω από ευνοϊκές συνθήκες. Έγιναν πολλές απόπειρες έναρξης ζωής που τελικά εξαφανίστηκαν και επικράτησε μόνο μια. Από αυτή τη μορφή ζωής προέκυψαν όλες οι μορφές της ζωής που υπήρξαν ποτέ. Υπόψη ότι 95% αυτών των μορφών ζωής δεν υπάρχουν σήμερα π.χ. δεινόσαυροι. Από ένα παρακλάδι του δέντρου της ζωής, από ένα κοινό πρόγονο, που μας κληρονόμησε τις βασικές ιδιότητες κατάληξε ο άνθρωπος. Άλλα παρακλάδια «ξεράθηκαν» και δεν είχαν συνέχεια. Φυσικά κάθε μορφής ζωής, έχει διαφορές που προέκυψαν μεταγενέστερα, αποτέλεσμα της προσαρμογής του είδους στο περιβάλλον.
Όσες μορφές ζωής επέζησαν έχουν την ίδια βασική ιδιότητα, την ικανότητα της αυτοαναπαραγωγής, δηλαδή να δίνει αντίγραφα του εαυτού της. Τα αντίγραφα δεν είναι πάντα πανομοιότυπα του πρωτότυπου, κάτι μπορεί να πάει λάθος στη «φωτοτύπηση». Τότε προκύπτουν διαφορετικές μορφές ζωής με διαφορετικές πιθανότητες να πολλαπλασιαστούν και να επιζήσουν στον χρόνο.
Τα πιο πάνω αφορούν μεταλλάξεις μορφών ζωής που είναι τυχαίες.
Όμως, υπάρχουν και μεταλλάξεις που δεν είναι τυχαίες και ασφαλώς αυτές αφορούν τις πολιτικές μεταλλάξεις. Διαχρονικά κάποιοι μεταπηδούν από μια κατάσταση στην άλλη ανεξαρτήτως αρχών και αξιών, φτάνει να είναι με τον νικητή. Συνήθως παρακολουθούν τις καταστάσεις πολύ προσεκτικά, δεν εκτίθενται προκαταβολικά αλλά αργότερα προσκολλώνται στο νικητή δηλώνοντας πόσο χάρηκαν με τη νίκη του και προπαντός πόσο συνεισέφεραν σε αυτή τη νίκη. Αυτές οι μεταλλάξεις δεν είναι τυχαίες, είναι σκόπιμες. Το είδος αυτό ευδοκιμεί τον τελευταίο καιρό λόγω εκλογών.
Με όλο το σεβασμό που τρέφω στους 14 υποψήφιους προέδρους και όλα τα μέλη της πολιτικής σκηνής τους αφιερώνω το ποίημα του Ανδρέα Λασκαράτου «Το πολιτικό μεθύσι» (1892).
Το πολιτικό μεθύσι μ’ έζησε και θα με ζήσει
μ’ ενθουσιάζει, με τραβάει και ζιζάνια μου φυσάει,
κι είναι μέθη αγαπητή που μου ευφραίνει την ψυχή.
Θέλω επιρροή στον Τόπο. Τήνε θέλω μ’ ό,τι τρόπο.
Να μπορώ να μεταθέτω δικαστάς, και να διαθέτω
θέσες στους ευνοϊκούς μου, και να διώχνω τους εχθρούς μου.
Θέλω να ‘χω κι εξουσία, πέτε τήνε και μανία,
μα γι’ αυτήνε ξεψυχώ θέλω να κυριαρχώ.
Τι τη θέλω τη ζωή αν δεν έχω επιρροή;
Τι την θέλω την Πατρίδα, χωρίς εξουσίας ελπίδα;
Να με δει εξουσιαστή η Πατρίδα, και ας χαθεί.
Λυτρωτή της να με κράξει, και, στο Διάολο, ας βουλιάξει.
Εμέ η δόξα μου να ζήσει, και το Έθνος ας ψοφήσει.
Τση εξουσίας το μεθύσι ως κ’ εκειό το θέλει η φύση
κι αν η φύση μας το θέλει, σαν το θέλω, τι σας μέλλει
ηθικοδιδάσκαλοί μας; Μήπως οι αντιπρόσωποί μας
ή όσοι άλλοι κυριαρχούνε άλλο μέτρο αυτοί βαστούνε;
Όλοι παν τον ίδιο δρόμο, με τον εδικό μου νόμο,
και σκουντρούνε τον πλησίον τους όλοι, για το μεγαλείον τους.[…]
