Εδώ και δύο μήνες, παρά τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από πολίτες καθώς και τις εκκλήσεις από επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς για να σταματήσουν τα έργα «εξωραϊσμού» του Δημόσιου Κήπου Λεμεσού και να ακολουθηθούν ορθές και διαφανείς διαδικασίες για οποιαδήποτε τυχόν παρέμβαση στον χώρο, οι Αρχές της πόλης συνεχίζουν ακάθεκτες. Φιλμάκια που κοινοποιούνται στο διαδίκτυο από την εξέλιξη των εργασιών, δείχνουν μπετονιέρες να χύνουν τόνους τσιμέντο στον, άλλοτε καλοσχεδιασμένο και φιλικό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, Κήπο. Ταυτόχρονα, έχουν ξεφυτρώσει οι πρώτες εγκαταστάσεις, όλο πλαστικό και έντονα χρώματα λες και πρόκειται για water park σε κάποιο ξενοδοχείο. Αυτό για τον δήμαρχο είναι μία σύγχρονη προσέγγιση. Αυτό θέλουν, λέει, τα παιδιά και αυτό τους δίνουμε.
Ωστόσο, τα παιδιά έχουν χορτάσει από πλαστικό και τεχνητό κόσμο. Πλέον για αυτά, η πιο πολύτιμη εμπειρία είναι να βρεθούν σε κάποιο δάσος, με δέντρα, ρυάκια, λιμνούλες, πουλιά, έντομα… Είναι ένα τοπίο που μόνο στα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας το συναντούν. Και δεν είναι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι πολίτες κάθε ηλικίας που έχουν εγκλωβιστεί σε πόλεις όλο μπετόν, σε διαμερίσματα που δεν παρέχουν καμία πιθανότητα εκτόνωσης. Κάτι που στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, τόσο η αποικιακή κυβέρνηση όσο και οι δημοτικές Αρχές, μπορούσαν να δουν και να φροντίσουν να προσφέρουν στους δημότες.
Είναι η φιλοσοφία και ο σχεδιασμός του Σέντραλ Παρκ στη Νέα Υόρκη, των Κήπων του Λουξεμβούργου στο Παρίσι, του Χάιντ Παρκ στο Λονδίνο και τόσων άλλων δημόσιων κήπων στον κόσμο ξεπερασμένα; Μπορούν οι δημοτικές Αρχές να εισβάλουν με μπουλντόζες και μπετονιέρες στους κήπους αυτούς και να αρχίσουν να φτιάχνουν ότι πιστεύουν πως είναι της μόδας χωρίς δημόσια διαβούλευση;
Ο δήμαρχος Λεμεσού εξακολουθεί να επαναλαμβάνει πως υπάρχει παραπληροφόρηση στο θέμα. Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή που βλέπουμε: Ένα θεματικό πάρκο από μπετόν και πλαστικό σε εξέλιξη. Ένα θεματικό πάρκο που καταστρέφει τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου και ένα ιστορικό μέρος της Λεμεσού. Μία καταστροφική παρέμβαση χωρίς καμία μελέτη και πλήρη αδιαφορία για τις απόψεις πολιτών, οργανωμένων συνόλων και επιστημονικών φορέων. Γιατί; Γιατί, απλά έτσι θέλησε κάποιος επενδυτής ο οποίος έκανε δωρεά €1,7 εκατ. στις Αρχές της πόλης. Κι οι Αρχές της πόλης υλοποιούν το όραμα του επενδυτή.
Σε λίγα χρόνια όταν θα γράφεται η ιστορία του Κήπου της Λεμεσού, οι αναγνώστες του μέλλοντος θα μαθαίνουν πως κάποιοι στις αρχές του 19ου αιώνα δημιούργησαν έναν Κήπο για να τον απολαμβάνουν οι πολίτες. Και δύο σχεδόν αιώνες μετά, ο Κήπος προσαρμόστηκε (για να μην πούμε καταστράφηκε) στις επιθυμίες ενός εκατομμυριούχου.
