Είπε: «Εάν παίρναμε την θερμοκρασία του Πλανήτη μας, αυτή θα μας έλεγε ότι ο κόσμος μας έχει υψηλό πυρετό, και είναι άρρωστος πολύ. Πρέπει κάθε ένας από εμάς, σε όποιον Θεό και αν πιστεύει, να δεσμεύσουμε τον εαυτό μας ότι θα κάνουμε καθημερινή μας υπόσχεση ότι θα κάνουμε το παν για να προστατεύσουμε την Φύση. Αυτό το μεγάλο δώρο που μας έκανε ο Θεός. Πώς θα γίνει αυτό; Μα, αλλάζοντας τις προσωπικές, αλλά και τις κοινωνικές μας συνήθειες». Πάπας Φραγκίσκος, 1936-2025.
Για να επεκταθώ λίγο περισσότερο σε αυτό – κι ας φανεί κοινότοπο – κάθε μέρα που κινούμαι στον δρόμο για να πάω στη δουλειά μου και να επιστρέψω στο σπίτι:
1. Παρατηρώ ότι στα 10 αυτοκίνητα που βλέπω δίπλα μου, μπροστά ή και πίσω, τα 9 οδηγούνται από έναν μόνο άνθρωπο.
2. Στο υπόγειο γκαράζ της πολυκατοικίας μου στην Αθήνα, αντιστοιχεί ένας χώρος στάθμευσης για κάθε διαμέρισμα. Είναι όλα γεμάτα, και τα υπόλοιπα αμάξια των ενοίκων, καταλαμβάνουν όλο το πεζοδρόμιο μετά.
3. Φεύγω από το σπίτι για τη δουλειά μου στην ΕΡΤ, Αγία Παρασκευή, γύρω στις 7.30 το πρωί. Την ίδια ώρα φεύγουν άλλοι δύο. Τους οποίους μάλιστα συναντώ σε σχεδόν όλη την διαδρομή. Προσφέρθηκα να τους πάρω εγώ στη δουλειά τους, και να επιστρέψουμε και μαζί, αφού και η εργασία τους ήταν πολύ κοντά και στη δική μου. Δεν είπαν «ευχαριστούμε, αλλά δεν μπορούμε, έχουμε κι άλλες δουλειές», αλλά παραξενεύτηκαν θυμωμένα «τι είν’ αυτά που λες!».
4. Στα χρόνια μου στο Λονδίνο, μοιραζόμασταν με ενοίκους της ιδίας πολυκατοικίας στα βόρεια προάστεια, την διαδρομή μας προς το κέντρο της πόλης, ή και απλά προς τον σταθμό του μετρό.
5. Η γνωριμία μας μέσω των αυτοκινήτων, εξελίχθηκε σε όμορφη φιλία.
6. Σήμερα, το κεντρικό Λονδίνο είναι παράδεισος, γιατί πολύ απλά έχει γίνει τόσο ακριβή η μετάβαση και η στάθμευση κάποιου στην πόλη, που δεν συμφέρει να πάρει αυτοκίνητο – χώρια που έχει καθαρίσει από ρύπους η ατμόσφαιρά της.
7. Θέλω να πω, εν γνώσει μου ότι πολλοί θα κοροϊδεύουν, ότι η προστασία του Πλανήτη που μας φιλοξενεί, απαιτεί από εμάς θυσίες αλλά και ανθρωπιά. Ξεχνάμε ότι είμαστε περαστικοί – ή, και δεν μας νοιάζει κιόλας, που είναι και το χειρότερο. Σκοτωνόμαστε για τα υλικά αγαθά που θα αφήσουμε στα παιδιά μας. Δεν σκεφτόμαστε όμως ότι μπορεί και νάναι εφιαλτική η ζωή στον κόσμο που θα τους κληροδοτήσουμε.
ΥΓ1.: Σκοπίμως δίνω έντονη υπερβολή σε αυτά που θέλω να πω, ελπίζοντας να βρω έστω και λίγους «συμμάχους». Όχι που θα συμφωνήσουν μαζί μου, αλλά που θα κάνουν έστω ένα μικρό βηματάκι για να κάνουμε, πράγματι, τον κόσμο μας καλύτερο.
ΥΓ2: Ο Πάπας Φραγκίσκος είχε ένα σαραβαλάκι που το οδηγούσε ο ίδιος, και γύρναγε τις φτωχογειτονιές για να σμίξει με τον κόσμο. Και στη Ρώμη, οδηγούσε μόνος του αυτό το παλιό Ρενό, πάλι για να πηγαίνει σε φτωχογειτονιές, να βλέπει κόσμο και να τρώει πίτσα!
Είδηση προχθεσινή, που δυσκολεύομαι να την πιστέψω, από την έγκυρη ισραηλινή εφημερίδα, που μάλιστα ασκεί έντονη κριτική στον Νετανιάχου, ότι «το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ διαγράφει από τα Social Media αναρτήσεις στις οποίες εκφράζονται συλλυπητήρια για τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου!»
Τόχω πει πολλές φορές, το λέω και τώρα. Χειρότερη μάστιγα από τον θρησκευτικό φανατισμό, που καλλιεργείται από θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες, που θεωρούν ότι η δική τους πίστη είναι η πιο γνήσια (original), και όλες οι άλλες για τα μπάζα.
Πέραν αυτού, η ίδια εφημερίδα αποκάλυψε την Παρασκευή ότι για την δολοφονία μελών παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας των Ην. Εθνών στην Γάζα, ευθύνονται Ισραηλινοί στρατιώτες που πυροβολούσαν αδιάκριτα επί 3 λεπτά, και παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι φορούσαν τα διακριτικά γιλέκα της υπηρεσίας τους.
Πρόσωπο της Ημέρας, Ο Μεσήλικας, που μόνος ψάχνει. Τίτλος της ανάρτησης της Λιλας Σταμποούλογλου στο protagon.gr:«Είναι ειρωνικό, σε μια εποχή που όλοι είμαστε συνδεδεμένοι μέσω των κοινωνικών δικτύων, τα επίπεδα της μοναξιάς να ανεβαίνουν – για την ακρίβεια, να έχουν υπερδιπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1980. Από την άλλη, είναι και μια απόδειξη ότι η ουσιαστική επικοινωνία δεν εξαρτάται από την ψηφιακή διαθεσιμότητα, αλλά από συνήθειες που έχουμε ξεχάσει στη σύγχρονη ζωή».
