Εδώ και 18 μήνες ένας τόπος, μια χώρα, βομβαρδίζεται. Σχολεία, νοσοκομεία, οικισμοί, καταφύγια. Δεκάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια απελπισμένοι, τραυματισμένοι σωματικά και ψυχικά, παιδιά ορφανά, γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους, οικογένειες που έχουν ξεκληριστεί. Ανθρωπιστική καταστροφή χαρακτηρίζει ο ΟΗΕ την κατάσταση στη Γάζα, ενώ ο Ερυθρός Σταυρός την περιγράφει ως κόλαση επί της γης. «Ο κόσμος δεν έχει πρόσβαση σε νερό, ηλεκτρικό, τρόφιμα, ιατρική περίθαλψη» λέει η πρόεδρος του Ερυθρό Σταυρού. Τα 21 από τα 36 νοσηλευτικά κέντρα στο θύλακα έχουν καταστραφεί ενώ όσα λειτουργούν δεν έχουν τα βασικά για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες.
Στις 2 Μαρτίου, το Ισραήλ μπλόκαρε την είσοδο των φορτηγών και από τότε, δεν έχουν περιέλθει ανθρωπιστικά εφόδια εντός της Λωρίδας της Γάζας, ενώ λίγες μέρες μετά άρχισαν ξανά οι βομβαρδισμοί. Χωρίς καμία διάκριση. Γιατροί και διασώστες συγκαταλέγονται στα θύματα των βομβαρδισμών. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν το σεβασμό και την προστασία των υγειονομικών εγκαταστάσεων, των ασθενών και του ιατρικού προσωπικού χωρίς όμως να εισακούονται.
«Υποφέρουμε από την πείνα, από τη δίψα, από την έλλειψη βοήθειας», περιγράφει νεαρός Παλαιστίνιος. «Τα παιδιά μου κι εγώ είμαστε στο δρόμο. Έχουμε εκτοπιστεί πάνω από είκοσι φορές, δεν ξέρουμε πλέον πού να πάμε», λέει μια γυναίκα στο Γαλλικό Πρακτορείο, ενώ άλλη που βρισκόταν σε ένα από τα νοσοκομεία που βομβαρδίστηκαν λέει: «Δεν έχουμε πλέον να πάμε πουθενά, ούτε για θεραπεία ούτε για να κοιμηθούμε. Μας επιβλήθηκε συλλογική θανατική ποινή».
Κατά καιρούς διάφορες χώρες καταδικάζουν, ζητούν τερματισμό των βομβαρδισμών, μιλούν για φρικαλεότητες, για εγκλήματα πολέμου, για παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ακόμα και για γενοκτονία. «Η βία κατά των αμάχων στη Γάζα δεν δικαιολογείται πλέον», υπογράμμισε ο υπουργός Άμυνας της Ιταλίας. «Υπάρχει μια όλο και πιο δύσκολη κατάσταση, στην οποία ο παλαιστινιακός λαός συμπιέζεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα δικαιώματα αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών που δεν έχουν σχέση με τη Χαμάς και αυτό δεν μπορεί πλέον να δικαιολογηθεί». Πριν ένα χρόνο το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης διέταξε το Ισραήλ να σταματήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Εντούτοις αυτό συνεχίζει κάνοντας λόγοι για αυτοάμυνα. Κι αν κάποτε μπορούσε κάποιος να μιλήσει για ηθική του πολέμου, σήμερα κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Κάποτε ο βομβαρδισμός ενός νοσοκομείου θα αποδίδετο σε λάθος. Όχι πια. Το Ισραήλ παραδέχεται πως συνειδητά το έκανε γιατί ήταν «άντρο της Χαμάς». Και τα σχολεία το ίδιο και τα καταφύγια αμάχων. Κι έτσι μπορεί να συνεχίζει με τη διεθνή κοινότητα σε ρόλο θεατή. Κι όσο πιο πολύ διαρκεί τόσο πιο πολύ συνηθίζεται. Σε βαθμό που να μην υπάρχει σχεδόν καμία αντίδραση.
