Άντρας, ηλικίας 77 χρόνων, προσπαθώντας να επενδύσει μέσω πλατφόρμας που βρήκε στο διαδίκτυο έπεσε θύμα απατεώνων χάνοντας 142,000. Είναι μια προσωπική υπόθεση, η οποία αφορά το θύμα αλλά ταυτόχρονα μέσω αυτής μπορεί κάποιος κοινωνιολόγος να εξάγει πολλά συμπεράσματα. Όπως, για την επιθυμία του ανθρώπου να αυγατίζει τα λεφτά του, ακόμα κι αν δεν τα έχει απόλυτη ανάγκη. Είναι ταυτόχρονα η ευκολία με την οποία πείθεται να επενδύει μεγάλα ποσά με την προοπτική να τα πολλαπλασιάσει. Είναι ακόμα η αυτοπεποίθηση πως γνωρίζει, ακόμα κι αν οι εξελίξεις έχουν καταστήσει ξεπερασμένα τα όσα –ίσως- γνώριζε κάποτε. Και φυσικά, επιπρόσθετα από όλα αυτά, είναι η ύπαρξη κάποιων που, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις της ανθρώπινης ψυχολογίας, μπορούν να χειρίζονται επιδέξια τις αδυναμίες των άλλων.
Οι Κύπριοι δεν αποτελούμε διαφορετική κατηγορία ανθρώπων. Το μόνο που ίσως μας διαφοροποιεί από άλλους είναι τα συλλογικά μας παθήματα. Πέραν των προσωπικών. Ωστόσο, μια την άλλη, με ιδιαίτερη ευκολία μπορούμε να την πάθουμε ξανά και ξανά είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο.
Με τα χρεόγραφα οι άνθρωποι δεν έφταιγαν. Ούτε καν οι υπάλληλοι των τραπεζών που τους έπεισαν να επενδύσουν τα λεφτά τους σε χρεόγραφα για μεγαλύτερη απόδοση. Ήταν μια εποχή που όλα έβαιναν (φαινομενικά) πολύ καλά και δεν μπορούσε να υπάρξει ρίσκο (έτσι νομίζαμε). Είχε όμως προηγηθεί το χρηματιστήριο, όταν γνώστες και μη του τρόπου που κινούνται οι αγορές, έσπευσαν να «παίξουν» στο χρηματιστήριο. Όταν παίζεις όμως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάσεις. Κανείς δεν ήταν έτοιμος για αυτό. Όλοι πίστεψαν πως θα στεφθούν νικητές και πλούσιοι.
Το πάθημα δεν έγινε μάθημα. Ίσως γιατί έχουμε την τάση να ξεχνάμε γρήγορα, καθώς και το ότι δεν παύουμε ποτέ να ελπίζουμε πως θα πιάσουμε κάποια στιγμή την καλή. Στο Λόττο, στο καζίνο, στο χρηματιστήριο, με κάποια επένδυση, κάποια αγοραπωλησία, κάπου τέλος πάντων ίσως και με κάποια απρόσμενη κληρονομιά, έστω κι αν δεν υπάρχει κάποιος εν δυνάμει οικείος για να κληρονομήσουμε την περιουσία του. Παρόλα αυτά, όλο και κάποιος θα πιστέψει σε ένα απρόσωπο ηλεκτρονικό μήνυμα που τον καθιστά κληρονόμο μιας αμύθητης περιουσίας σε κάποια χώρα της οποίας μπορεί να μην γνώριζε, μέχρι εκείνη τη στιγμή, την ύπαρξη. Όλο και κάποιος θα πιστέψει σε ένα επενδυτικό σχέδιο που του παρουσιάζεται από κάποιον ανύπαρκτο επιχειρηματία. Ένα mail είναι αρκετό για να στείλει κάποιος δεκάδες χιλιάδες, ενώ μπορεί να μην έδινε ούτε ένα ευρώ αν του ζητούσε κάποιος μια συνεισφορά.
Κι ύστερα καλείται η αστυνομία να βρει την άκρη. Η άκρη όμως είναι στην ανθρώπινη ψυχολογία.
