Ο Αρχηγός ενθαρρύνει εμμέσως τους αστυνομικούς να αυθαιρετούν.
«Επί ποδός η Αστυνομία», διαβάζω στον Τύπο, για τις γιορτές του Πάσχα. Όχι, δεν κινδυνεύουμε από αυτές, αλλά από όσα συμβαίνουν παραλλήλως και αποδίδονται στην πασχαλινή «νεανική παραβατικότητα». Και όχι, δεν θα αναλύσω εδώ αυτό το θέμα, όμως τι σημαίνει «επί ποδός» για έναν αστυνομικό που κάνει αυτό που του έχουν αναθέσει; Μέλη της Αστυνομίας περιπολούν κάνοντας «συντονισμένους ελέγχους σε υποστατικά και ανοιχτούς χώρους» και «συστάσεις προς πολλά νεαρά πρόσωπα», λέει η είδηση. Με δυο λόγια, προσπαθούν να αποτρέψουν τις μεγάλες φωτιές που ανάβουν το Πάσχα νεαροί, υποτίθεται για να «κάψουν τον Ιούδα», στην πραγματικότητα για να δηλώσουν την αξιοσύνη της παρέας τους στον άτυπο διαγωνισμό της μεγαλύτερης «λαμπρατζιάς». Παράλληλα υπάρχει και η μάστιγα των κροτίδων, την προμήθεια των οποίων αδυνατεί διαχρονικά να καταστείλει η Αστυνομία.
Θυμίζω τη διαταγή του Αρχηγού προς τα μέλη της Αστυνομίας, την οποία αποκάλυψε στον «Φ» ο καλός συνάδελφος Φάνης Μακρίδης μερικές μέρες πριν (λέω «αποκάλυψε» επειδή δεν ανακοινώθηκε ούτε δημοσιεύτηκε σε κανέναν αστυνομικό ιστότοπο, είναι εσωτερική, δηλαδή πρακτικά μυστική). Σε αυτήν καλούνται οι αστυνομικοί να φέρουν ατομικό οπλισμό και εξοπλισμό, δηλαδή όπλο, σπρέι και ρόπαλο, τον οποίο ενθαρρύνονται να χρησιμοποιήσουν «όταν παραστεί ανάγκη». Ποια είναι αυτή; Η «επίθεση σοβαρής μορφής» εις βάρος τους, όταν κινδυνεύουν με τραυματισμό. Αλλά ως σοβαρή νοείται και η «κοινή επίθεση», δηλαδή το σπρώξιμο αστυνομικού, το φτύσιμο και το χαστούκισμα, όταν μάλιστα γίνονται δημοσίως ενώπιον κοινού, ή όταν «παρεμποδίζεται στην εκτέλεση των καθηκόντων του», δηλαδή κάποιος αντιστέκεται στη σύλληψή του.
Νομιμοποιεί, λοιπόν, επισήμως ο Αρχηγός τη μόνιμη «καραμέλα» των αστυνομικών όταν αδυνατούν να προσάψουν κάτι σε κάποιον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σύλληψη των Οζ Καραχάν και Γιώργου Τάττη κατά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Λευκωσία, όταν προσπάθησαν να ανοίξουν ένα πανό… υπέρ της Κυπριακής Δημοκρατίας! Υποτίθεται ότι σκοπός της διαταγής είναι να εμψυχώσει τους αστυνομικούς επειδή «έχουν αυξηθεί τα κρούσματα επιθέσεων εναντίον τους», ένα μάλλον αυθαίρετο συμπέρασμα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση, πάντως, είναι ότι δεν αναφέρεται πουθενά ότι όλες οι αστυνομικές ενέργειες θα πρέπει να έχουν στο επίκεντρό τους τα δικαιώματα και την ασφάλεια του πολίτη – φυσικά, ούτε λέξη για αυθαιρεσίες και κατάχρηση εξουσίας, παραπτώματα που έχουν καταγγελθεί πολλές φορές, τα οποία ο Αρχηγός όφειλε να τονίσει ότι είναι ανεπίτρεπτα. Υπάρχει μόνο μια αναφορά περί υποχρέωσης σε «άψογη συμπεριφορά» και σε παλαιότερες διατάξεις περί «ανάλογης βίας» και «μη δυσανάλογης χρήσης» του οπλισμού.
Να μια ερώτηση κρίσεως: Ένας νεαρός αστυνομικός –από αυτούς που είναι «επί ποδός»– που μαθαίνει ότι ο Αρχηγός τον διατάζει να χρησιμοποιεί τα όπλα του, θα σταθεί στη «λεπτομέρεια» περί ανάλογης βίας; Πώς θα κρίνει ποια ακριβώς είναι αυτή; Δεν θα μείνει με την εντύπωση ότι έχει όλο το δικαίωμα να τραβήξει πιστόλι, π.χ. σε κάποιον πιτσιρικά από αυτούς που ανάβουν λαμπρατζιές, επειδή τον έφτυσε ή τον έσπρωξε ή προσπάθησε να το σκάσει για να μη συλληφθεί; Μάλιστα, ο Αρχηγός θεωρεί ότι οφείλουν να κάνουν συλλήψεις πάση θυσία, σε κάθε περίπτωση να προσαγάγουν τον συλληφθέντα στο δικαστήριο το συντομότερο και να αρνούνται κάθε αίτημα για αναβολή. Και αν καταγγελθούν στην Επιτροπή Διερεύνησης Παραπόνων κατά της Αστυνομίας, π.χ. για υπέρμετρη βία, τους εξηγεί τι πρέπει να κάνουν για να τους προστατέψει το νομικό τμήμα της Αστυνομίας. Όχι τι να κάνουν για να μη βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να καταγγελθούν – για τους ίδιους, για τον πολίτη αλλά και για το κύρος της Αστυνομίας. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, οι συνδικαλιστές τους χαιρετίζουν το ότι μπορούν πλέον να επικαλούνται τη διαταγή του Αρχηγού όταν κατηγορηθούν για βία…
Ο Αρχηγός της Αστυνομίας, όπως άλλωστε πολλοί άλλοι σε θέση εξουσίας, παραβλέπει ότι πρώτιστο καθήκον του είναι η προστασία του πολίτη και ο σεβασμός των δικαιωμάτων του. Η λέξη «υπηρεσία», που προσδιορίζει τι είναι η Αστυνομία και κάθε δημόσιος φορέας, τα λέει όλα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο πολίτης οφείλει να τους υπηρετεί, όχι αυτοί εκείνον.
chrarv@philelefheros.com
MINORITY REPORT, 19.04.2025
