Νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση προβλέπει την παρακολούθηση δημοσιογράφων και την κατάργηση προστασίας του απόρρητου. Για να εναρμονιστούμε λένε με ευρωπαϊκούς κανονισμούς. Προς το παρόν εναρμονιζόμαστε με τις διατάξεις του Τραμπ, ο οποίος αποφάσισε να αποκλείσει διεθνή πρακτορεία, όπως το Associated Press, το Reuters και το Bloomberg, από την ενημέρωση του Λευκού Οίκου, φιλτράροντας έτσι το τι θα βγαίνει προς τα έξω.
Με άλλο νομοσχέδιο απαγορεύονται οι διαδηλώσεις εκτός κι αν ζητήσει κάποιος άδεια από την αστυνομία εφτά μέρες πριν την εκδήλωση, ενώ η αστυνομία θα μπορεί να επικαλεστεί ένα σωρό λόγους για να τη διαλύσει ακόμα κι αν έχει εξασφαλιστεί έγκαιρα άδεια. Μπορεί να τη διαλύσει για το περιεχόμενο ενός πανό ή για κάποιο σύνθημα που ακούστηκε ή για όποιο λόγο κρίνει η αστυνομία πως ξέφυγε της τάξης. Κι αυτό ονομάζεται εκσυγχρονισμός.
Παρά τα όσα προτάσσονται για να καθησυχάσουν όσους μιλούν για συρρίκνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κρατική καταστολή και αυταρχισμό, υπάρχει το παράδειγμα της σύλληψης των Καραχάν και Τάττη για την ανάρτηση πανό στην παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου, στο οποίο πανό αναγραφόταν «Κυπριακή Δημοκρατία, η μόνη λύση – Apartheid is not a solution». Είναι ακόμα το παράδειγμα συλλήψεων διαδηλωτών 20 μέρες μετά από ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας με διάφορες αστυνομικές προφάσεις, πίσω από τις οποίες είναι ο εκφοβισμός. Ανά πάσα στιγμή η αστυνομία μπορεί να επικαλεστεί αντίσταση κατά της αρχής, εξύβριση ή οτιδήποτε άλλο κι άντε να αποδείξεις πως είσαι ένα φιλήσυχος ευγενικός πολίτης που δεν βρίζει, απλά έχει άποψη και θέλει να την εκφράζει.
Το επόμενο που αναμένουμε, αφού βαδίζουμε πλέον για τα καλά στο δρόμο που χαράσσουν οι Τραμπ, Μασκ, Όρμπαν και λοιποί είναι η «εισβολή» στο πανεπιστήμιο. Ήδη η ακροδεξιά πτέρυγα της Βουλής και όχι μόνο, κάθε φορά που συζητείται θέμα για το πανεπιστήμιο, δεν χάνει ευκαιρία να το ενοχοποιήσει, να το λοιδορήσει και να απαξιώσει τη δουλειά που γίνεται εκεί.
Σε τέτοιες εποχές, όπου ο τραμπισμός σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του και η ακροδεξιά επελαύνει ακάθεκτη, χρειάζονται ισχυρά αναχώματα. Αντί αυτού όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η κυβέρνηση προωθεί το ένα αυταρχικό μέτρο μετά το άλλο. Ο πρόεδρος, κατά παράβαση κάθε κοινής λογικής, πάει να επισκεφθεί ένα επικηρυγμένο από το Διεθνές Δικαστήριο πρωθυπουργό. Η πρόεδρος της Βουλής πορεύεται (όχι πια στα Pride) αλλά στα μνημόσυνα του Γρίβα. Και μαθητές χαιρετούν ναζιστικά.
