Η επίτροπος προσωπικών δεδομένων ζητά διευκρινίσεις από το ΑΚΕΛ για την κυκλοφορία της φωτογραφίας με τους μαθητές να χαιρετούν ναζιστικά σε σχολική φωτογραφία. Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά εκτέθηκαν, έστω κι αν τα πρόσωπα τους ήταν καλυμμένα. Είναι όμως τα προσωπικά δεδομένα πιο σημαντικά από το τι δείχνει η φωτογραφία;
Το πρόβλημα έγκειται στο ότι είναι ανήλικοι οι μαθητές; Αν ήταν ενήλικες, θα τίθετο και πάλι θέμα παραβίασης προσωπικών δεδομένων; Σε ποια ηλικία μπορούν οι άνθρωποι να έχουν επίγνωση του τι κάνουν και πότε κρίνονται ώριμοι ώστε να έχουν και την ευθύνη των πράξεων τους;
Η κυβέρνηση κατέθεσε πρόσφατα στη Βουλή νομοσχέδιο με το οποίο προβλέπεται δικαίωμα ψήφου στα 17. Του χρόνου τέτοιο καιρό ίσως οι 17άρηδες -μαθητές ακόμα- κληθούν να επιλέξουν τους ανθρώπους που πιστεύουν πως είναι ικανοί να τους αντιπροσωπεύουν στη Βουλή. Με άλλα λόγια κρίνεται πως σε τέτοια ηλικία οι άνθρωποι είναι ώριμοι και μπορούν να αναγνωρίζουν, μεταξύ άλλων, το ναζιστικό χαιρετισμό και το συμβολισμό του. (Δεν ξέρω πόσων χρονών είναι οι μαθητές της φωτογραφίας, αλλά το τι έγινε στους δύο παγκοσμίους πολέμους διδάσκεται από το δημοτικό).
Το υπουργείο Παιδείας, μετά από έρευνα, ανακοίνωσε πως επρόκειτο για μια νεανική απερισκεψία. Σε κάποιο βαθμό το πιστεύουμε. Και πολλά περιστατικά bullying μπορεί να οφείλονται σε απερισκεψία –με στόχο να κάνουν πλάκα τα παιδιά- και η χρήση κροτίδων από ανήλικους τώρα το Πάσχα οφείλεται σε απερισκεψία και πολλές άλλες πράξεις -σοβαρές και λιγότερο σοβαρές- μπορούν να αποδοθούν σε νεανική απερισκεψία. Μπορούν οι ανήλικοι να έχουν άφεση αμαρτιών πάντα και για όλα;
Φυσικά και τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται. Κι ο υπερπροστατευτισμός όμως είναι πολλές φορές επιζήμιος. Ανάμεσα στα δύο υπάρχει μια λεπτή γραμμή, τα όρια της οποίας δεν είναι πάντα σαφή και εύκολα ευδιάκριτα.
Μπορεί κάποιος να πει πως τα συγκεκριμένα παιδιά θυματοποιήθηκαν για να καταδειχθεί ένα γενικότερο πρόβλημα που υπάρχει ήδη στα σχολεία και φυσικά σε ολόκληρη την κοινωνία. Η καταγγελία της ύπαρξης ναζιστικής ιδεολογίας μέσα στα σχολεία, όσες λέξεις κι αν χρησιμοποιηθούν, δεν μπορεί να πείσει κανένα. Η εικόνα όμως παιδιών μιας ολάκερης τάξης να χαιρετούν ναζιστικά -έστω και απερίσκεπτα, έτσι για πλάκα- τρομάζει. Όχι πως ο τρόμος θα κρατήσει πολύ ή θα αλλάξει κάτι.
Τα προσωπικά δεδομένα -πολύ συχνά, πολλές φορές- έχουν το ρόλο του χαλιού κάτω από το οποίο μπορούμε να κρύβουμε ότι δεν μας αρέσει να βλέπουμε κι ότι δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε ως πραγματικότητα.
Το πρόβλημα σαφώς δεν είναι τα συγκεκριμένα παιδιά. Το πρόβλημα είναι πολύ πολύ βαθύτερο.
