Α, μπράβο! Ας αφήσουν για λίγο τα μεγάλα να ασχοληθούν με τα απλά και εύκολα για τους νομοθέτες πλην όμως δύσκολα για τους πολίτες. Ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιώργος Κουκουμάς κατέθεσε πρόταση νόμου με την οποία ρυθμίζεται νομικά η διαδικασία και η διαχείρισης της κατανομής του φιλοδωρήματος.
Μιλάμε για τα tipς, όπως το λέμε στο χωριό μου, που καταβάλλουν οι πελάτες για τους εργαζόμενους αλλά ουδείς γνωρίζει αν καταλήγουν στους εργαζόμενους. Είτε είναι σε κέντρα αναψυχής, είτε σε άλλους χώρους όπου υπάλληλοι εξυπηρετούν πελάτες. Με τη νομοθεσία διασφαλίζονται διαφανείς διαδικασίες και προβλέπονται έλεγχος και κυρώσεις για όσους εργοδότες παραβιάζουν το νέο νομικό πλαίσιο.
Ναι, ασχολούμαι με αυτό το απλό ζήτημα διότι στην μακαρία νήσο ουδείς ασχολείται με αποτέλεσμα να επικρατεί άγρια εκμετάλευση. Πάντα σε βάρος των εργαζομένων, που ούτως ή άλλως περνούν δύσκολες εποχές. Μπράβο στον κ. Κουκουμά που ασχολήθηκε και ετοίμασε νομοθεσία. Ας προβλέψει επί τη ευκαιρία και για κάτι άλλο σχετικό:
Το φιλοδώρημα, το tip, είναι εθελοντικό. Αλλά, όταν σε ένα εστιατόριο, για παράδειγμα, σου φέρνουν το μηχάνημα για να πληρώσεις με κάρτα, με πλαστικό χρήμα, και σε «υποχρεώνουν» να συμπληρώσεις και ποσοστό για φιλοδώρημα (5%,10%, 20% επί του λογαριασμού σου), παύει να είναι εθελοντικό και παύει να πηγαίνει απευθείας στον εργαζόμενο που σε εξυπηρετεί. Είναι αλήθεια ότι δεν σε υποχρεώνουν, αλλά είναι προσβλητική η διαδικασία. Εκτός του ότι το ποσοστό φιλοδωρήματος που θα αφήσεις πάει απευθείας στον τραπεζικό λογαριασμό του ιδιοκτήτη και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να γνωρίζουν πόσα χρήματα αφήνουν οι πελάτες για τους ίδιους.
Ας ασχοληθούν, λοιπόν, οι βουλευτές και με απλά ζητήματα. Όπως, για παράδειγμα, και με τις συνθήκες σε χώρους εργασίας. Σκέφτονται νομοθεσίες, ας πούμε, που υποχρεώνουν τους εργοδότες να διαθέτουν αίθουσες θηλασμού ώστε να εξυπηρετούνται οι μητέρες με τα νεογέννητα. Πολύ αξιόλογη πρωτοβουλία και στο πνεύμα της εποχής. Αλλά, δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν προσφέρουν καν μια αξιοπρεπή αίθουσα για να κάνουν το διάλειμμα τους οι εργαζόμενοι ή για να γευματίζουν το μεσημέρι. Ή χώρους στάθμευσης. Όταν υπάρχουν χώρες που διαθέτουν μέχρι και αίθουσες γυμναστικής ή αίθουσες χαλάρωσης, εδώ υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν καν καθαρούς χώρους υγιεινής.
Όταν αυτά τα απλά κι ανθρώπινα δεν ελέγχονται πώς θα ελεγχθεί, ας πούμε η εφαρμογή της νομοθεσίας για τον κατώτατο μισθό; «Εντοπίζονται περιπτώσεις που η συμμόρφωση εργοδοτών με τον κατώτατο μισθό δεν είναι ικανοποιητική», δήλωνε χτες ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Παναγιώτου, που έκανε δημοσιογραφική διάσκεψη για την πορεία της αγοράς εργασίας κατά την πρώτη διετία της διακυβέρνησης. «Χίλια ευρώ», είπε, «μπορεί να παίρνει και ένας που εργάζεται 38 ώρες και ένας που εργάζεται 48 ώρες».
Τι σημαίνει αυτό; Ότι υπάρχει ασυδοσία. Αυτό σημαίνει. Και εκμετάλλευση. Και κατάχρηση. Και δεν υπάρχει έλεγχος και κυρώσεις. Δεν είναι τυχαία τα πρόσφατα ευρήματα μεγάλης έρευνας που έγινε από τη ΣΕΚ. Το 98% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ο εθνικός κατώτατος μισθός των €1000 δεν επαρκεί για να καλύψει τις βασικές ανάγκες διαβίωσης. Το 23% δήλωσε ότι σχεδόν κάθε μήνα δυσκολεύεται να πραγματοποιήσει αγορές σε είδη πρώτης ανάγκης. Το 22% δήλωσε ότι χρειάστηκε να δανειστεί χρήματα για να καλύψει τις οικονομικές του υποχρεώσεις.
Οι μισθωτοί πληρώνουν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης επί 15 χρόνια και φαίνεται πλέον, και λόγο αυξημένου κόστους διαβίωσης, ότι είναι αδύνατο να επιστρέψει η ποιότητα ζωής προ κρίσης. Τουλάχιστον, ας υπάρξει έλεγχος σε βασικά ζητήματα για να υπάρχει και λίγη αξιοπρέπεια. Συνθήκες εργασίας, ωράρια, κατώτατος μισθός, συμπεριφορά… Διότι στο τέλος θα τους ζητήσουν και τα ρέστα τους εργαζόμενους. Όπως κάνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που του ζήτησαν συμβουλές και τους λέει να καταργήσουν τον 13ο μισθό… Το τελευταίο αποκούμπι που απέμεινε στους μισθωτούς. Έλεος!
>>>>>> Στη φωτογραφία, διάλειμμα εργαζομένων στο μεταλλείο του Μιτσερού πριν πολλές δεκαετίες. Προοδεύσαμε από τότε, δεν λέω, αλλά έχουμε ακόμα δρόμο. (Από την ιστοσελίδα του Κοινοτικού Συμβουλίου Μιτσερού).
