Οι εικόνες έκαναν χθες το γύρο του διαδικτύου, όπως και αμέτρητες παρόμοιες. Όχι όμως και το γύρο των πλείστων δελτίων ειδήσεων στις τηλεοράσεις, σ’ αυτή την περίπτωση της Γαλλίας αλλά και αλλού.
Μια ομάδα περίπου 200 διαδηλωτών ξένοι αλλά και Γάλλοι, είχε μαζεύτηκαν προχθές μπροστά από ένα μικρό αρτοποιείο σ’ έναν πεζόδρομο στο Στρασβούργο της Γαλλίας, μια ειρηνική πόλη αλλά και (δεύτερη) έδρα του Ευρωκοινοβουλίου όπως και του ΕΔΑΔ. Κρατώντας Παλαιστινιακές σημαίες, φώναζαν συνθήματα κάποιοι βρίζοντας τον κόσμο μέσα. Δημοτικοί αστυνομικοί οι οποίοι περνούσαν τυχαία με ποδήλατα προσπαθούσαν να τους συγκρατήσουν με τεράστια δυσκολία.
Οι τρόποι, φυσικά, ποτέ δεν γνώρισμα του όχλου πόσω δε μάλλον του συγκεκριμένου: ένα κράμα λοβοτομημένων «προοδευτικών» δυτικών από τη μία και ισλαμιστών από την άλλη. Αλλά αυτό δεν ήταν καν το ζήτημα. Το θέμα ήταν πως η διαδήλωση – κατά του… αρτοποιείου, πάντα – έγινε διότι οι συγκεκριμένοι άκουσαν ότι ο ιδιοκτήτης του είναι Εβραίος. Γάλλος. Αλλά Εβραίος.
Οι δρόμοι του Στρασβούργου αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης είχαν και έχουν να ζήσουν τέτοιες σκηνές από τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα περιστατικά όπου αυτό το είδος των ανθρώπων, βρίζει, φτύνει ή και ακόμα επιτίθεται σωματικά σε Εβραίους είτε διότι φέρουν χαρακτηριστικά τα οποία προδίδουν το θρήσκευμά τους είτε διότι είναι ή γίνεται γνωστό ότι είναι Εβραίοι είναι πλέον αμέτρητα στη Δύση.
Ο όχλος φτύνει, προπηλακίζει, ξυλοκοπεί και σε μερικές περιπτώσεις μαχαιρώνει τα θύματα τα οποία συχνά καμία σχέση δεν έχουν με το Ισραήλ. Υπήρξαν και περιστατικά, όπως όλοι ξέρουμε, που κατέληξαν σε δολοφονίες. Ο όχλος αναγράφει συνθήματα σε εβραϊκής ιδιοκτησίας καταστήματα, σε τοίχους συναγωγών, βανδαλίζει και καταστρέφει δημόσια περιουσία αλλά και την περιουσία αυτοχθόνων οι οποίοι, αυτό είναι το πλέον αδιανόητο, πληρώνουν με τις φόρους τους για να παρασιτούν αυτοί οι άνθρωποι στις χώρες τους ή και όταν δεν το κάνουν, να επιδεικνύουν μηδενική ανοχή σε ότι δεν συμφωνεί μαζί τους ή οι ίδιοι και οι ίδιες θεωρούν ότι δεν έχει θέση εκεί.
Την ίδια ακριβώς ώρα στη Γάζα υπέρ της οποίας οι σύγχρονοι ναζί – με τις καφίγιες, τις «αντιφαστικές» απόψεις που περισσότερο φασιστικές δεν υπάρχουν και όλα τα υπόλοιπα – υποτίθεται ότι διαδηλώνουν, ένας Παλαιστίνιος γιατρός ζητούσε μέσα από τα ΜΚΔ βοήθεια καθώς μόλις είχε λάβει ένα μήνυμα που ανάρτησε και το οποίο έγραφε: «Ξεπέρασες όλα τα όρια! Περίμενε…». Το υπέγραφε η ένοπλη πτέρυγα της Ισλαμικής Τζιχάντ.
Το… έγκλημα του δρος Μοχάμεντ Σακέρ, διευθυντή νοσηλευτικής στο Νοσοκομείο Νάσερ στη Χαν Γιούνις ήταν πως με αναρτήσεις του ζητούσε βοήθεια ώστε οι τρομοκράτες, της Ισλαμικής Τζιχάντ και της Χαμάς να φύγουν από το νοσοκομείο το οποίο, όπως και όλα τα άλλα νοσοκομεία και σχολεία ακόμα και τα αντίσκηνα των προσφύγων πλέον, μετατράπηκαν σε βάσεις των τρομοκρατών της Χαμάς.
Οι τρομοκράτες όπως πάντοτε έκαναν, οι εκθέσεις του ΟΗΕ το επιβεβαιώνουν εδώ και πολλά χρόνια άλλωστε, κρύβονται εκεί εκτοξεύουν ρουκέτες προς το Ισραήλ, εξαφανίζονται και όταν το ανταποδοτικό χτύπημα έρθει φροντίζουν οι εικόνες με τους νεκρούς να φτάσουν στα ΜΜΕ και να κάνουν το γύρο του κόσμου.
Προχθές, όταν η Χαμάς έκανε το ίδιο από το Νοσοκομείο Αλ Άχλι στη Γάζα οι Ισραηλινοί δεν απάντησαν αμέσως.
Παρενθετικά, το Αλ Άχλι είναι το νοσοκομείο το οποίο το 2023 ειπώθηκε ότι χτύπησαν οι Ισραηλινοί προκαλώντας υστερία από τα διεθνή ΜΜΕ για να αποδειχθεί τελικά ότι επρόκειτο για αποτυχημένη εκτόξευση ρουκέτας της Χαμάς. Οι ειδικοί υπολογίζουν τα περιστατικά στο 20% των εκτοξεύσεων από την τρομοκρατική οργάνωση με πάρα πολλά θύματα τα οποία βεβαίως παραμένουν αμνημόνευτα στην ευαίσθητη τάχα και «προοδευτική» Δύση.
Όταν οι Ισραηλινοί χτύπησαν στο Αλ Άχλι, χωρίς θύματα αφού προειδοποίησαν ώρες πριν να εκκενωθεί και καταστρέφοντας ένα κτήριο, αυτό της υποδοχής όπου, κατά τους Ισραηλινούς, είχαν στήσει το τοπικό τους αρχηγείο οι τρομοκράτες, τα δυτικά ΜΜΕ απλώς αναπαρήγαγαν την προπαγάνδα της Χαμάς ότι το Αλ Άχλι καταστράφηκε και «το τελευταίο νοσοκομείο που λειτουργεί στη Γάζα, τέθηκε εκτός λειτουργίας».
Δεν μπορεί βέβαια κανείς να δεχθεί πλήγματα εναντίον νοσοκομείων ακόμα και εάν είναι τα αρχηγεία των τρομοκρατών εκεί.
Όμως, το απίστευτο είναι πως από όλους αυτούς που αναπαράγουν μονίμως την προπαγάνδα αυτής της σκοταδιστικής εγκληματικής οργάνωσης – όπως και τους ψευδείς με παραδοχή της ίδιας, μόλις τις προάλλες, αριθμούς των νεκρών – κανείς δεν λέει ποτέ έστω και μία κουβέντα για την κραυγή απόγνωσης των κατοίκων της Γάζας για τη Χαμάς, ούτε βέβαια και το γεγονός ότι όσοι μιλήσουν εναντίον της, εκτελούνται όπως έγινε με τους νέους που οργάνωσαν τελευταίες διαδηλώσεις και τόσους άλλους.
Όλοι αυτοί οι οποίοι τάχα κόπτονται για τους Παλαιστίνιους, είτε για να προβληθούν στα ΜΚΔ ως «προχωρημένοι», να πουλήσουν μούρη και να τους δώσουν λίγη προσοχή, είτε για να περάσουν πολιτικές ατζέντες, δεκάρα δεν έχουν δώσει και ούτε πρόκειται για τα εγκλήματα της Χαμάς εναντίον Εβραίων, και εάν αυτοί δεν τους αφορούν, των ίδιων των Παλαιστινίων.
Όταν προχθές στην Αθήνα μετά από «αντιφασιστική» συναυλία στο λόφο του Στρέφη – «αντιφασιστική» = για αύξηση των ψήφων της «αριστεράς» – τα Εξάρχεια πήραν και πάλι φωτιά, μαζί με αυτοκίνητα κάποιων οι οποίοι ήταν στη συναυλία, εμφανίστηκε το γνωστό αφήγημα ότι επρόκειτο για… αστυνομικούς μασκαρεμένους. Βεβαίως, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερο μυαλό για να καταλάβει ποια ήταν η αλήθεια. Όμως και πάλι, δεν φημίζονται για την εξυπνάδα τους τα άκρα. Ούτε τα ψέκια. Εξού και το ποιοί καταλήγουν εκεί. Ειπώθηκε όμως και κάτι άλλο: ότι έφταιγε η κυβέρνηση η οποία δεν προστάτεψε λέει τα αυτοκίνητα των «αντιφασιστών». Από τους συντρόφους τους!
Αυτό το σκηνικό της παράνοιας και των ελλειμμάτων θα ήταν αστείο εάν δεν ήταν τόσο απειλητικό για την Ευρώπη και όχι μόνο η οποία εμφανίζεται όλο και πιο ανήμπορη ή και αδιάφορη να ελέγξει αυτό τον νέο άθλιο είδος των Ναζί του σήμερα, διότι περί αυτού πρόκειται, οι οποίοι κυνηγούν Εβραίους και όποιον τους αμφισβητήσει, σπάνε ότι βρουν μπροστά τους και τρομοκρατούν κοινωνίες οι οποίες, εάν μιλάμε για τους μουλάδες τους έχουν δώσει στέγη και προστασία και είναι καιρός να στείλουν σπίτι τους όσους νοσταλγούν τη Σαρία, εάν δε μιλάμε για τις ορδές των ορφανών του Στάλιν και των υπολοίπων, να τους χειριστούν με την αυστηρότητα που ο Νόμος επιτάσσει.
Κυρίως όμως, αυτές οι κοινωνίες, εμείς όλοι, έχουμε ευθύνη να σταθούμε μπροστά στους Ναζί της εποχής. Όπως δεν έχουμε καμία δικαιολογία όταν αφήνουμε τη δημοκρατία να πεθαίνει στα χέρια, τη βία και τα ελλείμματά τους.
