«Αυτά που συμβαίνουν είναι τρελά πράγματα και πλέον μιλάμε για το μεγαλύτερο «εμπορικό σοκ» στην Ιστορία», τονίζει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» ο νομπελίστας οικονομολόγος και Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, Πολ Κρούγκμαν (φωτό).
«Ο Τραμπ», συνεχίζει, «έχει εμμονή με τους δασμούς και ίσως να μην καταλαβαίνει απολύτως τι κάνει. Όποιος πιστεύει ότι υπάρχει μία προσεκτικά υπολογισμένη στρατηγική εδώ, μάλλον απλώς βγάζει πράγματα από το μυαλό του. Πιθανότατα δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο στην πραγματικότητα, και απλώς ακολουθεί το ένστικτό του. Πρέπει να καταλάβετε ότι είναι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που δεν του λένε ποτέ ότι κάνει λάθος».
«Όποιος τοποθετείται ξεκάθαρα υπέρ των δασμών, ή την οικονομική πολιτική του Τραμπ γενικά, θα πρέπει να κρατηθεί μακριά από αιχμηρά αντικείμενα και να του απαγορεύεται να χειρίζεται βαριά μηχανήματα», έγραψε ο Κρούγκμαν, ένας από τους κορυφαίους οικονομολόγους της χώρας, σε μια ανάρτηση στο Substack με τίτλο «Ο Τραμπ είναι ανόητος, ακανόνιστος και αδύναμος»
ΥΓ: Κι όμως, υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά μας κυκλοφορούν, αρκετοί μάλιστα είναι και επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Το πρόβλημά τους είναι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ένας άριστος, έστω, μπίζνεσμαν μπορεί να κυβερνήσει μια χώρα σαν νάναι εταιρεία. Εκτός του ότι είναι αντιδεοντολογικό, για ευνόητους λόγους, είναι και πρακτικά επικίνδυνο.
Είναι σαν να βάζεις έναν ικανό πολιτικό, ακόμα και ηγέτη κράτους, να σου διευθύνει το εργοστάσιο, την κατασκευαστική σου εταιρεία, την υπεραγορά σου, τα πετρέλαια, την αλυσίδα εστιατορίων σου.
Φανταστείτε μερικούς «γίγαντες της πολιτικής», σαν τον Γκάντι, τον Μαντέλα, τον Ντε Γκολ, τον Τσόρτσιλ, την Θάτσερ, τον Ούλαφ Πάλμερ, τον Ρούζβελτ, τον Καποδίστρια, και πολλούς ακόμα…
Και βάλτε έπειτα έναν μπίζνεσμαν στα … δικά τους παπούτσια! Θα χάσουν το δρόμο.
Η αβεβαιότητα που απλώνεται πια σε όλο τον κόσμο οπωσδήποτε θα βάλει φρένο στις ανάπτυξη των οικονομιών. Κάτι που θα μπορούσε να βυθίσει γρήγορα πολλές χώρες σε ύφεση.
Το περασμένο Σάββατο, στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, σε μία από τις πολλές συζητήσεις εκεί είχα την ευκαιρία να συντονίσει μία από αυτές με τίτλο «Μία πρώτη Εκτίμηση για τα Νέα Ψηλά Κύματα στο Παγκόσμιο Εμπόριο», με τον κ. Robin van Puyenbroeck, Εκτελεστικό Διευθυντή Επιχειρηματικής Ανάπτυξης (Business Development), στον Παγκόσμιο Σύνδεσμο Κέντρων Εμπορίου (World Trade Centers Association), στις ΗΠΑ.
Το ρώτησα ποια είναι σήμερα τα πιο εμπορεύσιμα προϊόντα; Χαμογέλασε πικρά. Και είπε, «εδώ που φτάσαμε τώρα, δεν ξέρω πόση σημασία έχει αυτό. Ο καφές είναι ένα τέτοιο προϊόν. Αλλά πόση σημασία έχει πιά όταν η Αμερική, φερ ειπείν, που δεν καλλιεργεί ούτε έναν κόκκο καφέ, τον φορολογεί;»
Παρακολουθώντας την κατάσταση διεθνώς, ο Πούγενμπρεκ, φοβάται πως τα πράγματα αγριεύουν ήδη, και μάλιστα με άσχημο τρόπο. Αναφέρθηκε, για παράδειγμα, στην Ρουμανία, «όπου οι άνθρωποι εκεί είναι τόσο απαξιωμένοι, που άκουσα πολλούς να λένε «είμασταν καλύτερα επί Τσαουσέσκου»!
Μπαίνουμε από σήμερα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Εβδομάδα των Παθών και της Ανάστασης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Όπου το μήνυμα και η ελπίδα είναι αδιατάρακτα το ίδιο – κόντρα σε ότι σατανικό μπορεί να συμβαίνει σε αυτόν τον «Θεότρελλο, Πλανήτη μας: Ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει μία ζωή, πιο δυνατή από τον θάνατο. Είναι η ζωή του Χριστού.
Για να σας μεταφέρω ένα έθιμο της ημέρας από την Ελλάδα, θα πάμε σήμερα στην Κέρκυρα. Όπου από την Μεγάλη Δευτέρα οι Κερκυραίες νοικοκυρές αρχίζουν τις προετοιμασίες και την παρασκευή των παραδοσιακών κερκυραϊκών τσουρεκιών «φογάτσα» και «κολομπίνα», και τα δυο ενετικής προέλευσης. Η «φογάτσα» είναι το πασχαλινό ψωμί της Κέρκυρας. Είναι στρογγυλό και για την παρασκευή τους απαιτούνται όλα σχεδόν τα υλικά ενός απλού τσουρεκιού, αβγά, γάλα, ζάχαρη, βούτυρο, αλεύρι, μαγιά, βανίλια και ξύσμα πορτοκαλιού με τη διαφορά όμως ότι στη συνταγή προστίθεται το παραδοσιακό κερκυραϊκό λικέρ, κουμ κουάτ με κομματάκια από γλυκό του κουταλιού κουμ κουάτ. Η «κολομπίνα» παράγεται από τα ίδια σχεδόν υλικά αλλά έχει σχήμα πλεξούδας ή περιστεριού. Στολίζεται με ένα κόκκινο αυγό αλλά και ένα φτερό.
ΥΓ: Θα πούμε κι άλλα τέτοια ωραία, αυτήν την Μεγάλη Εβδομάδα.
