Θα έπρεπε να είχαν επαναρχίσει οι έρευνες για την ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης- Κύπρου. Τα όσα μεταδίδονταν την τελευταία περίοδο σημείωναν ότι στις 10 του Απρίλη τα ερευνητικά σκάφη θα ξεκινούσαν εργασίες. Αυτό αναφερόταν την τελευταία περίοδο στην Αθήνα μέσω διαρροών. Τι έγινε;
Μήπως πάγωσαν οι σχεδιασμοί ή υπάρχει κάποιος λόγος- πολιτικός ή μη- για την μη έναρξη; Μήπως οφείλεται στην προειδοποίηση της Άγκυρας ότι τίποτε δεν θα γίνεται χωρίς τη συγκατάθεσή της; Τι αποφασίσθηκε, εάν αποφασίσθηκε στο ΚΥΣΕΑ, που συνήλθε στο Μέγαρο Μαξίμου; Και να μην έχουν ληφθεί αποφάσεις, υπάρχει θέμα.
Όλα αυτά τα ερωτήματα τίθενται επειδή οι απαντήσεις αφορούν και την Κύπρο, ως μέρος του έργου αυτού. Αφορούν προφανώς την Κυπριακή Δημοκρατία οι όποιοι χειρισμοί γίνονται ή δεν γίνονται από την Αθήνα, σε σχέση με την Τουρκία καθώς αγγίζουν και την Κύπρο.
Εάν η Αθήνα έχει συζητήσει το θέμα με την Άγκυρα, τότε στην κατοχική πλευρά έχει εκχωρηθεί λόγος και ρόλος. Δεν θα πρέπει τούτο να έχει γίνει, καθώς πολιτικά είναι λάθος και μακροπρόθεσμα θα έχει επιπτώσεις στην ελληνική πλευρά. Μόνο όσοι δεν γνωρίζουν τις τουρκικές προθέσεις και τη διαχρονική πολιτική της Άγκυρας έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου θα έπρατταν τούτο. Γι αυτό και εκτιμάται πως κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Η ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης- Κύπρου ( με προοπτική να συνδεθεί και με το Ισραήλ), είναι ζήτημα που αφορά τα εμπλεκόμενα κράτη. Στη φάση αυτή πρόκειται για ένα θέμα που αποτελεί ελληνική υπόθεση, ένα ζήτημα που η υλοποίηση του περνά μέσα από την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η συζήτηση του με άλλο κράτος, ειδικά με την Τουρκία, δεν συστήνεται. Πρόκειται για ένα έργο, που δεν θα πρέπει λογικά να προκαλεί αντιδράσεις. Αντιδράσεις προέρχονται μόνο από ιμπεριαλιστικές, επεκτατικές δυνάμεις, που ετσιθελικά επιχειρούν να επιβάλλουν τις επιδιώξεις και σχεδιασμούς τους.
Για το συγκεκριμένο σχέδιο, της ηλεκτρικής διασύνδεσης, υπάρχουν διάφορες απόψεις ως προς τη χρησιμότητα και βιωσιμότητά του. Αυτό είναι ένα κεφάλαιο, που οι αρμόδιοι έχουν αξιολογήσει και θα συνεχίσουν να το πράττουν, έχοντας όλα τα δεδομένα ενώπιον τους. Το θέμα σήμερα είναι πως αντιδρά η Αθήνα στις τουρκικές πιέσεις και απειλές.
Τι επιδιώκει διαχρονικά η Άγκυρα; Αυτό που στοχεύει μέσα από την υλοποίηση σχεδιασμών της είναι η φιλανδοποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου. Να αποκτήσει, δηλαδή, συγκεκαλυμμένο έλεγχο των κρατών αυτών διά των εξαρτήσεων που θα δημιουργήσει. Στην Ελλάδα με το γκριζάρισμα του Αιγαίου, τη συστηματική υπονόμευση του ελληνικού κράτους, κυρίως μέσω των Προξενείων.
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, ο έλεγχος μπορεί να υπάρξει είτε με λύση ( τύπου Ανάν και Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με βάση τις ρυθμίσεις που συζητούνται) είτε χωρίς. Και τούτο έχει γίνει σε κάποιες περιπτώσεις. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να εξηγηθεί, για παράδειγμα, το γεγονός ότι το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα S-300 δεν παραλήφθηκε ποτέ; Ή το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν αξιοποιήθηκε το φυσικό αέριο που εντοπίσθηκε στην κυπριακή ΑΟΖ, επειδή αντιδρά η κατοχική πλευρά; Εσχάτως, ωστόσο, φαίνεται να δρομολογούνται στα ενεργειακά εξελίξεις, που θα βάλουν το αέριο στο… αυλάκι! Αυτό θα ανατρέψει όχι μόνο τις τουρκικές επιδιώξεις, αλλά και διαχρονικές πολιτικές, που ακολουθούνταν από τη Λευκωσία. Η Κυπριακή Δημοκρατία παρουσιάζεται πιο αποφασισμένη να προχωρήσει σε αυτή τη φάση, αξιοποιώντας πολλά και διαφορετικά συμφέροντα.
Στην Άγκυρα θεωρούν πως η φιλανδοποίηση θα επιτευχθεί αναπτύσσοντας φοβικά σύνδρομα. Το πράττει συνεχώς, συστηματικά και μεθοδευμένα. Η κατοχική πλευρά πιέζει και απειλεί. Εάν, για παράδειγμα, δεν προχωρήσει η ηλεκτρική διασύνδεση τι θα σημαίνει; Προσαρμογή στις τουρκικές επιδιώξεις και σχεδιασμούς. Εάν υλοποιηθεί, τότε θα είναι απάντηση στην Άγκυρα και στις προσπάθειες φιλανδοποίησης. Η μπάλα βρίσκεται στην πλευρά του Έλληνα Πρωθυπουργού.
