Τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Ούζι Ράμπι περίμενε μια ομάδα δημοσιογράφων που επισκέπτονταν το Ισραήλ. Μπροστά από χάρτες που απεικόνιζαν την ευρύτερη Μέση Ανατολή ο Ισραηλινός καθηγητής που εξηγούσε ποια είναι η κατάσταση στην περιοχή επί του εδάφους. Μέσα από τους χάρτες περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια το ρόλο που έπαιζε τη δεδομένη στιγμή το Ιράν, το οποίο θεωρούσε την πηγή των προβλημάτων.
Έξι μήνες αργότερα θα ξανασυναντήσω τον Ούζι Ράμπι, την Πέμπτη το πρωί, στη Λευκωσία με πρωτοβουλία του φίλου βουλευτή Χρύση Παντελίδη. Οι μόνες διαφορές του τότε με το σήμερα: ότι αυτή τη φορά μιλούσε χωρίς να έχει χάρτες και η κατάσταση στη Συρία με την αλλαγή καθεστώτος και πως διαμορφώνεται μια νέα τάξη πραγμάτων.
Στα άλλα θέματα τα πράγματα η κατάσταση παραμένει η ίδια ως είχε και από τα όσα άκουσε κι εγώ και οι άλλοι παρευρισκόμενοι, στο εγγύς μέλλον δεν προβλέπεται να αλλάξουν. Γι’ αυτό και ο ίδιος δεν θέλει να απαντήσει σε ερωτήματα του στιλ… «ποια θα είναι η επόμενη μέρα» στην περιοχή μας. Και ένα δίκαιο το έχει γιατί προσεγγίσεις αυτό του στιλ, οι οποίες στον ευρύτερο δυτικό κόσμο μπορεί να μπορούν να απαντηθούν, στη Μέση Ανατολή είναι πολύ δύσκολο. Γιατί η επόμενη ημέρα – αν μπορούσα να προσθέσω στην όλη προσέγγιση του Ούζι Ράμπι – στην Μέση Ανατολή δεν ήταν ποτέ κάτι προβλέψιμο ούτε και θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει. Τα παραδείγματα πολλά, με πιο χαρακτηριστικό στη νεότερη ιστορία της περιοχής, την «Αραβική Άνοιξη».
Μια «Αραβική Άνοιξη» η οποία έχει επηρεάσει ολόκληρη την περιοχή όχι όπως το αντιλαμβάνονταν στον δυτικό κόσμο, ως μιας μορφής επανάσταση. Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» που ανέπτυξε ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στην Αίγυπτο συνεχίζει και σήμερα να παραμένει ισχυρή, όχι όμως στη Μέση Ανατολή. Γνώστες της Μέσης Ανατολής, όπως ο Ούζι Ράμπι, επισημαίνουν πως η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» δεν είναι ισχυρή στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, είναι πολύ πιο ισχυρή στην Ευρώπη αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κατά τον καθηγητή τα δύο σημεία, στην περιοχή μας. όπου η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» παραμένει ισχυρή είναι στη Γάζα και στην Τουρκία. Στη Γάζα η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» αντιπροσωπεύεται από τη Χαμάς και στην Τουρκία από το ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης).
Για τους Ισραηλινούς ευρύτερα, αλλά και για τον Ούζι Ράμπι ειδικότερα το Ιράν παραμένει ο υπαριθμόν ένας κίνδυνος για ολόκληρη την περιοχή. Μπορεί να μην έχει την ισχύ που είχε μέχρι πριν από λίγο καιρό, αλλά παραμένει ένας κίνδυνος για την περιοχή, όπως σημειώνουν.
Η επικείμενη συνάντηση Αμερικανών και Ιρανών είναι κομβικής σημασίας για την περιοχή και απ’ αυτή θα διαφανεί εάν τα πράγματα θα οδεύουν προς την ειρήνη ή εάν θα δούμε ένα ακόμα πολεμικό μέτωπο. Το ζητούμενο είναι ένα, και αυτός είναι ο στόχος των Αμερικανών, να μην προχωρήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Η κατάσταση στη Συρία και το πως διαμορφώνεται εκεί ο συσχετισμός δυνάμεων ενδεχομένως να ενδιαφέρει περισσότερο την Κύπρο κι αυτό έχει να κάνει με τον παράγοντα Τουρκία. Γιατί οι τακτικές εδραίωσης που ακολουθεί η Άγκυρα στην περίπτωση της βόρειας Συρίας δεν είναι διαφορετικές από αυτές που εφαρμόζει στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Προχωρεί συστηματικά στην τουρκοποίηση συγκεκριμένων περιοχών, ή εάν θέλετε στην τουρκοποίηση των κουρδικών περιοχών στο βόρειο τμήμα της Συρίας.
Στην περίπτωση όμως της Συρίας η μέθοδος μπορεί να είναι ο ίδιος με την Κύπρο αλλά ακολουθεί μια κάπως διαφορετική τακτική. Στόχος της είναι να απομακρύνει τους Κούρδους κάτοικους από τις περιοχές όπου διαμένουν (όπως δηλαδή έπραξε και με τους Ελληνοκύπριους το 1974) και σ’ αυτές θα μεταφερθούν Σύροι πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στην Τουρκία στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη χώρα.
Έλεγχος της Συρίας, αλλά και στοχεύοντας σε έλεγχο του Λιβάνου, αποτελεί, σύμφωνα με τον Ούζι Ράμπι, έναν από τους στόχους του Ερντογάν, που δεν είναι άλλος από την αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και το Ισραήλ με την Κύπρο μπορεί να αποτελέσουν τα εμπόδια σ’ αυτό τον στόχο εάν συνεχίσουν να συνεργάζονται στενά.
* Με τον Ούζι Ράμπι λίγο πριν ξεκινήσει η εκδήλωση, φωτογραφία του Γιώργου Χριστοφόρου.
