Θυμάστε τον Γεάδη Γεάδη; Τον ευρωβουλευτή του ΕΛΑΜ που κορδωτός- κορδωτός έβγαζε σέλφι έξω από τον Λευκό Οίκο την ημέρα της ορκωμοσίας του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ λέγοντας μας πώς δήθεν ήταν και ο μοναδικός εκπρόσωπος της Κύπρου στην τελετή; Στην πραγματικότητα, ο Γεάδης Γεάδη βρέθηκε στην αμερικανική πρωτεύουσα εκείνη την μέρα ως μέλος της αντιπροσωπείας της πολιτικής ομάδας του ECR, της ομάδας των συντηρητικών της Ευρώπης, με την οποία, ο Αμερικανός Πρόεδρος, διατηρεί πολύ καλές σχέσεις μαζί τους, κυρίως λόγω Μελόνι.

Έτσι ήρθε και η πρόσκληση για την ημέρα της ορκωμοσίας και άδραξε την ευκαιρία και ο Γεάδης να μπει σφήνα στην αποστολή και να δώσει το παρών του. Πόσταρε και την φωτογραφία του μπροστά στον κτίριο που φιλοξενεί τον Αμερικανό Πρόεδρο, γράφοντας μας για την «μεγάλη τιμή» να ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της Κύπρου στην τελετή και να καυχιέται πώς αυτή ήταν και η απάντηση προς όσους θεωρούσαν πώς το ΕΛΑΜ θα ήταν στο περιθώριο.

Αυτό βέβαια σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Διότι ζούμε σε μια εποχή όπου η διαχωριστική γραμμή μεταξύ περιθωρίου και κανονικότητας είναι τόσο λεπτή που συχνά δεν είναι καν ευδιάκριτη. Σε κάποιες περιπτώσεις, το περιθώριο γίνεται εξουσία και το ίδιο το σύστημα, με την ψήφο μάλιστα της ίδιας της κοινωνίας. Διότι στην εποχή του τέλους της πολιτικής και της παντοκρατορίας του όχλου των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, θεωρείται πράξη επαναστατική, ο βιασμός ακόμα και της κοινής λογικής.

Την ανάρτηση Γεάδη Γεάδη και όλους τους ακόλουθους συνειρμούς, μας τους θύμισε ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος όταν προχθές εκθείαζε τον Ταγίπ Ερντογάν ενώπιον του Ισραηλινού Προέδρου.

«Είναι πολύ δυνατός και έξυπνος άνθρωπος. Έχω πολύ καλές σχέσεις με τον Ερντογάν. Τον αγαπώ. Με αγαπάει επίσης. Και ο Τύπος θυμώνει πολύ όταν λέω ότι αγαπώ τον Ερντογάν. Έχουμε κάνει πολλά πράγματα και δεν είχαμε ποτέ προβλήματα. Και όπως θυμάστε, πήραμε και τον ιεροκήρυκα πίσω από την Τουρκία. Ήταν τεράστια υπόθεση. Το είπα στον Πρωθυπουργό Νετανιάχου αυτό. Η Τουρκία και οι ηγέτες του είπα ότι δεν θα είναι πρόβλημα. Κοιτάξτε, ο Ερντογάν είναι ένας δυνατός και έξυπνος άνθρωπος».

Αυτά και άλλα πολλά είπε ο Ντόναλντ Τραμπ για τον φίλο του τον Τούρκο Πρόεδρο. Αλλά στο ΕΛΑΜ, που όλα τα βλέπουν, όλα τα ακούν, όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν ως νέοι Κολοκοτρώνηδες και Αθανάσιοι Διάκοι, δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν είχαν τίποτα να πουν. Ούτε ο Χρίστος Χρίστου βρήκε κάτι να μας πει, ούτε ο Σωτήρης Ιωάννου, ούτε ο Μάριος Πελεκάνος. Ούτε ακόμα και ο λαλίστατος Γεάδης Γεάδη, που κάθε τρεις και λίγο περηφανεύεται για τις παρεμβάσεις του και τις τροπολογίες που καταθέτει στο Ευρωκοινοβούλιο εναντίον της Τουρκίας. Ο πολιτικός που είχε την μεγάλη τιμή, όμως μας έγραψε, να είναι ο μοναδικός Κύπριος που βρέθηκε, στην τελετή ορκωμοσίας του νέου Αμερικανού Προέδρου.

Είπε και άλλα ο φίλος τους ο Τραμπ στον εφέντη Ερντογάν και σύμφωνα με τα ρεπορτάζ σε ελλαδικά ΜΜΕ, υποστήριξε, με τόνο που άφηνε να εννοηθεί πως τον διασκεδάζει, ότι η Τουρκία έχει πλέον πάρει de facto τον «έλεγχο» της Συρίας.

«Του είπα (σ.σ. του κ. Ερντογάν): ‘Συγχαρητήρια, κατάφερες κάτι που δεν είχε καταφέρει να κάνει κανείς σε 2.000 χρόνια. Πήρες τον έλεγχο της Συρίας’», δήλωσε.

Αυτά απλά για αντιληφθούν κάποιοι πώς, αφενός η ευαισθησία και ο πατριωτισμός ορισμένων, κατά τ’ άλλα ανισυστημικών και γνήσιων πατριωτών, εξαντλείται σε εύηχα συνθήματα και ανάλογα με το πόσο τους παίρνει και πόσο τους βολεύει.

Αφετέρου, θα πρέπει ως πολίτες να δούμε και λίγο έξω από τις παρωπίδες του θυμού και της πολιτικής απελπισίας μας και να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους που βαδίζουμε. Το έργο όπως εξελίσσεται επί της δεύτερης θητείας Τραμπ, είναι εφιαλτικό. Η παγκόσμια οικονομία σείεται συνθέμελα με τους δασμούς που επιβάλλει και αυτό ίσως να είναι μόνο η αρχή της ιστορίας. Το Make American Great Again, δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Το όλο σκηνικό παραπέμπει σε άλλες σκοτεινές περιόδους της ιστορίας που η κατάληξη τους ήταν το αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας.

Στην Αμερική είναι ο Τραμπ, στην Ρωσία ο Πούτιν, στην ΕΕ η ακροδεξιά και όλοι μαζί αποτελούν στοιχεία της ίδιας εξίσωσης… Κάπου εδώ, κολλά και η δική μας ιστορία με τον Γεάδη στο Λευκό Οίκο…