Αν έχουν την καλοσύνη θα πρέπει να μας εξηγήσουν ελληνικά τι εννοούν! Μέγιστος μαζοχισμός και αυτομαστίγωμα να ακούς να επαναλαμβάνεται κάθε πρωί η μαθηματική απόδειξη της ελλειμματικής και ανάστροφης αντίληψης πραγμάτων.
Ο θαυμασμός και η εκτίμησή μου απέραντη στις κυρίες Βρεττού και Ηλιάδη.
Με φειδώ λοιπόν αγαπητοί φίλοι για σχεδόν όλα, ακόμη και γι’ αυτές τις αναπνοές μας, μη σωθούν αίφνης [όπως το νερό]. Έτσι προέκυψαν και οι άνωθεν καθημερινές προτροπές προς τον λαό να κάνει οικονομία, να εφαρμόσει πρόγραμμα λιτότητας, ν’ αποφύγει την άσκοπη κατανάλωση. Γενικά η φειδώ θα γίνει η δική μας σκιά! Η δική τους, άλλη κουβέντα, μεγάλη υπόθεση, δε χωράει στη στήλη!
Με φειδώ, λοιπόν, μας είπαν να χρησιμοποιούμε τα κλιματιστικά όταν έξω είναι 45 βαθμοί, στους 4 ή -4 και πάλιν με φειδώ οι κεντρικές θερμάνσεις για όσους έχουν την πολυτέλεια να αγοράζουν πετρέλαιο… Με φειδώ να ποτίζουν οι αγρότες με αυτόματα συστήματα (με την προϋπόθεση ότι υπάρχει νερό βέβαια). Με φειδώ ο φωτισμός και το ίντερνετ στα γραφεία [νυκτερινές εργασίες ν’ αποφεύγονται], μη ξεχνάτε πριν πάτε για ύπνο να κλείνετε όλες τις πρίζες, εκείνοι που έχουν δίπατα και τρίπατα πρόβλημά τους. Αυτοί που πρότειναν και προέτρεψαν πολλούς να βάλουν φωτοβολταϊκά για να τα κονομήσουν, να εύχονται να μη βρεθούν στο ίδιο πεζοδρόμιο με τους προτείναντες.
Με φειδώ και στο μαγείρεμα κυρίες μου. Μη βλέπετε τη Γαλάτεια και τα καλούδια που ετοιμάζει στην τηλεόραση και να μαγειρεύετε ταυτόχρονα, ή το ένα ή το άλλο καθότι και τα δύο μαζί είναι σπατάλη ηλεκτρισμού! Μη βράζετε πολύ τα μακαρόνια (με φειδώ το νερό, μη ξεχνάτε), εξ’ άλλου al dente είναι της μόδας, ούτε το ρύζι πολλή ώρα, να τσακρούν λίο οι κόκκοι στα δόντια, το ίδιο και το πουργούρι να νιώθεις το σιτάρι της μάνας γη, όσο δε για κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, με φειδώ, έννεν ανάγκη να ψηθεί που μέσα, saignant το λένε οι Γάλλοι.
Κάτι παρόμοιο άκουγα και για τις λαμπρατζιές που πρέπει να γίνονται με φειδώ. Ποια η ανάγκη θέσπισης άλλης νομοθεσίας αφού η λαμπρατζιά εμπίπτει μέσα στο νόμο της γενικής απαγόρευσης της φωτιάς εκτός ορισμένων περιστάσεων… αγνώστων παραγόντων.
Με φειδώ, λοιπόν, εμείς, το υπόλοιπον του βίου μας επί της βραχονησίδας, τουτέστιν λιτότητα, οικονομία, και συγκρατημένη χρήση των αγαθών που μας προσφέρει ο Ύψιστος όπως η γη και η θάλασσα. Με πολλή φειδώ οι πρόνοιες για την υγεία και τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα κλιματιστικά, τα επιδόματα και οι συντάξεις.
Όμως χωρίς φειδώ δίνονται οι άδειες για να κτιστούν επί παραλιών τα υπερμεγέθη δείγματα της αχαλίνωτης φιλοδοξίας μας και αυτό και στο νότο και στον βορρά, τρανή απόδειξη ότι η ίδια νοοτροπία του σεβασμού προς το περιβάλλον διακατέχει αμφότερους τους κατοίκους ένθεν και ένθεν της γραμμής! Χωρίς φειδώ τα πολυπληθή ταξιδάκια με ιδιόκτητο τζέτ, οι νέοι αυτοκινητόδρομοι, οι μαρίνες και τα γκόλφ. Χωρίς φειδώ μα και χωρίς μυαλό χαριεντίζεται ο τουρισμός για τα εκατομμύρια που θα συρρεύσουν στο μισό νησί και θα αναχωρήσουν άλουτοι. Να σκεπτόμεθα, προτείνει διαφήμιση της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης που τελειώνει με εκείνη την τρυφερή γυναικεία φωνούλα που ερωτά τον απορημένο τηλεθεατή «θέλεις να το μοιραστείς μαζί μας;», χωρίς να διευκρινίζει ακριβώς τι εννοεί!
Με ιδιαίτερη φειδώ μίλησαν και με τους γενναίους κυνηγούς! Που τον φόον απώλειας ψήφων έχασαν τη λαλιά τους! Μα τον Θεό, εν εβρέθηκεν έναν πλάσμα να υψώσει τη φωνή του και να βιδώσει μέσα στα μυαλά τους ότι το κυνήγι εν βίτσιο και όχι δικαίωμα! Όσο για τη νομοθεσία για τους σκύλους που οι εθνοπατέρες μας «εβαρέθηκαν» να ασχοληθούν και να ψηφίσουν, επιμένω ότι κατά λάθος υπάρχουμε στο χάρτη της Ευρώπης και κανονικά θα έπρεπε να μας πετάξουν έξω ως ανάξιους και αμπάλατους. Δε μας αξίζει, και όπως έγραψε το 1908 η αγαπημένη Μάγδα, σύζυγος του μέγιστου Πρώσου αρχαιοκάπηλου Max Ohnefalsch – Richter, οι αυτόχθονες τρώνε ό,τι πετά και ό,τι έρπει».
Τέλος-τέλος, και προπάντων, με φειδώ και οι κινήσεις μας στο αναμενόμενο και επικίνδυνο πολιτικό παρασκήνιο…μην τύχει και μας διαφύγει κατά λάθος καμιά πρόταση που μπορεί να παρεξηγηθεί, να είναι εκτός των αυστηρά καθορισμένων πλαισίων, και να αποδοθεί σε στιγμή αδυναμίας…ότι λυγίσαμε τέλος πάντων ως κράτος, αθετώντας πατροπαράδοτες αξίες που μας κληρονόμησαν οι πρόγονοι μας, όπως ελέχθει κατά κόρον στους εορτασμούς των δύο τελευταίων εθνικών παλιγγενεσιών.
Προπάντων με προσοχή και φειδωλοί στις απαράδεχτες παραχωρήσεις που θα ζητήσουν από την καημένη και χαροκαμένη μισή πατρίδα μας που ζει εδώ και 50 χρόνια κάτω από την μπότα του κατακτητή… και η οποία παρόλα αυτά παραμένει ο πυλώνας σταθερότητας και συνεργασίας στην ανατολική Μεσόγειο!!!
Όπως πάντα από την αμηχανία και τον παραλογισμό μας βγάζουν ή οι απομηχανής θεοί, ή και οι πρόγονοί μας: τῆς αἰδοῦς ὀλίγην ποιήσασθαι φειδώ. Μετάφραση για τους αυτόχθονες που δεν κατάλαβαν: μην κάνετε πολλή οικονομία στη σεμνότητα. Πόση απουσία φειδούς, πόση υπερβολή, πόσος άσκοπος ψευτο-ρομαντισμός, τι θεατρινισμός και υποκρισία, πόση εκμετάλλευση μνήμης είδαν τα μάτια μας τις τελευταίες μέρες!
Ελεύθερα, 6.4.2025
