Η ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ παιδιών, είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο, τις τελευταίες όμως εβδομάδες γίναμε μάρτυρες καταγγελιών, που σοκάρουν. Κι αυτό γιατί φαίνεται να υπάρχουν δεδομένα, που παραπέμπουν σε εμπλοκή ακόμη και γονιών.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως το πρόβλημα είναι ορατό, αυξάνονται οι περιπτώσεις και δεν πρέπει μόνο να ανησυχούμε, αλλά και να αντιδρούμε. Και οι αντιδράσεις θα πρέπει να είναι συγκεκριμένες, στοχευμένες και να διαμορφώνουν συνθήκες αποτρεπτικές. Να διαπιστώνεται αποτέλεσμα.
ΤΑ στοιχεία είναι ομολογουμένως ανησυχητικά. Πέραν των 1.860 αναφορών για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών έγιναν στην Κύπρο από το 2017 μέχρι το 2024, με το φαινόμενο, όπως αρμοδίως αναφέρθηκε, να καταγράφει αυξητική τάση. Μόνο το 2024 υπήρξαν 258 αναφορές σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στην Κύπρο, οι οποίες αφορούσαν συνολικά 263 παιδιά και πιο συγκεκριμένα 187 κορίτσια και 76 αγόρια.
ΕΙΝΑΙ σαφές πως θύματα σπάζουν τη σιωπή τους. Κι αυτό είναι θετικό υπό την έννοια καταγγέλλουν. Όπως σημειώνεται αρμοδίως οι καταγγελίες γίνονται και επειδή έχει αλλάξει και το θεσμικό πλαίσιο αλλά και έχουν αναβαθμιστεί και οι υπηρεσίες. Δεν είναι, προφανώς, αποτελεσματικές όλες οι κρατικές υπηρεσίες. Πρόσφατα έχουμε αναφερθεί καθώς είχαμε ενώπιον μας συγκεκριμένες υποθέσεις, που δεν έτυχαν σωστής διαχείρισης. Επέδειξαν αδυναμία διαχείρισης και τούτο προκύπτει εκ του αποτελέσματος.
ΚΑΙ το αναφέρουμε τούτο για να υπάρξουν βελτιωτικές κινήσεις και να συμπληρωθούν κενά , να αντιμετωπιστούν οι αδυναμίες και οι παραλείψεις. Γιατί μόνο τότε θα μπορούν οι υπηρεσίες να αλλάξουν και να καταστούν χρήσιμες και πρωτίστως ουσιαστικές.
ΟΙ κακοποιήσεις παιδιών προφανώς και μπορούν να προληφθούν, φτάνει να υπάρξει συντονισμένη αντίδραση. Να υπάρξει συστηματική προσπάθεια προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι. Κι αυτό προφανώς και μπορεί να γίνει με την ανάδειξη και αξιοποίηση των προστατευτικών παραγόντων, που προσφέρονται. Η επιστήμη σε συνδυασμό με τους μηχανισμούς παρέμβασης μπορούν να προσφέρουν λύσεις. Λύσεις όχι προσωρινές αλλά μόνιμες. Γιατί αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.
Η ΕΥΘΥΝΗ είναι συλλογική. Συλλογική και η προσπάθεια. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του το βάρος της διαχείρισης. Συχνά λέγεται πως φταίει ο ένας ή ο άλλος. Το σίγουρο ότι ευθύνονται πολλοί παράγοντες. Και γι αυτό και η αντιμετώπιση του φαινομένου πρέπει να είναι συλλογική. Διαφορετικά δεν γίνεται. Ήδη βρισκόμαστε στο συν πέντε. Αργήσαμε πολύ.
