Η καταδίκη της Μαρίν Λεπέν τυγχάνει ήδη πολλών ερμηνειών, αλλά ταυτόχρονα μας υπενθυμίζει πως οι πολιτικοί δεν είναι υπεράνω των νόμων κι ούτε είναι πάντα θύματα συκοφάντησης. Στη Γαλλία η Δικαιοσύνη μοιάζει να μην έχει ταμπού για τον ποιον θα δικάσει: Πρόεδρο, πρωθυπουργό, υπουργό, βουλευτή, πολιτικό ηγέτη…
Το 2021, ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κρίθηκε ένοχος για παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας και το 2023, το δικαστήριο τον καταδίκασε σε τρία χρόνια φυλάκισης, ενώ ακόμα κυκλοφορεί με βραχιολάκι. Και δεν είναι ο πρώτος πρόεδρος που καταδικάζεται στη Γαλλία. Το 2011 επιβλήθηκε στον Ζακ Σιράκ, 79 χρόνων τότε, ποινή φυλάκισης δύο χρόνων με αναστολή, όταν το Δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για τη δημιουργία πλασματικών θέσεων ενόσω ήταν Δήμαρχος Παρισιού, με τους μισθούς των θέσεων αυτών να καταλήγουν στο κόμμα του.
Εκτός γαλλικών συνόρων, το 2022, το Δικαστήριο της Αργεντινής έκρινε την αντιπρόεδρο της χώρας, Κριστίνα Κίρσνερ, ένοχη για διαφθορά σε αναθέσεις δημοσίων έργων κατά τη διάρκεια της προεδρικής θητείας της από το 2007 έως το 2015. Η Κίρσνερ καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκιση και ισόβια απαγόρευση από την άσκηση πολιτικού αξιώματος.
Στη φυλακή έστειλαν και οι Κροάτες το 2012 πρώην πρωθυπουργό τους ο οποίος κρίθηκε ένοχος για μεταφορά μεγάλου ποσού από κρατικές υπηρεσίες προς το κόμμα του μέσω εταιρείας μάρκετινγκ. Στη Νότια Κορέα, η πρώην πρόεδρος Παρκ Γκουν-χιέ καταδικάστηκε σε 24 χρόνια φυλάκιση για διαφθορά, αλλά μετά από μια πενταετία έλαβε χάρη από το διάδοχό της. Στην Ταϊβάν, ο πρώην πρόεδρος Τσεν Σουί Μπιαν, καταδικάστηκε για δωροδοκία το 2009. Περιπέτειες με τη Δικαιοσύνη είχανε πάντοτε ο Μπερλουσκόνι, ο Τραμπ και ο Νετανιάχου, δίχως αυτό να τους εμποδίζει από το να συνεχίζουν την καριέρα τους. Στον αντίποδα η Ισλανδία η οποία κάθισε στο εδώλιο πρώην πρωθυπουργό όχι για κάτι που έκανε αλλά για κάτι που δεν έκανε: δεν έλαβε μέτρα όταν οι τράπεζες κατέρρευσαν εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης προκαλώντας την κατάρρευση της οικονομίας της χώρας.
Τώρα, η καταδίκη της Λεπέν αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό. Η ίδια μιλά για πολιτική απόφαση και ακροδεξιοί ηγέτες δηλώνουν Je suis Marine (Είμαι η Μαρίν). Το σίγουρο είναι πως σε μια εποχή που τα πάντα αμφισβητούνται, η απόφαση του δικαστηρίου να στερήσει τα πολιτικά δικαιώματα στη Λεπέν για πέντε χρόνια αποτελεί δίκοπο μαχαίρι. Ναι μεν η Λεπέν θα χάσει την ευκαιρία να διεκδικήσει την προεδρία αλλά η ακροδεξιά συσπειρώνεται, ενώ η δικαιοσύνη και οι δημοκρατικές διαδικασίες απαξιώνονται από ακόμα πιο πολλούς. Όταν λοιπόν ο Σαρκοζί και άλλοι ηγέτες καταδικάστηκαν ήταν μια νίκη του δικαίου, ενώ η καταδίκη της Λεπέν θεωρείται πως βάζει τη Δημοκρατία σε κίνδυνο.
