Είναι που έχουν το θράσος της άγνοιας και της αμετροέπειας τόσοι πολλοί σήμερα να κρίνουν την ΕΟΚΑ. Και να καταθέτουν δήθεν ακαδημαϊκά ερωτήματα για να μολύνουν την αγνότητα και την ουσία του αγώνα. Μήπως ήταν ιστορικό λάθος ο αγώνας; Μήπως, οι αγωνιστές θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τις διεθνείς συγκυρίες;

Είναι, μάλλον, που ούτε αυτό τον αγώνα, τόσο μακρινό από τα σημερινά μας κατορθώματα, δεν είμαστε άξιοι να σεβαστούμε και να τον αφήσουμε, τουλάχιστον, στην αμόλυντη ιστορική του αξία. Όπως δεν σεβόμαστε τίποτε σήμερα. Ξεφτιλίζουμε ακόμα και τον εαυτό μας.

Κάθε φορά που η επέτειος επιβάλλει έστω και την ελάχιστη υπόμνηση, ντρεπόμαστε για το δηλητήριο. Αυτό των στρατευμένων ιστοριογράφων, των αφελών, που παριστάνουν τους μορφωμένους, που ξεσκόλισαν από τα σεμινάρια των πρεσβειών για να μην ντρέπονται όταν υποβάλλουν στο λαό τη διαστρέβλωση και τη διαβολή. Για έναν αγώνα που όμοιος του δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Όπου, πάνω – κάτω, 200 μόλις αντάρτες έκαναν ένα ολόκληρο λαό επαναστάτη. Να συμμετέχει όλος ο λαός σε μια μάχη, που ήξερε ότι ήταν άνιση, αλλά ήταν αδιανόητο να πιστέψει ότι ήταν χαμένη. Γιατί ήταν μάχη για ελευθερία, δεν ήταν για υποδούλωση, όπως είναι η σημερινή.

«Με την ΕΟΚΑ η Κύπρος ολόκληρη μετετράπη σε μέγα ναό, όπου ετελείτο η λειτουργία της ελευθερίας. Δεν πολεμούσαν μόνο οι αγωνιστές που κρατούσαν τα όπλα. Πολεμούσε όλος ο λαός με τη ψυχή του». Το γράφει ο Μενέλαος Χριστοδούλου, ένας από τους πιο  σπουδαίους μας γλωσσολόγους και ερευνητές στη σειρά βιβλίων «κείμενα κειμήλια» των εκδόσεων Αιγαίον.

Τι να τους πεις, λοιπόν, τους βαλτούς συκοφάντες της ιστορίας, όταν διερωτούνται γιατί δεν έλαβε υπόψη τις διεθνείς συγκυρίες, ένα παιδί 18 χρονών, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης,  που όταν τον ρώτησε ο εγκάθετος των Βρετανών τι έχει να πει πριν τον στείλει στην αγχόνη, έλεγε αλύγιστος: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερία του. Τίποτα άλλο».

Φτάνουν σήμερα στη χυδαιότητα να ταυτίζουν την ΕΟΚΑ με τη Βολκάν και τη ΤΜΤ. Μαζί με τον Τατάρ και τους Γκρίζους Λύκους και οι «δικοί μας» εγκέφαλοι της διαστρέβλωσης. Τυφλώθηκαν από την υπερθέρμανση του εγκεφάλου τους και δεν διακρίνουν τη διαφορά. Ότι η η Βολκάν και η ΤΜΤ ιδρύθηκαν από τους Τούρκους για να πολεμήσουν εναντίον των Ελληνοκυπρίων. Η ΕΟΚΑ δεν στράφηκε ποτέ εναντίον των Τουρκοκυπρίων, έκανε αγώνα εναντίον της βρετανικής αποικιοκρατίας. Κάτι που δεν έκαναν ποτέ οι Τουρκοκύπριοι. Όπως τότε έτσι και σήμερα τάσσονται στο πλευρό του αποικιοκράτη κατακτητή. Γι΄ αυτό και η ΕΟΚΑ διαλύθηκε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, αλλά οι τ/κ οργανώσεις συνέχισαν την εγκληματική δράση τους. 

Σήμερα, λοιπόν; Σήμερα, που οι μορφωμένοι με τα δοκτοράτα, οι οποίοι ξέρουν να υπολογίζουν τις διεθνείς συγκυρίες, και δεν θα πέθαιναν για την ελευθερία αλλά για την πολυθρόνα, πώς κατάντησαν τη χώρα; Και πώς κατάντησαν οι ίδιοι να υμνούν τους σουλτάνους και την κατοχή τους, διότι στο διεθνές περιβάλλον είναι ισχυροί κι εμείς αδύναμοι και δεν δικαιούμαστε ελευθερία και δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα. Τότε θα έλεγαν να κάτσουμε στα βραστά μας και να αφήσουμε ήσυχους τους Βρετανούς που είναι ισχυροί και μια χαρά περνούμε μαζί τους.

Όπως μας λένε και σήμερα. Ότι το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να δεχτούμε την τουρκική κυριαρχία, να νομιμοποιήσουμε την αδικία, να κάνουμε την κατοχική Τουρκία αφέντη μας, για να ανοίξουν κι οι δουλειές, να συνεργαστούμε στα αέρια, στον τουρισμό, να μας φέρουν και νερό και ηλεκτρισμό, να πέσει εδώ χρήμα με τη σέσουλα.

Τότε, μας λένε, ήταν άλλες εποχές. Αλλά και τότε, οι ίδιοι τα ίδια θα έλεγαν. Είτε για τους Εγγλέζους, είτε για τους Τούρκους αφέντες. Γιατί η πίστη στην ελευθερία, τη δημοκρατία και το δίκαιο είναι τρόπος ζωής, δεν είναι θέμα πολιτικής ορθότητας.

Τα επαναλαμβάνω, ξέρω, ξανά και ξανά. Χωρίς πολλές ελπίδες να αλλάξει κάτι. Αλλά, αν τα παρατήσουμε όλοι τρομάζω να σκέφτομαι πού θα φτάσουμε και τι θα παραδώσουμε στους επόμενους.