Η εξέλιξη, χθες βράδυ, ήταν πρωτοφανής αλλά και πολύ ενθαρρυντική. Δεν έμελλε όμως να κρατήσει για πολύ η μεγάλη τουλάχιστον αισιοδοξία.
Ο Στρατός του Λιβάνου ανακοίνωσε τη σύλληψη αρκετών υπόπτων σε σχέση με την επίθεση με ρουκέτες εναντίον του βόρειου Ισραήλ από το λιβανικό έδαφος την Παρασκευή η οποία προκάλεσε την άμεση απάντηση της Ιερουσαλήμ η οποία και έπληξε στόχους στα – σιιτικά – προάστια της νότιας Βηρυτού, για πρώτη φορά από τη εφαρμογή της εκεχειρίας.
Οι συλλήψεις ήταν μια επίδειξη αποφασιστικότητας από πλευράς της νέας ηγεσίας του Λιβάνου η οποία, αν και καλείται να κρατήσει πολύ λεπτές ισορροπίες και να διαχειριστεί με μεγάλη προσοχή τη Χεζμπολάχ, θέλει όσο κανείς άλλος να απαλλαγεί από την παρανοϊκή της ατζέντα την οποία υπαγορεύει η Τεχεράνη.
Η Βηρυτός βρίσκεται υπό την άμεση και συνεχή πίεση της Ουάσινγκτον να αφοπλίσει τη Χεζμπολάχ και να ελέγξει το νότιο Λίβανο, την κοιλάδα Μπεκάα, τη νότια Βηρυτό και τα βόρεια σύνορα με τη Συρία, όλα προπύργια των σιιτών.
Οι όποιοι βομβαρδισμοί του Ισραήλ δεν βοηθούν ούτε το ίδιο το εβραϊκό κράτος το οποίο επίσης επιδιώκει την ηρεμία με το Λίβανο, ούτε όμως και την κυβέρνηση της Βηρυτού και τον Πρόεδρο Αούν οι οποίοι έρχονται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση κάθε φορά που το Ισραήλ απαντά με χτυπήματα, εσχάτως μέχρι και τη Βηρυτό.
Το πόσο δύσκολη είναι η θέση φάνηκε από το ότι ότι ούτε μισή ώρα μετά την ανακοίνωση των συλλήψεων, η Χεζμπολάχ διατύπωσε νέες απειλές κατά του Ισραήλ, κάτι που δεν είχε κάνει από το πρωί, όταν το Ισραήλ είχε απαντήσει.
Δια του γενικού της γενικού της γραμματέα Ναΐμ Κάσεμ ο οποίος παραμένει άγνωστο εάν είναι ακόμα στο Λίβανο ή διέφυγε στο Ιράν, η τρομοκρατική οργάνωση ισχυρίστηκε ότι ουδεμία σχέση είχε με την επίθεση κατά του Ισραήλ και πως το απαντητικό χτύπημα κατά της νότιας Βηρυτού συνιστά παραβίαση της εκεχειρίας την οποία η ίδια η Χεζμπολάχ, όπως ισχυρίστηκε ο Κάσεμ, σέβεται.
«Έχουμε γίνει μια σημαντική δύναμη αντίστασης στο Λίβανο απέναντι στον ισραηλινό εχθρό. Στην Υεμένη, υπήρξε μια ποιοτική προσθήκη στην αντιπαράθεση με την ισραηλινή οντότητα. Στο Ιράκ, υπάρχει μια σημαντική ικανότητα αντίστασης στην αμερικανική και ισραηλινή αλαζονεία», ανέφερε, προσθέτοντας ότι όλες οι ομάδες θα συνεχίσουν να στέκονται ενωμένες ενάντια στο Ισραήλ. Προειδοποίησε δε πως «εάν το κράτος του Λιβάνου δεν καταφέρει να επιτύχει τα απαραίτητα αποτελέσματα σε πολιτικό επίπεδο, θα αναγκαστούμε να επιστρέψουμε σε άλλες επιλογές».
Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Η Χεζμπολλάχ η οποία αποδεκατίστηκε από το Ισραήλ αρχής γενομένης από την ιδιοφυή εκείνη επιχείρηση με τους βομβητές και από εκεί στον εντοπισμό μέσω μιας… χειραψίας του άλλοτε «πολύ» Νασράλα ο οποίος απειλούσε μέχρι και την Κύπρο και ο οποίος θάφτηκε τελικά μαζί με την υπόλοιπη ηγεσία της Χεζμπολάχ, μέχρι βέβαια και την καταστροφή του τεράστιου μέρους του οπλοστασίου της οργάνωσης, δεν συνιστά ιδιαίτερη απειλή πλέον για το Ισραήλ. Παραμένει βέβαια μία υπολογίσιμη απειλή για μεμονωμένες επιθέσεις.
Τούτου λεχθέντος βέβαια πρέπει κανείς να επισημάνει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι πως το Ισραήλ – και το έχει ξεκαθαρίσει αυτό με νέες δηλώσεις του υπουργού Άμυνάς του Ιζραέλ Κατζ την Παρασκευή αμέσως μετά την επίθεση από το Λίβανο – με τίποτα δεν είναι διατεθειμένο να δείξει την παραμικρή ανοχή σε τέτοιες ενέργειες.
Το δεύτερο και αυτό είναι το σημαντικότερο δεν πρόκειται να επιτρέψει στη Χεζμπολάχ να ανασυνταχθεί, έστω και στον όποιο μικρό βαθμό μπορεί και να βάλει έτσι την εικόνα που δημιούργησε για το Ισραήλ η συντριβή της τρομοκρατικής οργάνωσης, σε μια μακρόσυρτη διαδικασία φθοράς. Και αυτό αναπόφευκτα θα συμβεί εάν η Ιερουσαλήμ δείξει ότι διστάζει.
Λαμβάνοντας όλα τα πιο πάνω υπόψην, είναι φανερό πως η Χεζμπολάχ απειλώντας το Ισραήλ δεν απειλεί εκείνο αλλά τη Βηρυτό. Το ότι πίσω από την επίθεση βρίσκεται η τρομοκρατική οργάνωση – εντολοδόχος του Ιράν είναι δεδομένο. Ξεκάθαρο είναι επίσης πως, καθώς η νέα κυβέρνηση στη Βηρυτό κερδίζει έδαφος και προχωρά με τη διαδικασία περιορισμού αρχικά και αργότερα με την προσπάθεια να αφοπλίσει ή να εξουδετερώσει στο βαθμό του δυνατού τη Χεζμπολάχ, η τελευταία έχει κάθε συμφέρον να μην αφήσει τη διαδικασία αυτή να προχωρήσει. Και ποιος καλύτερος τρόπος από τα χτυπήματα κατά του Ισραήλ για τα οποία η ίδια στο τέλος ζητάει και τα ρέστα.
Mε έναν ανάλογο τρόπο και ο Ζοζέφ Αούν αναγκάστηκε να πει πως το μοναδικό πρόβλημα στον έλεγχο του νοτίου Λιβάνου παραμένει η παρουσία ισραηλινών στρατευμάτων, παρόλο που ξέρει καλά ότι αυτό ενισχύει τη Βηρυτό στην προσπάθειά της. Σίγουρα δεν την αποδυναμώνει.
Τι άλλο θα μπορούσε όμως να πει ο Πρόεδρος του Λιβάνου χωρίς να κάνει ένα μεγάλο δώρο στη Χεζμπολάχ και ουσιαστικά να πλήξει την προσπάθεια του ιδίου και των υπόλοιπων;
Και βέβαια, τι άλλο θα μπορούσε να πει ένας Πρόεδρος για την όποια παρουσία ξένων στρατευμάτων στη χώρα του, υπό τις οποιεσδήποτε συνθήκες;
Οι συνομιλίες των ηγετών Γαλλίας, Κύπρου, Ελλάδας και Λιβάνου την Παρασκευή στο Παρίσι, αφορούσαν σε μεγάλο βαθμό την εξεύρεση τρόπων για άμεση στήριξη της Βηρυτού, οικονομικά, πολιτικά κυρίως σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και άλλως πώς. Το πρόβλημα είναι πως η όποια αρνητική εξέλιξη αποδυναμώνει τον Αούν και ενδυναμώνει τη Χεζμπολάχ. Και αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα για το καλό όλων. Της Κύπρου και του Ισραήλ περιλαμβανομένων.
