Κάθε μέρα έρχεται και μια νέα είδηση από την Τουρκία. Από την ώρα που συνελήφθη ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, όλες οι ειδήσεις ρίχνουν τον μανδύα και ξεσκεπάζουν ένα αυταρχικό καθεστώς σε όλες του τις διαστάσεις. Και δεν μιλάμε για τις συλλήψεις σχεδόν 2.000 πολιτών λόγω διαδηλώσεων, αλλά για ενέργειες του καθεστώτος που στον σύγχρονο κόσμο θεωρούνται αδιανόητες.
Την Πέμπτη, για παράδειγμα, ήταν η είδηση ότι η αρχή ραδιοτηλεόρασης της Τουρκίας απαγόρευσε για 10 μέρες τη λειτουργία του τουρκικού καναλιού της αντιπολίτευσης Sözcü TV, που μεταδίδει τις διαδηλώσεις υπέρ του Ιμάμογλου. Η αιτιολογία ήταν ότι μεταδίδονταν ζωντανές εκπομπές από την Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα και τη Σμύρνη και ότι γίνονταν σχόλια που «υποκινούσαν το κοινό σε μίσος και εχθρότητα». Επίσης, στα κανάλια της αντιπολίτευσης Tele 1, Halk TV και Now TV επιβλήθηκαν βαριά πρόστιμα και αναστολές προγραμμάτων.
Την Παρασκευή, ο Δικηγορικός Σύλλογος Κωνσταντινούπολης κατάγγειλε ότι το προηγούμενο βράδυ η τουρκική Αστυνομία συνέλαβε περίπου 100 άτομα, ανάμεσά τους και τρεις δικηγόρους. Το πιο αποκαλυπτικό είναι ότι συνελήφθη και ο δικηγόρος του Ιμάμογλου, ο Μεχμέτ Πεχλιβάν. Συνελήφθη «για κατασκευασμένους λόγους», κατάγγειλε βουλευτής της αντιπολίτευσης.
Αυτά την ώρα που η πιο δικτατορική έκφραση, η απαγόρευση διαδηλώσεων, ισχύει επί μέρες χωρίς να αποθαρρύνει τις διαδηλώσεις. Σε αυτά να προστεθούν και όλες οι προηγούμενες συλλήψεις βουλευτών, δημοσιογράφων, ακτιβιστών, όλων όσων θεωρούνται από τον Ερντογάν πολιτικοί αντίπαλοι. Ο Κούρδος ηγέτης, εκλεγμένος βουλευτής, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, φυλακίστηκε τρία χρόνια για προσβολή του Ερντογάν και 42 χρόνια για υποκίνηση βίαιων διαδηλώσεων.
Ο Οσμάν Καβαλά, επιχειρηματίας, ακτιβιστής και πολέμιος του Ερντογάν φυλακίστηκε ισόβια για «απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης», μέσω της χρηματοδότησης των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων του «κινήματος Γκεζί». Ο Καβαλά, το 2023, τιμήθηκε με το Βραβείο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Βάτσλαβ Χάβελ του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ωστόσο, παραμένει φυλακισμένος κι αυτός, όπως χιλιάδες άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι της ισλαμοφασιστικής δικτατορίας.
Αυτή η εικόνα συμπληρώνεται με τα χιλιοειπωμένα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας. Στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στο Κουρδιστάν, στην Αρμενία, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στη Λιβύη, στο Ιράκ…
Σε αυτό το περιβάλλον αναρωτιέται κάθε καλόπιστος άνθρωπος πώς είναι δυνατό οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ιδιαίτερα ευαίσθητοι για τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, να συζητούν το ενδεχόμενο συμμετοχής της Τουρκίας στους υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκούς θεσμούς άμυνας και ασφάλειας. Πώς είναι δυνατό να συζητούν στα σοβαρά την αναβάθμιση των σχέσεων της με την ΕΕ ως υπό ένταξη χώρα;
Ακόμα και αν κάνουν πως δεν βλέπουν ότι αυτές τις μέρες, σε ευρωπαϊκό έδαφος, σε έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όχι μόνο διατηρεί επί μισό αιώνα κατοχικό στρατό και δεν συζητά καν την αποχώρησή του, αλλά επιβάλλει στα σχολεία και την ισλαμική μαντήλα κι ας αντιδρούν οι Τ/κ πολίτες της ΕΕ· Με τι μούτρα στέκονται απέναντι στους δημοκρατικούς, πολιτισμένους Ευρωπαίους πολίτες και τους λένε ότι η Τουρκία είναι στενός συνεργάτης τους; Την ώρα που γίνονται πολιτικές συλλήψεις. Την ώρα που κλείνει τηλεοπτικά κανάλια. Την ώρα που συλλαμβάνεται ακόμα και ο δικηγόρος του Ιμάμογλου.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορεί να μην βλέπουν, διότι τα γυαλιά τους έχουν κάποιες συμφεροντολογικές αδυναμίες. Το βασικό ερώτημα είναι τι κάνουν οι ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας για να τους αναγκάσουν να αλλάξουν γυαλιά. Τι κάνουν για να τους αναγκάσουν να δουν τον Ερντογάν όπως βλέπουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν ή τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Διότι, όπως και να το κάνουμε, τους ενδιαφέρει το κράτος δικαίου, ο πολιτικές ελευθερίες, και δεν θέλουν να στηρίζουν αυταρχικά καθεστώτα.
Φυσικά, η Κύπρος μόνη της δεν έχει τη δύναμη να κάνει και πολλά. Η Ελλάδα, όμως; Η Ελλάδα, λοιπόν, βρίσκεται σε «θετική ατζέντα» με την Τουρκία. Κάνει συναντήσεις ο Γεραπετρίτης με τον Φιντάν και εκπέμπουν μια ευδαιμονία. Υπάρχει και προγραμματισμένη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν τον Απρίλη, παρότι δεν είναι σίγουρη ακόμα. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι και τώρα και στο παρελθόν, η Ελλάδα έπαιξε τον ρόλο του πλυντηρίου της Τουρκίας. Την ξέπλενε πιο αποτελεσματικά από όλους τους άλλους. Και αυτό το ξέπλυμα δεν επιτρέπουν να το χαλάσουν ούτε οι φαντάροι του Ναυτικού με ένα σύνθημα στην παρέλαση!
Αυτή τη στιγμή, το πλυντήριο πρέπει να κλείσει. Είναι ακόμα μια ιστορική ευκαιρία (υπήρξαν κι άλλες και χάθηκαν) για την Ελλάδα και την Κύπρο να κινηθούν στην ΕΕ, να κινητοποιήσουν τους εταίρους, για να απαιτήσουν συμμόρφωση της Τουρκίας στις υποχρεώσεις της και να πιέσουν για ανταλλάγματα για την όποια στήριξη της προσφέρουν. Ανταλλάγματα ειρήνης, που δικαιούνται, όχι κερδοσκοπίας. Κι αν δεν το αντιλαμβάνονται στην Αθήνα να επαναλάβουμε μόνο μια φράση που είπε την Πέμπτη ο καθηγητής και πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Βαληνάκης: «Η Αθήνα ειδικά δεν έχει το δικαίωμα να κρύβεται με ευχολόγια από τις εθνικές ευθύνες της στην Κύπρο απέναντι σε μια επιθετικότατη Τουρκία που γιγαντώνεται».
