Η Ομογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν πάντα στις επάλξεις για τον τερματισμό της κατοχής της μισής σχεδόν της Κύπρου από τις δυνάμεις του τουρκικού Αττίλα. Η ελληνική κοινότητα της Αμερικής έδωσε φοβερές μάχες και πρέπει να το αναγνωρίσουμε στους Ελληνοαμερικανούς και τους Κυπριοαμερικανούς, οι οποίοι για πολλά χρόνια κατέβαιναν συχνά πυκνά στους δρόμους μπροστά από τον Λευκό Οίκο και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και φώναζαν για τα δίκαια της Μεγαλονήσου…
Με τα χρόνια η φύση του αγώνα άλλαξε αλλά δεν σταμάτησε ποτέ. Μεταφέρθηκε στα γραφεία του Λευκού Οίκου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του αμερικανικού Κογκρέσου. Μερικοί, όχι πολλοί πια, συνεχίζουν και σήμερα. Οι περισσότεροι ήταν αγέννητοι. Αλλά άκουσαν τις ιστορίες των παππούδων και των γονέων τους, που κατέφυγαν στις ΗΠΑ μετά την άνανδρη τουρκική εισβολή.
Δυστυχώς, η Ομογένεια της Αμερικής σπαράσσεται από τη διχόνοια που προκάλεσε η εντελώς απαράδεκτη παρουσία του τελευταίου Αρχιεπισκόπου. Ο Ελπιδοφόρος δεν είναι ένας φλογερός θρησκευτικός ηγέτης, όπως οι προηγούμενοι που είχαν πάθος με την Ελλάδα και την Κύπρο και βοηθούσαν με όλες τους τις δυνάμεις.
Αντίθετα, επειδή τον ενδιαφέρει η θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ασχολείται μονίμως με το προσωπικό του προφίλ και δρα και αντιδρά με τρόπο που να μην ενοχλείται η κατοχική Τουρκία, διότι λένε πως είναι ο Ταγίπ Ερντογάν που θα αποφασίσει για τον επόμενο ηγέτη των όπου γης Ορθοδόξων. Αυτή είναι η απέραντη τραγωδία του ελληνικού Έθνους. Η Ελλάδα, μέσω της Ορθοδοξίας, να είναι όμηρος της πατρίδας του Αττίλα.
Πρόκειται για ένα χαμένο παιγνίδι, αλλά καταλαβαίνω τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος προφανώς ο άνθρωπος πιστεύει ότι προστατεύσει τις Θερμοπύλες της Ορθοδοξίας. Όμως, δεν προστατεύει τις Θερμοπύλες της Ελλάδας, αντίθετα αναγκάζει την κάθε ελληνική κυβέρνηση να αποφασίζει μερικές φορές υπό τον εκβιασμό προς το Φανάρι του κάθε Τούρκου κυβερνήτη.
Με το νέο Αρχιεπίσκοπο, η ομηρία της Ελλάδας επεκτάθηκε και στην Ομογένεια μας. Οι προηγούμενοι ήταν μεν προσεκτικοί για να μην απειλείται το Φανάρι, αλλά δεν έκαναν πίσω στα εθνικά μας θέματα. Έπαιξαν πολύ θετικό ρόλο και όσες φορές βρέθηκαν ενώπιος ενωπίω με τους Αμερικανούς Προέδρους τα «είπαν» όπως έπρεπε. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος είναι απίστευτα προσεκτικός για να μην πειράξει την Τουρκία και εδώ και εκεί το κάνει υπό την τρομακτική πίεση που δέχεται.
Όμως, έχει καταφέρει να «ευνουχίσει» την πλειοψηφία των λεγόμενων «ηγετών», οι οποίοι «σκοτώνονται» για την εύνοια του για να αποσπάσουν μία κάποια «αναγνώριση». Τη σημερινή κατάσταση την έχουν περιγράψει συγγραφείς και ποιητές πριν χρόνια πολλά, μη γνωρίζοντας ότι αυτά που κατέγραφε η φαντασία τους θα γίνονταν ποτέ πράξη.
Την περασμένη Δευτέρα 24 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε η ετήσια εκδήλωση του Λευκού Οίκου για την 25η Μαρτίου 1821. Ήταν η πρώτη του σημερινού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος μίλησε με καλά λόγια για τους φίλους, που διαθέτει στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα. Τα μηνύματα του για τη σημερινή Ελλάδα ήταν καλούτσικα υπό τις περιστάσεις με τη διαβεβαίωση για τη στενή συνεργασία με τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ. Δεν ανέμενα να κάνει αναφορά στην Κύπρο, πέραν της αναγνώρισης του ικανού πρέσβη Ευάγγελου Σάββα.
Αλλά ο Αρχιεπίσκοπος; Πέταξε ένα «Δικαιοσύνη για την Κύπρο» και νόμισε ότι καθάρισε. Ούτε είπε τι συνέβη στη Μεγαλόνησο πριν 51 σχεδόν χρόνια όταν η βάρβαρη Τουρκία εισέβαλε με την έγκριση του Χένρι Κίσιγκερ. Και καμία απολύτως αναφορά για την κατοχή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στο πλήθος των 500 ατόμων ήταν ελάχιστοι οι κυπριακής καταγωγής ομογενείς μας. Και από αυτούς τους 500 πόσοι νομίζετε ότι μπορεί να γνώριζαν ότι η Τουρκία απειλεί και την Ελλάδα και την Κύπρο; Ελάχιστοι… Πρόκειται για τραγωδία. Διότι όταν η κάποτε ισχυρή Ομογένεια ξεδοντιάζεται και βρίσκεται σε ένα απέραντο χάλι, ποιοι θα αντιμετωπίσουν την επιθετική Τουρκία στο κέντρο του κόσμου, την Ουάσιγκτον;
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο Πρόεδρος της Κύπρου θα έπρεπε να ασχοληθούν από καιρό με το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Δεν το έκαναν και φοβάμαι πως τώρα είναι αργά. Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία είναι στο τελικό στάδιο της καταστροφής και πολλοί άνθρωποι εκφράζουν δικαιολογημένους φόβους και για το τέλος της Ομογένειας. Ο αφελληνισμός της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας είναι προς των πυλών.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο «Ο Συκοφάντης» του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη. Όπως είναι γνωστό, πρόκειται για την απάντηση του κ. Αναστασιάδη σε συγκεκριμένο συνεργάτη του, ο οποίος τον κατηγόρησε για διαφθορά, όταν ο τέως Πρόεδρος δεν ανανέωσε τη θητεία του πρώην Επιτρόπου Χρήστου Στυλιανίδη, με αποτέλεσμα όσοι εργάζονταν στο γραφείο του στις Βρυξέλλες να μείνουν άνεργοι. Όλοι αυτοί, ανάμεσα τους και ο …«Συκοφάντης» θεώρησαν υπεύθυνο τον κ. Αναστασιάδη και όχι τον κ. Στυλιανίδη, ο οποίος έχασε τη θέση του για άλλους λόγους. Στη συνέχεια τον επιβράβευσε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο οποίος στο τέλος, όπως λέγεται στην Αθήνα, δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με την απόδοσή του. Διάβασα ήδη μερικά από τα σημειώματα του συγκεκριμένου συνεργάτη του κ. Αναστασιάδη. Κατηγορεί ακόμα και στενούς φίλους του και συναδέλφους του, στην προσπάθεια του, εικάζω, να κερδίσει την εύνοια του πρώην Προέδρου. Χωρίς να αναφέρομαι στον πρώην κακομοίρη συνεργάτη του κ. Αναστασιάδη, η αλήθεια είναι ότι «την προδοσία όλοι την αγαπούν, τον προδότη κανείς». Πολύ βαριά κουβέντα, το γνωρίζω.
Αλλά, ο κόσμος της πολιτικής σε όλο τον κόσμο χαρακτηρίζεται και από προδοσίες σε προσωπικό ή άλλο επίπεδο. Στο πλαίσιο μίας έρευνας μου για το Κυπριακό είχα την ευκαιρία να ακούσω τις απόψεις του κ. Αναστασιάδη. Αλλά, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης καλύφθηκε από την απέραντη πίκρα του για τον κ. Στυλιανίδη και τον πρώην συνεργάτη τους -εργαζόταν και «δούλευε» και τους δύο-, ο οποίος προσελήφθη κρυφά από τον πρώην Πρόεδρο από την εποχή της προεδρίας του στον ΔΗΣΥ και ενώ δούλευε σε καθημερινή εφημερίδα, κάτι το οποίο στη δημοσιογραφία είναι ανεπίτρεπτο. Αλλά ο τύπος ήταν και είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από δημοσιογράφος.
ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: Να το προσέξει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν είναι για καλό οι ύμνοι του τέως προέδρου του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύτου, για τα δήθεν «καλά νέα» από την πενταμερή στη Γενεύη. Θέλει, προφανώς, να τον παρουσιάσει ως ένα από τους πολιτικούς του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν. Η αλήθεια είναι ότι η επιμονή στη φιλοτουρκική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) έχει μπερδέψει τους ψηφοφόρους του κ. Χριστοδουλίδη. Πάντως, όταν τον δοξάζει ο Αβέρωφ, ο γνωστός και ως «νεοϋορκέζος», να φωνάζει την ξεματιάστρα. Πρέπει να έχει μία στο Προεδρικό, για καλό και για κακό… «Μετά από χρόνια ακινησίας, το Κυπριακό βρίσκεται μπροστά σε μια καλή, νέα αρχή», είπε ο κ. Νεοφύτου και έσκασε όλη η παρέα του σε τρανταχτά γέλια…
OYΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ (mignatiou@aol.com)
