Ωραία!
Τι μας είναι;
Φίλος;
Σωστά!
Αλήθεια τώρα;
Ε, ναι.
Ε, όχι – λέω εγώ. Τουλάχιστον, όχι … συνειρμικά. Σίγουρα, όχι λογικά.
Που’ το πας το πράγμα;
Στον Ιμάμογλου!
Γιατί;
Γιατί είναι εχθρός του Ερντογάν. Που είναι δικός μας εχθρός.
Ναι, αλλά και ο Ερντογάν, πριν γίνει εχθρός μας, ήταν και αυτός «δικός μας», γιατί είχε εναντιωθεί σε εκείνους που, όπως ετούτος τώρα, ήταν εχθροί μας.
Σοβαρά τώρα. Όταν διαβάζω, βλέπω και ακούω, τα τεκταινόμενα στην Τουρκία τις τελευταίες μέρες, όπως αυτά αποτυπώνονται σε εφημερίδες και ιστότοπους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πανίσχυρος ηγέτης της Τουρκίας δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ονομάζουμε «Δημοκρατία».
Η μεταχείρισή του εναντίον όσων απειλούν την παντοκρατορία του είναι αντιδημοκρατική και αισχρή. Αυτό είναι αρκετό για να συμπαρασταθούμε στον Ιμάμογλου. Στον όποιον Ιμάμογλου. Όχι να τον λατρέψουμε όμως. Ή να θεωρήσουμε ότι, εάν και όποτε ανέλθει στην εξουσία, θα είναι «δικός μας» και θα λύσουμε όλες τις μεταξύ μας διαφορές.
Σοβαρά, τώρα;
Τι ξέρουμε αλήθεια για τον Ιμάμογλου; Έχει εκφραστεί ποτέ για τις ελληνοτουρκικές διαφορές; Έχει αμφισβητήσει τις θέσεις του Ερντογάν; Έχει πει κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι αυτός; Ξέρουμε κάποια τοποθέτησή του για το Κυπριακό;
Άστοχα και άκαιρα τα ερωτήματά μου. Ο Ιμάμογλου είναι ένας Τούρκος πολιτικός, για τον οποίο, μεταξύ μας, δεν ξέρουμε και πολλά, διότι απλώς, κατά βάθος, δεν μας ενδιαφέρει κιόλας. Δήμαρχος είναι, επί του παρόντος και προαλείφεται και για διάδοχος του Ερντογάν. Που, επίσης, είναι ένας Τούρκος πολιτικός. Και πριν γίνει αυτός που είναι σήμερα, ήταν αγαπητός και δημοφιλής σε εμάς, σαν τον Ιμάμογλου.
Οι δυο τους, τσακώνονται, για το οφίτσιο της τουρκικής Προεδρίας. Όχι για την Ελλάδα ή την Κύπρο. Δεν έχουν καμία διαφορά σε αυτό. Ποτέ δεν έχουμε ακούσει τον Ιμάμογλου να πει κάτι διαφορετικό για το Αιγαίο. Για τα παραμεθόρια νησιά μας. Για το εύρος του εναέριου χώρου μας. Για το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Ή να αντιδράσει στην ερντογανική θέση για συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στο Αιγαίο.
Κι ακόμα, ως δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, τον είδε κανείς να αντιδρά, ή έστω να παίρνει και μια κάπως συναινετική θέση όταν ο Ερντογάν μετέτρεψε μέσα σε μια νύχτα την Αγιά Σοφιά σε τζαμί;
Γιατί λοιπόν, επαναλαμβάνω, είμαστε με το μέρος του;
Άλλο είναι η συμπαράσταση προς το πρόσωπό του, με την οποία αναδεικνύουμε και το δικτατορικό προσωπείο του ηγεμόνα της Τουρκίας. Και άλλο είναι να ακούμε και να διαβάζουμε διάφορα, του στυλ «με αυτόν μπορούμε να τα βρούμε για τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό».
Ας σοβαρευτούμε, επιτέλους!
> Πρόσωπο της Ημέρας, η Ρωσίδα μεταφράστρια, Ελένα Αμπράμοβα, από την Αγία Πετρούπολη που συνελήφθη το 2023, λίγους μήνες μετά την εισβολή του Πούτιν την 24η Φεβρουαρίου του 2022, επειδή κρατούσε δημόσια πλακάτ εναντίον του Ρώσου προέδρου και κατά της εισβολής στην Ουκρανία, που έγραφε «Ένας κόσμος χωρίς πόλεμο, μια Ρωσία χωρίς Πούτιν!». Και «Ελευθερία για τον Ναβάλνι (σ.σ. τον Ρώσο πολιτικό, αντίπαλο του Πούτιν, που ακόμη, τότε, κρατείτο στην φυλακές ύψιστης ασφαλείας στην Σιβηρία και «απενεργοποιήθηκε» ξαφνικά εν μία νυχτί, όπως συνηθίζεται από το καθεστώς) και Ελευθερία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους».
Persona Non Grata, o Στιβ Ουίτκοφ, 68, δικηγόρος και επενδυτής σε ακίνητα, τώρα ειδικός απεσταλμένος του προέδρου Ντοναλντ Τραμπ στις συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Δήλωσε πριν από τις συνομιλίες, ότι τα δημοψηφίσματα της Ρωσίας στις τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες που εν μέρει ή πλήρως καταλαμβάνει ήταν θεμιτά και πως η Μόσχα απέδειξε ότι «η συντριπτική πλειοψηφία» ήθελε να είναι «υπό ρωσική κυριαρχία». Μιλάμε, βεβαίως, για προσάρτηση κατακτημένων περιοχών με εντελώς κίβδηλα δημοψηφίσματα, όπως βεβαίωναν τότε διεθνείς παρατηρητές. Που, ναι μεν δεν τους άφηναν να είναι εκεί για να επιτηρήσουν, αλλά είχαν τις πηγές τους και έμαθαν τα αίσχη!…
Φωτό από τους «Financial Times»
