Κάθε χρόνο δίνονται στη δημοσιότητα τα πορίσματα έρευνας για το δείκτη ευτυχίας της κάθε χώρας. Η έρευνα γίνεται από την εταιρεία δημοσκοπήσεων Gallup, τα Ηνωμένα Έθνη και το Κέντρο Έρευνας Ευημερίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Στη φετινή έρευνα που συμπεριλήφθηκαν 147 χώρες, η κατάταξη της Κύπρου ήταν στην 67η θέση. Πέρσι ήταν στη 50η και το 2023 στην 46η. Με άλλα λόγια κάθε χρόνο και πιο δυστυχισμένοι. Γιατί άραγε; Είναι οι συνθήκες ή γινόμαστε όλο και πιο ανικανοποίητοι;

Οι Φινλανδοί πάντως μοιάζει να έχουν βρει το νόημα της ζωής. Για 8η συνεχή χρονιά η Φινλανδία κρατά τα σκήπτρα της ευτυχίας και την ακολουθούν η Δανία, η Ισλανδία και η Σουηδία. Εκτός από παράγοντες όπως το κατά κεφαλήν εισόδημα, το προσδόκιμο υγιούς ζωής, οι κοινωνικές παροχές, η ελευθερία επιλογής τρόπου ζωής, η εμπιστοσύνη στις αρχές και αίσθηση κράτους δικαίου, φέτος στα επίπεδα ευτυχίας συμπεριλήφθηκε και η καλοπροαίρετη συμπεριφορά. «Η ευτυχία δεν έχει να κάνει μόνο με τον πλούτο ή την ανάπτυξη – έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη, τη σύνδεση και το να ξέρεις ότι οι άνθρωποι σε στηρίζουν», δήλωσε ο Jon Clifton, διευθύνων σύμβουλος της Gallup. «Αν θέλουμε ισχυρότερες κοινότητες και οικονομίες, πρέπει να επενδύσουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία: Ο ένας για τον άλλον».

Οι ερευνητές λένε ότι πέρα από την υγεία και τον πλούτο, ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την ευτυχία ακούγονται απλοί: το να μοιράζεσαι γεύματα με άλλους, το να έχεις κάποιον στον οποίο μπορείς να βασιστείς για υποστήριξη και το μέγεθος του νοικοκυριού. Η πίστη στην καλοσύνη των άλλων είναι επίσης πολύ πιο στενά συνδεδεμένη με την ευτυχία απ’ ό,τι θεωρείτο προηγουμένως. Ως παράδειγμα, η έκθεση υποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι άλλοι είναι πρόθυμοι να επιστρέψουν το χαμένο πορτοφόλι τους αποτελεί ισχυρό προγνωστικό παράγοντα της συνολικής ευτυχίας ενός πληθυσμού. Τα σκανδιναβικά έθνη κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις όσον αφορά την αναμενόμενη και την πραγματική επιστροφή των χαμένων πορτοφολιών, σύμφωνα με τη μελέτη.

Και πως καλλιεργείται η πίστη αυτή στον άλλο άνθρωπο, κάτι που παραδοσιακά οι Κύπριοι είχαμε, αλλά χάσαμε; Προφανώς με την επαφή, με την ώσμωση. Το εκπληκτικό με την Φινλανδία είναι πως η ώσμωση αυτή μπορεί, εν πολλοίς, να συμβαίνει μέσα στις σάουνες. Απογυμνωμένοι οι άνθρωποι, χωρίς κόμπλεξ για τις ατέλειες τους, χωρίς περιθώρια επίδειξης, χαλαρώνουν, συζητάνε, μοιράζονται σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες και διαπιστώνουν ότι όλοι στην ίδια σάουνα βράζουνε. Απλοϊκό μεν αλλά ουσιαστικό. Κάτι που είχαμε με τις γειτονιές, με τις κοινότητες, με τα καφενεία και ότι συνιστά μια κοινότητα.