…παίρνω τη σκυτάλη από ένα άρθρο που έγραψε στο «The Book’s Journal» (ένα εξαιρετικό «Περιοδικό των Βιβλίων», των Γραμμάτων, των Τεχνών, των Ιδεών και της Πολιτικής, που δημιούργησε και επιμελείται ο δημοσιογράφος Ηλίας Κανέλλης), ο Κώστας Κούρκουλος, δικηγόρος, που αρθρογραφεί στο metarithmisi.gr, στα ΝΕΑ, στην Athens Voice και στα social media. To άρθρο έχει τίτλο «Το Χαοτικό Ψέμα» και παραθέτω ένα απόσπασμά του:

«Ο “αγώνας” ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, βραχυπρόθεσμα, έχει κριθεί πριν ξεκινήσει. Υπέρ του ψέματος. Με μία εξαίρεση: Στην περίπτωση της “έλλογης αλήθειας” (rational truth), όπως ονομάζονται τα πορίσματα των λογικών συλλογισμών. Η οποία είναι απολύτως απρόσβλητη από το ψέμα, για δύο λόγους: Διότι τα πορίσματα των λογικών συλλογισμών όχι μόνο περιέχονται ήδη στις προκείμενές (“εν οις”, γράφει ο Θεόφιλος Βορρέας στην “Λογική”, του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων), οπότε φέρουν εντός τους και την επαλήθευσή τους, αλλά επιπλέον προκύπτουν πάντοτε από τις προκείμενές αναγκαστικά, δηλαδή με όρους λογικής αναγκαιότητας (“εξ ανάγκης”, κατά την αριστοτελική διατύπωση). Τυπική περίπτωση “έλλογης αλήθειας”, απρόσβλητης και από το πιο ευφάνταστο ψέμα, είναι τα μαθηματικά: 2+2 θα κάνει πάντοτε 4, όσα ψέματα και αν παρατεθούν».

Δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή που το ψέμα κατασκευάζεται και σερβίρεται ως αλήθεια. Η πολιτική εδώ, έχει το μεγάλο της μερτικό. Δεν προλαβαίνεις πια το fact checking, δηλαδή τον έλεγχο της πληροφορίας. Είναι σωστή, ή λανθασμένη;

Δυστυχώς, η ταχύτητα της κατασκευής ενός αφηγήματος, ειδικά όταν έρχεται να αντιπαρατεθεί με ένα προηγούμενο, αφαιρεί από αυτό ένα μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας που υποτίθεται πως πρέπει να έχει.

Και σε αυτό το άθλημα, υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι … διαπρέπουν.

Το γράψιμο ενός factual βιβλίου, δηλαδή αυτού που θα περιέχει τεκμηριωμένα γεγονότα, θέλει κόπο μεγάλο και ευθύνη δεδομένη. Ευτυχώς, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, υπάρχουν πολιτικοί, τωρινοί ή και παλαιότεροι, που έχουν χάρισμα γραφής αλλά, κυρίως και αξιοπιστία κερδισμένη. Πρόχειρα έρχονται στον νου μου ο Νίκος Ρολάνδης και ο Γλαύκος Κληρίδης – υπάρχουν κι άλλοι, ας με συγχωρούν, αλλά τα βιβλία αυτών των δύο τα έχω «λιώσει». Νοιώθω ότι μου έδωσαν πολλά πράγματα. Και, ακόμα ανατρέχω σε αυτά…

Θέλω να πω, ότι γενικά στον κόσμο υπάρχουν ακόμα πολιτικοί που είχαν και έχουν ένα μεγάλο πνευματικό εκτόπισμα.

Βεβαίως, ισχύει στο ακέραιο αυτό που λέμε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Αλλά εάν αυτή η τέχνη δεν συνοδεύεται από υψηλά ιδανικά και από πλούσια και πολύπλευρη καλλιέργεια, … χαιρέτα μου τον πλάτανο!

Πάμε τώρα στον αντίποδα των πραγματικών ηγετών, για να «συναντήσουμε» έναν που θεωρείται ηγέτης και πολλοί τον θαυμάζουν: Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Είναι οτιδήποτε άλλο από πνευματικός. Οι τελευταίες εξελίξεις στην Τουρκία το πιστοποιούν.

Όπως έγραφε χθες η βρετανική εφημερίδα «Guardian», η Τουρκία μετακινείται όλο και πιο κοντά σε μία επ’ αόριστον ηγεμονία του Ερντογάν, καθώς ο βασικός αντίπαλός του Εκρέμ Ιμάμογλου απενεργοποιήθηκε με συνοπτικές –και όχι αδιάβλητες– διαδικασίες.

Πρόσωπο της Ημέρας. Ναι, είναι ο δημοφιλής δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, 53, βασικός (αν όχι και ο μόνος) αντίπαλος του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν), τέθηκε υπό κράτηση για διευκόλυνση, λέει, ερευνών για διαφθορά και σχέσεις του με τρομοκρατικές οργανώσεις, σύμφωνα με το κρατικό τηλεοπτικό κανάλι TRT. Ανάλογες εντολές για σύλληψη εκδόθηκαν και για άλλα, περίπου 100 άτομα. H σύλληψή του, που έγινε λίγες μέρες πριν το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το CHP, τον χρήσει υποψήφιο για το προεδρικό αξίωμα, το οποίο ο Ταγίπ Ερντογάν έχει … πάρει ρεζερβέ από το 2014. Από τότε, είναι ο πρώτος και μόνος εκλεγμένος πρόεδρος της Τουρκίας. Προηγουμένως, από το 2003 έως και το 2014, είχε υπηρετήσει ως πρωθυπουργός. Άρα, μιλάμε συνολικά για 18 συναπτά έτη.

> … στα όρια μιας δημοκρατικής δικτατορίας!

Εικονογράφηση: Δημιουργία του Gary Waters/ από την Ikon Images/ Getty Images.