Ε, ναι, επιτέλους, να αλλάξουμε όλοι τις θέσεις μας να προσαρμοστούμε. Δεν γίνεται να επιμένεις, κύριε, στα ανέφικτα δίκαια όταν προελαύνουν οι άδικοι και τα άδικα.

Διότι, τελικά εσύ είσαι ο παράξενος. Που δεν βλέπεις ότι ο Τατάρ έκανε στροφή και ανοίγματα. Όλοι το βλέπουν. Πήγε στη Γενεύη και δεν μίλησε για δύο κράτη, μίλησε μόνο για «δύο μέρη». Εντάξει, ας μην χτυπήσουμε τις καμπάνες, αλλά δεν γίνεται να μην την βλέπουμε τη στροφή και το θετικό βήμα.

Τι σημασία έχει που μέσα στη Σύνοδο προσπάθησε να καταθέσει και γραπτό κείμενο για να εξηγεί τα δύο κράτη; Τυπικό ήταν αυτό. Το ουσιαστικό ήταν που στις δηλώσεις του μίλησε για συνεργασία των δύο μερών. Α, μίλησε για συνεργασία! Εντυπωσιάστηκα. Πώς και δεν του έδωσα σημασία; Επειδή δήθεν έχει χρόνια που θέλει συνεργασία στο πλαίσιο της συνεργασίας των κρατιδίων; Μπα, θα φταίει μάλλον το απορριπτικό μυαλό μου, που αρνείται να δει τη θετική πλευρά της τουρκικής αδιαλλαξίας.

Φτάνει, όμως. Ομολογώ. Είχα λάθος. Και δεν έχει καμιά σημασία που μόλις επέστρεψε στην Κύπρο επανέλαβε τα γνωστά. Ότι «επί τέσσερα χρόνια επιμένουμε στην κυριαρχία μας, στην κυρίαρχη ισότητά μας και την ισότιμη διεθνή εκπροσώπηση, και δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω από αυτή τη θέση». Κι ότι έχει «την πλήρη υποστήριξη της Τουρκίας και του υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος συμμετείχε στη συνάντηση».

Ας λέει ό,τι θέλει ο Τατάρ. Εμείς βλέπουμε ότι ο Φιντάν πήγε εκεί διαφοροποιημένος. Έτοιμος να βάλει νερό στο κρασί του για να πάμε μπροστά. Ούτε εμπρηστικές δηλώσεις έκανε, όπως τον προκάτοχό του, ούτε εμπόδισε τις αποφάσεις του Γκουτέρες για την προώθηση των ΜΟΕ. Τι σημασία έχει ότι δεν του κοστίζουν καθόλου τα ΜΟΕ; Κι ούτε είναι αποφάσεις, είναι προς συζήτηση μέχρι τον Ιούλιο.

Είναι σίγουρα υπέρ της οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ο Φιντάν, κι ο Ερντογάν επίσης. Να έρθουν κοντά τα δύο μέρη, δύο είναι τα μέρη στην Κύπρο που μαλώνουν μεταξύ τους, οι Ε/κ και οι Τ/κ. Να αναπτύξουν το εμπόριο τους, το πήγαινε – έλα τους, να ανοίξουν οδοφράγματα, να καθαρίσουν τα κοιμητήρια. Α, και να αφαιρέσουν τις νάρκες στη νεκρή ζώνη. Διότι, στο κάτω – κάτω γιατί να κινδυνεύουν από τις νάρκες οι Τούρκοι στρατιώτες που είναι εκεί με ειρηνικούς σκοπούς; Οι μετανάστες; Που έρχονται ακίνδυνα τόσο δρόμο από την Τουρκία γιατί να κινδυνεύουν από της νάρκες στη νεκρή ζώνη;

Μην ακούω, λοιπόν, ότι ο Φιντάν ήταν διαλλακτικός διότι αυτή την εποχή γίνεται προσπάθεια για βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με την ΕΕ, προέχει και η αμυντική συνεργασία και η τελωνειακή ένωση και οι θεωρήσεις διαβατηρίων των Τούρκων… Μα, γιατί να είμαστε καχύποπτοι; Αυτά είναι υπερβολές. Και κινδυνολογίες.

Καιρός να παραδεχτούμε ότι εμείς είμαστε οι αδιάλλακτοι στρατοκράτες που θέλουμε μια διευθέτηση που θα εξυπηρετεί τον βασικό μας στόχο. Που είναι ως γνωστό να θέσουμε υπό τον έλεγχό μας όχι μόνο τους Τουρκοκύπριους αλλά και την Τουρκία ολόκληρη και την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία και τη Λιβύη και την Παλαιστίνη.

Δεν γίνεται να είσαι τόσο ξεροκέφαλος και να μην βλέπεις πόσο ενθαρρυμένος ήταν ο Γκουτέρες. Στο κάτω – κάτω, αυτός ήταν μέσα στη Σύνοδο και είδε την εποικοδομητική ατμόσφαιρα. Οι «δύο πλευρές», είπε, «επιδεικνύουν σαφή δέσμευση για πρόοδο και συνέχιση του διαλόγου». Ε, τι άλλο θέλεις; Αφού έχουμε σαφή δέσμευση. Ακόμα και για φωτοβολταϊκά πάρκα στη νεκρή ζώνη! Μα, μόνο φωτοβολταϊκά; Να κάνουν κι άλλα πάρκα. Και παιδικά πάρκα. Και ζωολογικούς κήπους. Και Ντίσνεϋλαντ αν είναι δυνατό! Να έρθει και το National Geographic να κάνει εκεί ολόκληρα ντοκιμαντέρ. Να κανονικοποιηθεί μια και καλή η υφιστάμενη κατάσταση, και η ντε γιούρε διχοτόμηση να έρθει από μόνη της.

Διότι, όπως εξηγούσε και ο Τατάρ επιστρέφοντας από τη Γενεύη «έχουμε μπει σε μια νέα εποχή στην Κύπρο. Γύρισε μια νέα σελίδα»…