Το Υδατικό ήτανε πάντοτε το δεύτερο (για κάποιους το πρώτο) μεγαλύτερο πρόβλημα του τόπου μετά το κυπριακό. Τη δεκαετία του 1980 έγινε μια σημαντική προσπάθεια αντιμετώπισης του, με τη δημιουργία των φραγμάτων. Με την πάροδο των χρόνων όμως και την κλιματική αλλαγή, αποδείχτηκε πως τα φράγματα δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, αφού για να συσσωρεύσουν νερό πρέπει να βρέξει. Δεν έβρεξε όμως και ίσως ποτέ πια το νερό της βροχής να μην είναι αρκετό για τις ανάγκες που όλο αυξάνονται. Τι κάνουμε πέρα από τις προειδοποιήσεις πως θα διψάσουμε, πως έρχονται μέτρα, πως θα πούμε το νερό νεράκι;
Θα γίνουν κινητές μονάδες αφαλάτωσης, λένε οι αρμόδιοι. Οι οποίες καλώς εχόντων των πραγμάτων θα λειτουργήσουν τον Οκτώβριο. Φυσικά, σχεδόν τίποτα δεν ολοκληρώνεται στην ώρα του, οπόταν όση αισιοδοξία και να επιστρατεύσει κάποιος δεν μπορεί να ποντάρει στον Οκτώβριο. Ακόμα όμως και να επιτευχθεί ο στόχος, είναι οι μονάδες αφαλάτωσης η λύση; Μια κάποια λύση είναι φυσικά, αλλά όχι και τόσο ανώδυνη για το περιβάλλον.
Δεν είναι μια κακή χρονιά που θα περάσει. Οι επιστήμονες προειδοποιούν από καιρό. Χώρες της Μεσογείου, ανάμεσα τους και η Κύπρος, απειλούνται με ξηρασία. Ήδη ο φετινός Γενάρης είναι ο δεύτερος πιο άνυδρος από την εποχή που καταγράφονται στοιχεία σε σχέση με τις βροχοπτώσεις, ενώ ο Οκτώβριος του 2024 καταγράφεται ως ο πιο ξηρός. Και δεν είναι πια ένα μοτίβο που εναλλάσσεται με βροχερούς χειμώνες.
Στο μεταξύ συνεχίζουμε να κτίζουμε, να θέλουμε κι άλλους τουρίστες, να συντηρούμε γρασίδια σε σπίτια, ξενοδοχεία, γήπεδα γκολφ, να προσθέτουμε πισίνες και να βασιζόμαστε στην κατανόηση των επισκεπτών πως όταν διαβάσουν την ένδειξη «το νερό είναι πολύτιμο, μην το σπαταλάτε» δεν θα αφήσουν το νερό στο ντους να τρέχει πέραν από ένα σύντομο ντους.
Οι γεωργοί έχουν ήδη προειδοποιηθεί πως θα έχουν μειωμένη παροχή νερού για άρδευση, αλλά να μην ανησυχούν γιατί θα αποζημιωθούν. Τη μειωμένη ή ανύπαρκτη παραγωγή θα την πληρώσουν οι καταναλωτές και μακροπρόθεσμα η γεωργία, αφού κανείς δεν θα θέλει να ρίχνει σπόρους που δεν θα βλαστήσουν ή να περιποιείται δέντρα που δεν θα αποδώσουν καρπούς λόγω ξηρασίας.
Αν πούμε πως χρειάζεται μια ολοκληρωμένη πολιτική για αντιμετώπιση της λειψυδρίας, θα ακουστεί μάλλον σαν ανέκδοτο. Εδώ χρειάστηκε να στεγνώσουν τα φράγματα για να αντιληφθούμε πως χρειάζονται πράξεις. Θα τη βγάλουμε λοιπόν τη χρονιά και φέτος κι έπειτα βλέπουμε. Ίσως βρέξει… Στη χειρότερη περίπτωση θα δεχτούμε την προσφορά του Τατάρ.
