Λίγες ώρες πριν την έναρξη των συναντήσεων της Γενεύης ο Ερσίν Τατάρ επαναλάμβανε τον αμανέ του. Ότι η επιδίωξη λύσης στη βάση της ομοσπονδίας «είναι μάταιη» και στην άτυπη διάσκεψη η τουρκοκυπριακή πλευρά θα καταστήσει σαφές ότι «δεν υπάρχει κοινό έδαφος» με την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Ταυτόχρονα, η τουρκική πολεμική αεροπορία πραγματοποιούσε εκπαιδευτική πτήση με τη συμμετοχή μαχητικών και βοηθητικών αεροσκαφών από διάφορες βάσεις, νότια της Κύπρου. Όπως ανακοίνωσε το τουρκικό υπουργείο Άμυνας η άσκηση εντάσσεται στις τακτικές στρατιωτικές δραστηριότητες της Τουρκίας στην περιοχή, οι οποίες ενισχύουν τη στρατηγική της παρουσία εν μέσω συνεχιζόμενων εντάσεων με την Ελλάδα και την Κύπρο σχετικά με τα θαλάσσια σύνορα και τους υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Εμείς πάντως, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα αναμένουμε ότι υπάρχει πιθανότητα να μας κάνουν εκπλήξεις οι Τούρκοι και να μην επαναλάβουν στη Γενεύη τις θέσεις τους. Το έλεγαν αυτές τις μέρες διάφοροι πολιτικοί και εμπειρογνώμονες του Κυπριακού. Ιδίως στις κυριακάτικες εφημερίδες, που προσπαθούσαν να ενημερώσουν τους πολίτες για το τι μπορεί να περιμένουν από τη διάσκεψη.
Δεν είναι περίεργο; Που κάθε φορά δεν πιστεύουν αυτά που τους λένε δημοσίως κατ΄ επανάληψη οι Τούρκοι και θέλουν να τα ακούσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να αποκαλυφθούν δήθεν οι πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Μα, και μόνο το γεγονός ότι δεν άφησαν καν να περάσει η Πενταμερής και μετά να κάνουν την άσκηση της αεροπορίας είναι ενδεικτικό. Όπως και οι ανακοινώσεις τους για τις εντάσεις με τα θαλάσσια σύνορα και τους υδρογονάνθρακες.
Ό,τι και να συμβαίνει, δηλαδή, ως να συμβαίνει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αυτοί συνεχίζουν τις επιδείξεις αδιαλλαξίας και στρατοκρατίας. Είτε δεν τους αφορά η πενταμερής, είτε πάνε υπό την απειλητική παρουσία της πολεμικής αεροπορίας για να δείξουν ότι μόνο έτσι διαπραγματεύονται. Σε κάθε περίπτωση αυτό που σκέφτονται είναι αυτό που φαίνεται, δεν χρειάζεται να το τοποθετήσουν και στο τραπέζι για να το αντιληφθούμε. Παρότι, υπάρχουν παραδείγματα, και θα έπρεπε να τα θυμόμαστε, ότι και στο τραπέζι τα ίδια τοποθετούν.
Εκτός φυσικά κι αν έχουν κάποιοι την ελπίδα ότι στη Γενεύη θα πάνε ο Τατάρ και ο Φιντάν για να υποχωρήσουν από τα δύο κράτη και να προτάξουν τη συνομοσπονδία. Κάποιοι μπορεί να πανηγυρίσουν κιόλας για τέτοια υποχώρηση, χωρίς να ομολογούν ότι είναι το ίδιο.
Έλεγε την Κυριακή ο εμπειρογνώμονας Τουμάζος Τσελεπής (στην Καθημερινή), όταν ρωτήθηκε τι μπορεί να πράξει η πλευρά μας, ότι πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αποδεχόμαστε την πολιτική ισότητα «περιλαμβανομένης της εκ περιτροπής προεδρίας με διασταυρούμενη σταθμισμένη ψήφο και της θετικής ψήφου για όλες τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου». Γιατί, όμως, να το δεχτούμε αυτό, που είναι βασική τουρκική αξίωση, πριν καν ξεκινήσουν οι συνομιλίες; Στις συνομιλίες τι άλλο θα δεχτούμε; Ή, έστω, τι άλλο θα διαπραγματευθούμε; Την κυριαρχική ισότητα; Απευθείας εμπόριο, απευθείας πτήσεις και απευθείας διεθνείς σχέσεις;
Πρέπει να δεχτούμε τη θετική ψήφο για όλες τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, που είναι το ανάλογο του βέτο που μας οδήγησε το 60 στις γνωστές τραγωδίες, χωρίς καν να το συζητήσει και να το αποφασίσει η πολιτική ηγεσία. Χωρίς όρους. Χωρίς ανταλλάγματα. Μόνο για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις. Κι όταν το δεχτούμε θα το βάλουν στον φάκελο οι Τούρκοι (και τα Ηνωμένα Έθνη) και θα προτάξουν άλλες αξιώσεις. Αλλά, γιατί να μας απασχολεί αφού το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις;
Έτσι διαπραγματευόμαστε τόσα χρόνια βοηθώντας τη σαλαμοποίηση του Κυπριακού, που επιβάλλει η Άγκυρα. Σήμερα θα ξέρουμε αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο. Λίγη υπομονή.
